Daar ben ik weer...

Beste allemaal, daar ben ik weer....! Opeens was daar een ongeplande en onverwachte blogpauze doordat ik even totaal geen zin had om iets te te schrijven en te posten. 

Ook Instagram lag een poosje stil, en ik vond het eigenlijk wel lekker rustig en het was ook goed om even afstand te nemen.

Maar ik voel dat de zin weer terug komt. Al weet ik nog niet op welke manier ik verder ga. 

De eindeloze berichten over handwerken of de papierhobby gaan mij soms tegenstaan, dus misschien moet ik het vaker over een andere boeg gooien. De tijd zal het leren...

Vandaag maar even een (korte) terugblik op de mooie zomer die achter ons ligt. Veel warme dagen, waar ik niet zo goed tegen kan. Maar gelukkig hebben we overal rolluiken en kunnen we daarmee de warmte een poosje buiten sluiten. En als het nodig is, kan de airco aan. 
Op de warmste dagen bleef ik 's middags gewoon binnen, al voelde dat soms wel een beetje raar. 

We hebben wel (op één maaltijd na) alle dagen 3x buiten gegeten, dankzij de overkapping en de deur naar de zijtuin, die we dan open zetten voor een windje... En we blijven dat ook zo lang mogelijk doen.

Vandaag is het voor mijn gevoel voor het eerst een 'binnendag'; het regent, de temperatuur is een stuk lager en het ziet er buiten somber uit. Zou de herfst al een beetje gaan beginnen?

Een goede gelegenheid om de trap naar zolder op te gaan en orde te gaan scheppen in de uitgestalde bollen garen, stapels papier en tijdschriften, verzamelde doosjes, tevoorschijn gehaald speelgoed, etc.

Wat kan een mens een rommel maken!

Het is toch wat...

Eind vorig jaar, toen Crea 2021 nog in volle gang was, liet ik al eens doorschemeren dat ik het fijn zou vinden om meer ruimte en vrijheid te krijgen om een aantal nieuwe dingen uit te proberen.

In de loop van de tijd had ik zoveel ideetjes bewaard en zelfs netjes gerangschikt in een boekje, en ik wilde daar graag eens mee aan de slag. Ik noemde het voor mezelf Crea 2022.

Als je de link aanklikt, dan zie je dat ik maar 4 keer iets heb laten zien.

Begin januari hadden we corona en aangezien ik (bijna) altijd vooruit werk met bloggen, had ik wat te laten zien.

Maar daarna werd het stil op vrijdag...

Natuurlijk ben ik heel wat keertjes achter de hobbytafel op zolder gaan zitten, maar er kwam gewoon niks of het liep uit op niks en ik dacht 'misschien morgen..'

Intussen ruimde ik de boel daar een keertje op, maar ook dat strandde halverwege, ik zag er gewoon niet doorheen.

Ook toen de energie weer terug was en ik lekker in de tuin bezig was, trok de papierhobby niet.

Ik heb een keer een kaart gemaakt, maar vergat foto's te maken. De kaart had ik nodig, maar lol in het maken had ik niet.

Ik baal er een beetje van; ik had zoveel plannen en er waren zoveel leuke ideeën! En nu komt er helemaal niets van terecht.

O ja, ik doe wel genoeg andere dingen. Ik brei truitjes en poppenkleertjes, haak dekentjes...

Maar ik kan maar niet snappen van mezelf dat het enthousiasme voor art journaling en collages maken en weet ik wat allemaal meer nog niet totaal weg is.

Soms zie ik leuke dingen voorbij komen op blogs en dan denk 'tja, ik vond dat ook altijd leuk om te maken'...

Het is zelfs zo erg dat ik (als ik in mijn hobbyhoek kom) denk; wat moet ik toch met al die spullen?

Zou die zin ooit nog eens terugkomen?

Babbeltje op vrijdag

Vandaag een blogbericht over van alles en nog wat. 

Ik zit heerlijk aan de eetkamertafel, half in het zonnetje. De hele kamer wordt het grootste deel van de dag gratis verwarmd; 4 grote ramen, waarvan 1 aan de zuidkant, 2 aan de westkant en 1 aan de noordkant. 

De meeste planten haal ik even uit de vensterbank als de zon erop schijnt en de lange vitrage trek ik dicht; wel de warmte, maar geen verkleuring van de meubels.

Aan het einde van de middag of begin van de avond maakt DH de houtkachel aan ...  Het scheelt flink in de stookkosten!

Vooruit... 1 fotootje dan maar. De strepen op de muur zijn van de zon...

We genieten nog elke dag van de geoliede vloer en de nieuwe kleur op de wanden. Het is een kamer en suite, en we hebben de indeling ook omgedraaid en wat meubelstukken weg gedaan. Het is nu heerlijk leeg en ruim, wat een rust geeft dat.

Het groene truitje voor Moos is af! Het heeft me nog wel wat hoofdbrekens gekost en ik snap nog niet hoe het kon gebeuren...

Ik had juist de auto met de nodige moeite netjes op het voorpand gemaasd, toen ik erachter kwam dat ik te weinig toeren zonder het averechte streepje had gebreid om de letters in de hoogte kwijt te kunnen!

Dus heb ik het voorpand maar uitgehaald tot het punt waar je de naald ziet. Een avondje breien en het was weer in orde, maar toch vond ik het niet leuk...

Het mazen van de letters was ook nog een dingetje. Een rij maken van rechts naar links gaat goed, en een kolom van onder naar boven ook. 

Maar de letters waren breder dan 1 kolom en ik vond het lastig om het zo te krijgen dat er geen groen meer tussen de maassteken door piepte...

Nadat ik het truitje heb gewassen, lijkt het wel iets beter geworden.

De blauwe knoopjes had ik in voorraad en toen de mouwen en de panden gesloten waren, heb ik met de Kreeftsteek nog een blauwe randje langs de onderkanten gehaakt.

En toen was ik opeens heel druk met alle spullen die binnen kwamen voor Oekraïne. 

We zijn nog maar pas inzamelpunt geworden, maar mensen weten ons te vinden (mede dankzij de website GAiN - inzamelpunten) en het loopt als een trein. 

Eerst zette ik alles netjes naast elkaar in onze garage, maar het werd al snel een bende.

En omdat er spullen bijzaten waarvan ik wist dat ze dringend nodig waren voor transport naar Polen, Roemenië en Moldavië, vond ik het tijd om te sorteren en in te pakken.

Het lukte me echter niet om aan bananendozen te komen, want iedereen wil deze dozen gebruiken...

Gelukkig kon Corrie mij uit de brand helpen!

Dinsdagavond stond alles klaar om de volgende dag in te laden...

Een aanhangwagen vol....

Woensdagmorgen hebben we alles naar Sleeuwijk gebracht, waar de grote distributieloods staat.

Het stond er tjok- en tjokvol met dozen, zakken, pallets...

Wat wordt er veel gegeven door mensen! Hartverwarmend om te zien, werkelijk waar...

En het is zo fijn om een klein schakeltje te zijn in de grote keten van hulptransporten!

En tenslotte kwam Guus nog een middagje spelen. Alle auto's werden tevoorschijn gehaald en op rij gezet. De brandweerauto's van groot naar klein gesorteerd en de tractors bij elkaar. Hij kan toch zo heerlijk spelen!

Ik zat in een luie stoel ernaast te haken aan mijn restjesdeken.

Later hebben we samen gekookt en dat helpt echt goed om je bord leeg te eten!

Lekker nog in het bad spelen, nog even een spelletje op oma's telefoon en toen kwam papa Guus halen en waren de gouden uurtjes weer voorbij!

En ik stop nu snel met mijn babbeltje, want anders is het geen babbeltje meer...

Guus praat

Het zal jullie niet verwonderen dat wij erg genieten van onze kleinzoon Guus. We zijn gewoon verliefd op die jongen!

Prachtig om te zien hoe hij ontwikkelt en zijn karakter steeds meer vorm krijgt.

We zien soms dingen waarvan we zeggen 'dat zat er als baby al in, maar nu zie je het duidelijker'.

Zo kan Guus zich heftig verzetten tegen slapen overdag. Hij doet dit al een tijdje niet meer, behalve als hij in de auto zit. Hij is nu ruim tweeënhalf en vertikt het gewoon, terwijl hij wèl moe is. Altijd erg vroeg wakker (voor 6 uur) en de hele dag druk in de weer, maakt dat hij het toch nog wel nodig heeft.

Dus zegt zijn moeder "Guus, je moet echt even gaan slapen, dan ben je straks weer vrolijk..."

Guus denkt even na, trekt een gek gezicht en roept 'ik bèn al vrolijk!'

Een tijdje geleden wilde hij persé bij de autogarage naar binnen met zijn moeder. Hij was daar eerder geweest toen schoondochter een andere auto zocht. 

"Nee", zei ze "we gaan geen auto kopen nu".

"Maar ik wil niet kopen..., maar kìjken!" riep Guus.

Tja, soms weet je niet hoe je op een gezellige manier van dat willetje af moet komen, dus zei ze "je mag daar niet zomaar gaan kijken van de meneer"...

Guus: "ooooo, is dat van Corona?"

- "Guus, we weten geen naam voor de baby; kun jij er eentje verzinnen?"

- "Uhm..., ik wil de baby opaoma noemen"

- "Opaoma? Vind je dat mooi?"

-" Ja, ik vind opa en oma heeeel lief"

Guus krijgt een nieuwe kamer, helemaal boven. Zijn ouders zijn druk bezig met sauzen en behangen van de nieuwe kamers op de zolderverdieping. Beetje spannend is het natuurlijk wel straks voor Guus...

Want de kamer die Guus nu heeft, wordt voor de baby.

- "De baby kan ook wel op mijn nieuwe kamer slapen, dat vind ik wel leuk!"

- "Baby's doen wel huilen 's nachts hoor, vind je dat niet erg?'

- "Nee hoor, dan ga ik de baby gewoon troosten".

Als Guus bij ons komt, brengt hij vaak iets mee. En als hij naar huis gaat, wil hij graag iets van ons mee nemen. Dat vinden wij niet erg; na verloop van tijd komt het weer terug, we noemen dat gewoon 'logeren.'

Dus Guus had zijn grote aap mee gebracht, aangekleed en al. Hij liet hem op de mat vallen en ik zei "Ooo, wat een mooie aap ben jij, ben jij de aap van Guus?"

Guus keek me even aan en riep "het is een nepperd hoor!"

We hebben zò gelachen; het ene moment is hij nog klein en het andere moment doet hij zo stoer...

Hij zegt ook van zichzelf dat hij een 'klein beetje groot' is. Daar weet hij dan handig gebruik van te maken. Zo eet je pas je korstjes op als je ècht helemaal groot bent... Of ben je echt nog een beetje klein om op te ruimen...

En dat mama een baby in haar buik heeft, is òok handig...

- Mag ik iets kijken?

- Nee, nu niet hoor Guus...

- Maar de baby wil graag Kikker kijken!

Soms praat Guus een beetje onduidelijk. Of nee, wij kunnen hem niet zo goed verstaan af en toe...

Tijdens het eten had hij de grijze kookwekker op zijn blad van de kinderstoel en hij wilde  'sarte'... 

Ik snapte er niks van, want ik dacht hij heeft de grijze en de andere is wit! Misschien bedoelde hij iets anders?

Nog een keertje zeggen en nog een keertje...

Opeens roept hij 'net als opa T-shirt...!'

Aha, hij bedoelde de witte kookwekker en benoemde die als zwart. Dat zijn lastige kleuren voor een kind en ze worden nog vaak samen gebruikt ook!

Samen koken met Guus is ook leuk. Hij wil dan een eigen pan hebben, met een glazen deksel erop. 

Alle plastic lepeltjes gaan erin, en verder graag een aardappelschil, champignon of worteltje. En dan strooien met het zout natuurlijk... En je eigen kookwekker hebben! 

En wist je ook dat wij 'wormen' roerbakken om door de pasta te doen, volgens Guus?

Vorige week zijn we wel geschrokken. Er kwam een appje van Petra (de mama van Guus) binnen dat Guus in het ziekenhuis was. 

Omdat Guus overal op weet te klimmen via stoelen en krukjes, hadden ze juist de medicijnen die Arthur (de papa van Guus) slikte voor z'n hernia opgeruimd. Daarbij is waarschijnlijk een pilletje op de grond gevallen en toen moest Guus toch even proeven. Al weet hij hèèl goed wat medicijnen zijn en dat hij daar niet aan mag komen. Maar de nieuwsgierigheid had toch de overhand.

Gelukkig kwam hij meteen naar Petra toe en vertelde hij dat het pilletje vies was...

En toen ging het snel; naar de eerste hulppost van het ziekenhuis, maag leegspoelen en een nachtje blijven ter observatie.

Dat lijkt misschien overdreven, maar Arthur had hele zware pijnstilling, dus namen ze geen enkel risico.

Guus wilde alleen niet gaan slapen 's avonds, want ja... hij was niet ziek en dan ga je toch niet in een ziekenhuis slapen! Maar Petra mocht ook blijven slapen en toen heeft ze maar gezegd dat het een soort vakantie was en dat ze nu een nachtje samen gingen logeren... 

Tja, en als papa dan je knuffels komt brengen en je krijgt nog een fles met warme melk, dan zak je toch weg na zo'n spannende dag...

Guus is niet naar geworden en het is allemaal goed afgelopen. De volgende morgen mochten ze weer naar huis!

Het heeft gevroren!

Ik ben helemaal in m'n nopjes..., want het heeft gevroren! Alles is zo mooi buiten... Daar moest ik natuurlijk even wat foto's van maken.

Terwijl ik naar de brievenbus vooraan de weg liep om de krant eruit te vissen, pakte ik m'n mobiel uit mijn vestzak en ik drukte ik heel vaak op het knopje....

Oh, de stokroos die vorige week nog bloeide (zomaar één bloempje hoor), is ook bevroren.

Wat een mooie blaadjes heeft ze toch. 

De ribbeltjes komen nu veel beter uit.

En wat te denken van de hortensia hieronder...

DH wilde hem een tijdje geleden al snoeien, maar ik zei 'nee, misschien komt er nog sneeuw, en dan is het zo'n mooi gezicht'.... 

De bladeren zijn er inmiddels allemaal wel af, maar er zitten nog een aantal bloemen in!

En zelfs hier en daar nog een klein groen blaadje aan de verder kale takken. Hoe leuk is dat!

De beukhaag is zo mooi met een laagje rijp erover heen. Daar kan ik niet genoeg van krijgen.

Zelfs grassprietjes zijn de moeite van het bekijken waard...

Salvia's ... ik had ze nog niet gesnoeid. En nu staan ze daar in de vrieskou mooi te wezen.

En jawel hoor, ijs in de sloot... Van mij mag het nog even hard door vriezen. 

Inmiddels was ik in de achtertuin beland, en daar was DH bezig met het opruimen van de moestuin.

Ik heb het al eens eerder verteld; die moestuin is gewoon geen succes en dat komt deels ook wel door mij. Maar de groenten smaken ook niet lekker, en dan is de lol er snel af.

Toch wel mooi hè, zo'n bevroren kool...

En zelfs een simpel touw op het omgedraaide bootje heeft zo zijn charme in bevroren toestand...

En kijk..., deze liggen er bij... DH heeft ze uit de grond getrokken. Onze bieten... En nu wil hij ze gaan koken! Ik weet echt niet of dat nog kan, ik bedoel... of dat nog zin heeft... Wie heeft er verstand van?

Tja, en zo stonden wij daar te overleggen... Waar moet er iets gebeuren...(verharden, ophogen, indelen)?

En toen was het tijd voor een lekker bakje koffie. 

Om er daarna achter te komen dat de krant nog steeds niet was gehaald!

Babbeltje aan het einde van het jaar

Zo af en toe schrijf ik een babbelblogberichtje...  En ik vond het hoog tijd om dat nu weer eens te doen!

Kerst ligt achter ons, oud en nieuw staan voor de deur. Ik vind dit altijd een bijzondere tijd van het jaar. Jaren geleden wilde ik het graag overslaan omdat ik niet van al die 'verplichtingen' houd. En aan de andere kant had ik ook altijd weer grootse verwachtingen van die dagen, en het viel dan vaak weer tegen. Nu we het allemaal war rustiger en sober aan doen, kom ik meer tot mezelf en merk ik dat ik er ook anders in ga staan.

Zo heb ik in de dagen rond kerst tussendoor heel veel geordend en opgeruimd van alles wat ik tevoorschijn had getrokken voor de Advent Word challenge. Mijn werkplek was weer eens helemaal dicht gegroeid, zo gaat het nu altijd.

Ik heb eerst stapeltjes gemaakt en daarna één voor één de stapeltjes weer uitgezocht en opgeruimd. Dat geeft letterlijk en figuurlijk lucht.

Crea 5220 is ook afgerond en ook daar lag nog materiaal van, dus dat kon in één moeite door.

Maar Crea 2021 staat al weer om de hoek te wachten, dus ik ben in gedachten daar ook druk mee bezig.

Ik had een plan, maar begon te twijfelen. Toen kreeg ik een tweede plan, maar ook daarover ging ik twijfelen. Plan drie zou het kunnen worden..., maar helemaal zeker ben ik er ook niet van. 

Ik ben kampioen moeilijk doen, dat weet ik van mezelf...

Dus ik ben nu een overzicht aan het maken waarin ik alle mogelijke ideeën per letter wegzet. 

En dan wordt het dus spannend waarvoor ik ga.. Op dit moment weet ik het nog steeds niet!

Eind november bestond mijn blog 10 jaar en ik kreeg daar zulke leuke reacties op. Die ben ik niet vergeten hoor..., en ik ben van plan om begin volgend jaar daar nog op terug te komen in één of meerdere blogberichten!

      * Hoe ziet je de dag eruit?

      * Heb je een lievelingsbericht?

      * Foto van mezelf- huis- werkplek

      * Huis-en tuinverhalen

      * Poppenberichten worden gemist

En zo zie je dat de tijd tussen kerst en oud&nieuw eigenlijk ook een tijd is van de balans opmaken, afsluiten, vooruit kijken en nieuwe plannen maken...

Je doet dat voor persoonlijke dingen, maar ook voor werk of hobby. 

DH doet dat weer voor 'ons terrein'... er zijn steeds weer verbeteringen en aanpassingen nodig; laaggelegen stukken worden te nat in de winter, waar moet er meer bestrating komen, hoe kan het kippenverblijf verbeterd worden, waar maken we een extra zitje...

En ook voor binnenshuis worden er verbeterplannetjes gemaakt. 

Tussendoor wordt er ook gehandwerkt, natuurlijk... Een dag niet gebreid of gehaakt is een dag niet geleefd!

Droomdeken 2.0 is al een heel eind gevorderd, maar nog steeds niet af. Zodra het zover is, laat ik het zien.

En dan wordt het ook eens tijd dat ik de gebreide vierkantjes van een babydekentje aan elkaar ga zetten. Ik heb zitten zoeken, maar geloof dat ik er nog nooit over heb geblogd...

Ook staat er nog een geel katoenen babydeken op de pennen, en handwarmers in fair isle...

Allemaal dingen die ik graag de eerste maanden van het nieuwe jaar af wil maken.

Hebben jullie bijzondere plannen voor het nieuwe jaar?

Bij deze wens ik jullie allemaal een goede en veilige jaarwisseling en een voorspoedig, creatief en gezond 2021!

10 jaar bloggen

Het is vandaag precies 10 jaar geleden dat ik startte met mijn blog. Het begon met een bericht van 3 regeltjes waar natuurlijk geen mens op reageerde...
Hier kun je de eerste 7 berichten vinden. 

Ik kan wel zeggen dat ik geen dag spijt heb gehad van mijn blog. In de loop van de jaren was het een uitlaadklep voor me, maar door de vele contacten ook een bron van inspiratie en vreugde in mijn hobby's.

Zonder al jullie reacties was het nooit geworden, wat het nu is. De mensen die in het begin reageerden, zijn bijna allemaal gestopt met bloggen. Anderen hebben hun plaats weer in genomen. 

Zelf ben ik ook altijd weer op zoek naar fijne blogs om te volgen.

Natuurlijk heb ik ook wel eens een blogdipje gehad, wie niet...? 

Het hoort - denk ik - in het creatieve proces; de ene keer loop je over van ideeën en dan zakt het weer wat in. Soms zit je zelfs op nul, en ben je zoekende... Maar dat is een nuttige fase, alhoewel niet leuk.

Er kòmt altijd iets uit voort... soms heel verrassend!

Ik zou eigenlijk wel een klein feestje willen geven vanwege dit 'jubileum'.

In heb wel eens give-aways georganiseerd, maar dan komen er ook veel reacties van mensen die opeens je blog even hebben gevonden. En ja...

Met alle trouwe bloggers een happening in de tuin gaat nu ook niet...

Dus ik dacht; misschien is het tijd voor verdieping. 

   - Wat zouden jullie graag van me willen weten?

   - Of wat zou je me graag willen meegeven?  

   - Waar zou ik meer over moeten bloggen volgens jullie?

   - Wat mis je in mijn blog?

Nou, ... zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het is aan jullie. Geef gerust je feedback en stel je vragen!

Ik ben heel benieuwd, dat kan ik al wel vast zeggen...

Babbeltje

Afgelopen maandag was ik jarig en hielden we een blokjesverjaardag. Ik kwam dat woord tegen op één van de blogs en na enig zoeken heb ik het weer gevonden. Ik zag het bij Huisvlijt...
Het kon nog nèt, want een dag later werden de nieuwe maatregelen aangekondigd.

En jawel..., ik ben weer flink verwend zoals je ziet. De Slow cooker gaan we zondag uitproberen.

Verder heb ik flink opgeruimd in de kelder en heel veel spullen gaan een andere eigenaar krijgen.

Sommige dingen gaan naar familie, maar de meeste spulletjes naar de kringloop. 

Bijna al mijn kookboeken gaan daar ook naar toe. Ik kijk er nooit meer in, sinds ik zelf receptenboeken maak en veel op Pinterest bewaar.

Ik was bezig met het inplakken van wat bewaarde recepten uit de Allerhande, maar ja toen moest de tafel gedekt worden en verhuisde alles even naar de stoel. Spooky bewaakt m'n spulletjes intussen wel...

Deze boeken zijn inmiddels helemaal vol en ik heb er zoveel plezier van! Sinds onze jongste het huis uit is, eten we werkelijk van alles. Zoonlief was ietwat kieskeurig, zeg maar...

Als je wil weten hoe ik die receptenboeken maak, dan kun je het HIER teruglezen.

Intussen ben ik ook de buitenspulletjes aan het opruimen. Ik heb al wat potten met eenjarig dood spul geleegd en schoon gemaakt.

In de veranda staan veel oude emaille spulletjes en ook die worden opgeruimd, afgewassen en in de kelder in een doos bewaard voor volgend voorjaar.

Lekker bezig dus, en het is goed ook dat de bezem erdoor gaat!

De tijd vliegt ...

Ja, de tijd vliegt... We hebben een hele lange en mooie zomer gehad en nu zitten we pats-boem in de herfst. Ik vraag me af wat we hier thuis nu al die weken nou eigenlijk gedaan hebben.

Misschien is dat wel een verkeerde vraag, maar van tijd tot tijd kijk ik graag even terug en reflecteer ik daarop.

Gelukkig kan ik terugkijken in mijn Bullet Journal, dat ik als dagboek gebruik.

Maart en April waren voor veel mensen moeilijke maanden, vanwege de lockdown. Maar ik voelde me juist prima in die tijd. De verplichtingen vielen weg en het vrije leventje hier ging ongestoord verder.

Ik heb die maanden veel gedaan, zowel binnen als buiten. De zolder opgeruimd, moestuintje ingericht, schoonmaakklusjes gedaan en elke dag een uur onkruid weghalen in de tuin (inclusief paden en grind). En ik heb volop aan dekentjes zitten breien.

DH maakte een afdak voor de schuur en was druk met het onderhoud van het gras en de boomgaard.

Zie dit blogbericht en hier....

In mei ging het even wat minder met me, maar dat kwam door emotioneel nieuws.

We genoten intussen wel van het buitenleven en er waren veel klusjes te doen zoals de kippenren verkleinen en verharding rondom de schuur aanbrengen, In juni was ik in de ban van babysokjes breien, maar dat is intussen weer helemaal over. 

Ik kreeg trouwens last van mijn rechterarm en zette het handwerken maar even op een lager pitje.

Onze jongste zoon kreeg de sleutel van zijn huis en er moest behangen worden, spullen op zolder uitzoeken, er waren verjaardagen, schoonmoeder overleed en daar was ook de aanloop naar de bruiloft.

HIER kun je er alles over lezen.

En daartussen door vroeg de tuin volop de aandacht. Iedere keer stuit ik er weer op dat het fout gaat, als je het niet bijhoudt.

vooraan de katoenplanten...

De moestuin is voor mij geen succes, helaas. Ik heb er te weinig zicht op en loop te weinig er naar toe. Gevolg is dat het onkruid welig tiert en de groente doorschiet. Bovendien is het allemaal vrij bitter van smaak. Ik heb het nu twee jaar geprobeerd en kap er mee. Het is niet aan mij besteed, denk ik.

Begin september was de bruiloft en daarna keerde de rust een klein beetje terug.

Een klein beetje, want we hadden vaak de oppas op Guus. Ik schreef al eerder dat hij grote broer wordt en zijn mama erg misselijk en moe was. Juist toen ze een beetje opknapte, kreeg zijn papa (onze oudste zoon) klachten, die nu helaas op een hernia wijzen. Hij kan niets en ligt veel op bed.

Wat is het fijn om dan in hetzelfde dorp te wonen!

Nou..., nu ik bovenstaande tekst nog eens doorlees, geloof ik dat ik veel heb herhaald. Maar het zij zo.

Ik heb de afgelopen tijd ook minder geblogd en zeker minder gevarieerd. Daar wil ik weer verandering in brengen. Helaas zie ik ook veel blogs 'doodbloeden'..., maar aan de andere kant snap ik het ook wel weer. Het valt niet mee om na een aantal jaren bloggen nog fris en origineel te blijven. En het kost veel tijd, die je anders kunt besteden ...

Tegelijkertijd maakt Instagram een hoge vlucht en het is zoveel sneller om iets beknopt te laten zien.

Vanaf vandaag ga ik mijn herfstritueel maar weer oppakken. Dat betekent concreet; minder buiten, opruimen  (waarom is het toch elke keer weer nodig /waar komt die rommel vandaan ) , minder sociale contacten (vanwege corona, maar ook het weer/seizoen; minder aanloop), en het oppakken van diverse hobby's. 

Op korte termijn wil ik de zolder en de kelder opruimen. De zolder is echt een bende omdat ik de afgelopen tijd van alles tevoorschijn heb gehaald en de boel niet meer heb terug gezet. En dan groeit de ruimte zomaar dicht. Het is iets waar ik steeds tegenaan loop. 

In de kelder hebben we een beetje wateroverlast gehad, dat is nu hopelijk verholpen. Maar ook daar moet de bezem door.

En dan hebben we ook nog een kamer opnieuw in te richten, omdat Robert (onze jongste zoon) nu getrouwd is. Veel mensen dachten dat ik nu een hobbykamer beneden zou gaan krijgen, maar dat is niet zo. Mijn hoek op zolder bevalt goed en ik heb daar veel meer ruimte...

We gaan een 'stiltekamer' maken, waar je je even lekker kunt terugtrekken. Een kamer waar alle boeken komen, de foto albums, familiefoto's, herinneringen...

En tenslotte nog even over Crea 5220/5221.... 

Marjan en ik zijn aan het nadenken over volgend jaar; hoe kunnen we een leuk vervolg geven aan de crea-onderwerpen? Intussen hebben we al leuke ideeën en t.z.t. horen jullie daar meer van!

Ik verklap vast dat we rekening houden met alle soorten van hobby's. 

Dus niet alleen art journaling, maar ook fotografie, tekenen, schilderen, dichten, ruimtelijke vormgeving, textiele werkvormen, film, muziek, ... en wat je maar wil.

Veranderingen

En zo zijn we al weer in de maand september beland...

De laatste maanden zijn voor ons een tijd van verandering geworden. Ik had tot nu toe niet de rust en de behoefte om daar iets over te schrijven, maar voel die nu wel.

Als eerste wil ik de bruiloft van Robert (onze jongste zoon) en Marjoke noemen. Zij zijn op 3 september getrouwd en we hadden een buitengewoon fijne dag met familie en vrienden.

We hebben een jaar lang naar deze datum kunnen toe groeien, maar aanvankelijk denk je dat het nog een hele tijd duurt en dan is het toch opeens bijna zover. 

Voor mijzelf was ik bang dat ik in een gat zou vallen na de bruiloft. Ondanks dat Robert vaak weg was, voelde het toch niet als definitief. We zijn best wel 'soulmates' en dat zou ik zomaar heel erg kunnen gaan missen. Maar een week voor de grote dag voelde ik me daar toch emotioneel sterker in worden, en ik hoop dat het zo blijft.

Wat is het jonge stel gelukkig met elkaar, en het is zo mooi om te zien!

De tweede verandering is dat Guus grote broer wordt! Guus is de 2-jarige zoon van onze oudste zoon Arthur en zijn vrouw Petra. Wat zijn we ook hier blij mee! Helaas was Petra zo naar van de misselijkheid dat ze weken op bed heeft gelegen en daar takel je behoorlijk van af. Gelukkig gaat het nu beter.

Begin augustus overleed mijn schoonmoeder, en ook dat hakt er flink in. Nu zijn we allebei zonder ouders, weeskinderen... Het ouderlijk huis is weggevallen en de spullen moeten verdeeld worden. 

Dat doet echt iets met me en ik voel dat ik tijd nodig heb om dat allemaal te verwerken en een plekje te geven. 

En dan hebben we tenslotte ook nog een nieuwe aanwinst! We hebben een caravan gekocht....

Op deze manier hopen we vaker en gemakkelijker (even) weg te kunnen. Hij staat nu bij huis, dus kan zò aangekoppeld worden.

Jaren geleden hadden we ook een caravan (Hobby), dus we zijn het wel gewend. 

Voor ons is deze caravan(Merk: Award) bijzonder, omdat het een Engelse caravan is!

Misschien vraag je je af wat daar nu zo speciaal aan is... HIER kun je dat lezen. 

En ook al is die van ons dan niet zo jong meer, wij vinden de extra's wel terug.

Er zit dus een eindkeuken in, met een gasoventje. Lekker verse warme broodjes 's morgens...

Een badkamer en dubbele kast met een rij draadmandjes. De koelkast zit aan de overkant, met een heus wijnkastje erboven.

En dan aan de disselkant de lounge... En natuurlijk kan daar een tafel tussen, maar dat doen we alleen als we daar willen eten of een spelletje doen.

Tussen de banken zit een uittrekbare lattenbodem (in dat kleine houten plateau) en in no time heb je een bed van 2.00 bij 1.80 meter. En lekker dat het ligt met die dikke stevige kussens!

Geniet van de herfst!