Waar anderen trouw elke week een vakje borduren, moet ik bekennen heel erg achter te blijven.
Zelf vind ik dat niet erg. Het was ook van tevoren de bedoeling dat ik niet alle patroontjes zou gaan borduren omdat mijn lapje niet zo groot is.
Het is niet omdat ik geen hulp krijg ... Tjonge, die poezen hebben iets met borduren hoor! En als je teveel rommelt dan kun je nog een tik met een poot krijgen ook...
Oké, dan ga je toch slapen ...
Eh ..., kijk je wel een beetje uit met die nageltjes?
Ja joh, ga even lekker een tukkie doen en pianospelen op mijn werk ...
Zo noemen we dat altijd; in werkelijkheid is de poes aan het kneden en daarbij wordt mijn borduurwerk niet gespaard!
Daar kunnen ze hier wat van hoor en dan blijft het bekje ook niet droog...
Tja, van borduren komt zo niks en dat vakje per week schiet dan ook van geen kanten op.
Volgende poging ...
Nou ja zeg!
De laatste tijd proberen we de poezen wat vaker uit de kamer te houden. We hebben een andere bank, en we willen niet dat ze daar steeds op zitten. Of zeg maar; liggen...
Er zijn genoeg andere lekkere plekjes in huis waar ze wel mogen.
En als bijkomend voordeel kan ik op deze manier ook weer ongestoord borduren!
Op dit moment ben ik iets verder dan op de foto hier boven. Toch maar eens verder gaan en wat tijd er voor uit trekken...
