All nature ...

Oh, wat is mist mooi ...
Gisterochtend keek ik 's morgens vroeg uit het raam en ik pakte meteen het foto toestel!

Vorige week vrijdag waren we 29 jaar getrouwd en werden we verrast door de kids met deze prachtige bos bloemen. Ik vond de tule zo leuk dat ik het half over de vaas heb laten hangen ...

Jammer dat zo'n bos zo snel al weer verwelkt, zeker met de warmte ...

Maar dan hebben we gelukkig de foto's nog!

Mr. Donald

Een paar weekjes terug liet ik Donald - in - wording zien. Omdat ik een fotootje had geplaatst om te laten zien hoe hij uiteindelijk zou worden, dachten een paar dames misschien dat hij al af was.
Maar nee ..., dat was niet zo. Het is best een werk geweest om alles goed te krijgen!

Ik heb gevraagd of hij even wilde poseren en dat vond hij geen straf ...

De mond vond ik het meest lastige onderdeel om goed te krijgen. Het bestaat uit een boven- en onderstuk en twee 'krulbuisjes' aan de zijkant.

Ik kreeg het ook niet goed duidelijk voor mezelf hoe e.e.a. nu werd bedoeld in het Spaanse patroon, ondanks de vertalingen via Google en de afbeeldingen. 

De strik heb ik gehaakt n.a.v. dit Nederlandse patroon, maar dan groter.

Ik kwam er ook achter dat het originele gratis Spaanse patroon nu via Etsy te koop is in een Nederlandse vertaling.

Sommige mensen zien daar schijnbaar meteen brood in ...

En zo zit Donald Duck dus keurig aan onze salontafel op een eigen stoeltje ...

Maar vast niet lang meer, want hij is bestemd voor m'n nichtje!

En nu ze weet dat de knuffel af is, kijkt ze erg uit naar het moment dat hij bij haar komt wonen!

Misschien is er nog meer poppennieuws vandaag bij

Akkelien 

Anita

Corina

Corrie

Jannie

Jolanda

Juffrouw Truus

Lydia

Mariam

Nienke

Petra

PriePraat

Ria

Rita

Rozemarijn

Sandra

'n Boer ?

Eigenlijk wist ik het al ..., maar nu ben ik er wel van overtuigd ...

DH is in het weiland hèlemaal in z'n element. Hij houdt van gras; hoe het ruikt, hoe het groeit, hoe het onderhouden moet worden, hoe het aanvoelt en hoe het er uit ziet ...

Het gazon maaien is dus echt geen straf voor hem en ook het gras in de boomgaard houdt hij goed bij!

Anderhalve week geleden werd het gras in het weiland gemaaid door Lennart (zoon van de boer). Hij kwam met de tractor en een maaier eraan. Het was de bedoeling dat de lange plukken overal een beetje weggehaald werden. De koeien zouden het gemaaide gras wel eten en zo zag het er weer netjes uit.

Maar deze eigenwijsjes eten veel liever van het korte gras en laten het afgemaaide gewoon liggen.

DH ging aan de slag en was een aantal avonden in het weiland te vinden.

Het gras werd gekeerd en nog eens gekeerd en toen werd alles in hopen bij elkaar geharkt en heeft hij een hooischelf gemaakt.

Eerst een pallet op de grond en toen bij de vier hoeken stokken omhoog. In het midden heeft hij voor de grap nog een wilgentak gestoken ...

Het hooi kan nu goed drogen en als de koeien er niet van willen eten, dan hebben we straks een mooi voorraadje voor de geitjes die we van plan zijn te kopen!

Koeien zijn sociale dieren; zodra DH bezig is op het land dan komen ze kijken en blijven ze in de buurt. En die deksels Bregje vond het leuk om haar kop even flink onder de schelf te steken! Eerst aan de achterkant en toen nog eens aan de zijkant. Ze kwam eruit met een kop vol hooi en stond het lekker van zich af te schudden ...

It wasn't a fat red cat ...!

Het is gewoon een feit - waar ik eigenlijk niet aan wil - dat het 's avonds al een stuk eerder donker begint te worden ...
Om kwart voor 10 is het gewoon zover dat je een lamp nodig hebt om iets te kunnen zien.
Vorige week had ik dus ruim voor die tijd de plantjes buiten water gegeven, het afval gescheiden opgeruimd en de rommeltjes op het terras weggehaald.
Tijd om naar binnen te gaan, ondanks dat zoonlief nog met een paar vrienden op de veranda zat te chillen en een biertje dronk ... Voor hen natuurlijk veel leuker als ouders daar niet bij zitten!

Toen ik even later de keukendeur weer open deed om nog iets uit de vriezer te halen (die staat tijdelijk onder de overkapping) voor de volgende dag, schrok ik me naar van een grote rode poes ...
Tenminste, dat dacht ik .. Maar even later zag ik dat het een hond was, niet zo'n hele grote maar wel een razendsnel en fel beestje ... Ik denk dat het een keeshond geweest is.
En ik zag iemand lopen in het weiland achter de boomgaard! Een man ..., hij klom over het hek en riep de hond ...

Ja ja, maar die hond kwam dus echt niet en ging als een razende de tuin door!
Onze poezen schrokken zich wezenloos, en het zijn al van die angsthazen ...
Dat vond hij prachtig, dus hij begon op ze te jagen ... Misschien was het wel een 'zij'...
Nu houd ik best van honden, maar ze moeten natuurlijk wel van m'n poezen af blijven!

Ik begon me er dus meteen mee te bemoeien en riep van alles naar die hond ...
Even later maakte ik kennis met z'n baas; een man die een aantal huizen verderop woont, zoals hij zelf vertelde. De hond was bij hem achter de sloot over gesprongen en had een haas achterna gezeten en te pakken gekregen ...
Nou, ik denk dat dit hondje dan wel meerdere slootjes over gesprongen moet zijn, en z'n baas ook!
De hond rende naar de voorkant en ging als een dolle te keer!
De poezen lagen plat op hun buik onder de beukhaag...
Intussen kwamen er meer mensen het weiland in lopen en probeerden ze de hond te vangen.
Op een gegeven moment rende hij weer naar achter en sjeesde zo regelrecht via de veranda onze garage in. De jongens hadden gelukkig meteen de tegenwoordigheid van geest om de de deur dicht te doen.
Robert is toen heel voorzichtig naar binnen gegaan en heeft de hond bij z'n halsband vast gehouden en bij z'n baas gebracht.
Ik denk dat hij hem ongeveer plat geknepen heeft en hoe hij hem thuis heeft gekregen is mij een raadsel. Ik was op dat moment al lang weer binnen.
We hebben de hond gelukkig niet meer gezien, maar de poezen hadden nog wel een paar dagen de schrik erin zitten!

Vliegenpoep

Ja, je kan wel zo'n beetje in de polder wonen ...., maar daar moet je wel wat voor over hebben ...
Eén van de dingen die dagelijks opvallen, zijn toch wel de zwarte spikkeltjes en streepjes die zomaar overal tevoorschijn komen!

Als ik 's morgens de boomgaard in loop, lijkt het er allemaal spic en span uit te zien. Maar schijn bedriegt ...

Gisteravond zaten we nog op dit stoeltje en was het schoon ...

En had ik de kozijnen nog niet zaterdag even allemaal afgenomen met een vochtige doek ???

Niet dat ik het erg vind hoor, maar het is wel even anders. En als je het niet bij houdt, ben ik bang dat de spullen er niet mooier en beter op zullen worden!

Maar ook binnen hebben we vliegenpoep; op de lamp, op de ramen, soms op de tafel en op de vloer ...

Ondanks een vliegengordijn in de opening van de keukendeur. 

Kortom, het hoort gewoon bij het leven hier. Net als de spinnenwebben, die we al veelvuldig hebben.

Nou houd ik van spinnen, echt waar! Ik vind het zulke mooie dieren en kan er zomaar een tijdje naar zitten kijken. Bovendien zijn ze erg nuttig!

Maar ik had het over vliegenpoep ...

Die stoelen en kozijnen zijn niet zo erg. Maar als je overhemden wil gaan strijken (nadat ze zo heerlijk buiten aan de droogmolen hingen) en je komt bovengenoemde spettertjes tegen ..., dan wordt het minder leuk. Vaak zit er niks anders op dan de vlek even voor te behandelen en dan maar weer het kledingstuk opnieuw in de was te doen!

Nou ja, ook daar leer je weer mee te leven. Ik kijk nu naar een uurtje of de shirtjes en overhemden bijna droog zijn en dan haal ik ze snel binnen. Dat laatste beetje kunnen ze binnen nog wel drogen.

Hoe korter buiten, hoe kleiner de kans op ...

Maar soms sta je toch echt verbaasd ...

Vorige week had een poppenblouse gemaakt, zie de vorige blogpost. En ik wilde nog even drukknoopjes eraan naaien. Dat is een mooi buitenklusje tijdens de koffie. 

Ik had m'n spulletjes klaar gelegd en zette binnen het apparaat aan. Binnen 5 minuten was ik terug en wat zie ik? Een vlieg op de armleuning van de stoel, ... èn een piepklein zwart korreltje/vlekje op het rugpand van de blouse van pop Mieke ...!

Nou, toen heb ik die vlieg toch even niet zo vriendelijk toe gesproken. 

Later dacht ik nog 'stel je voor dat het een andere vlieg gedaan had ...'

Maar dat kan ik nu nooit meer achterhalen en goedmaken!

Mieke

Toen ik een jaar of 8 was, kreeg ik op mijn verjaardag een prachtige pop die ik Mieke noemde.

Ik was een echt poppenmeisje en heb heel veel met haar gespeeld.

Na jaren lang in een doos te hebben gelegen, werd ze er vier jaar geleden uit tevoorschijn gehaald.

Ik wilde haar in de zitstand doen en toen brak haar beentje af. Bij het uitdoen van de schoentjes brak het voetje ...

Ik heb allerlei pogingen ondernomen, maar het blijft behelpen. De stukjes zijn nu gelijmd met bison har plastic lijm, maar bij beweging is het weer snel los ...

De heup van Mieke komt nooit meer goed. Daarom heb ik maar iets anders verzonnen ...

Het is natuurlijk een pijnlijke geschiedenis, maar helaas kan het niet anders...

Mieke zelf hoor je niet klagen, ze geeft geen kik!

Pasgeleden kreeg ik van Marga een heel leuk patroontje voor een baby overslagvestje. Zij heeft het zelf gemaakt voor een baby born pop.

Het kwam precies op het goede moment, want ik had zo'n zin in een nieuw klein breiwerkje!

Tja, en laat het Mieke nu heel goed passen ... Ze heeft wel iets nieuws verdiend ook vond ik ...

Maar ..., ze had eigenlijk niet iets leuks bij het vestje! En ik weet wel dat het meestal andersom is, maar ik besloot toch maar een setje bij het vest te maken. 

En zo kwam vorige week heel onverwacht de naaimachine weer eens op tafel. Oh, wat was dat lang geleden... En poppenkleertjes naaien ...., dat was helemaal lang geleden!

Maar ik vond het weer zò leuk om te doen. En het gaat zo lekker snel ...

Mieke kreeg een broekje en een bijpassende blouse en als het wat frisser is kan ze het vestje erbij aan doen!

Je zou toch niet zeggen dat ze al 44 jaar oud is?

Misschien is er nog meer poppennieuws bij:

Akkelien 

Anita

Corina

Corrie

Jannie

Jolanda

Juffrouw Truus

Lydia

Mariam

Nienke

Petra

PriePraat

Ria

Rita

Rozemarijn

Sandra

Tijd voor een babbeltje

Het lijkt wel of de tijd hier sneller gaat dan in onze vorige woonplaats. Ik vond het toen al hard gaan, maar sinds we hier wonen is het nòg gekker geworden.
Je doet even iets en er is alweer een uur voorbij!

En zo is ook de vakantie bijna voorbij. Zes weken zijn omgevlogen en bijna door m'n vingers geglipt.
Ik ben wel blij dat ik steeds even heb genoteerd wat ik heb gedaan op een dag, anders had ik nu best een heel raar gevoel ...
Blijkt dat er toch veel tijd besteed is aan het opruimen, huishouden en tuinieren buiten het verhuisgebeuren en klussen om!
En we hebben ook heel veel aanloop gehad, wat reuze gezellig was maar ook veel tijd kost.

We zijn niet op vakantie geweest en slechts één dag weg geweest. Maar dat is onze eigen keuze hoor.
Op die avond wisten we niet hoe snel we weer naar huis moesten rijden, want dat is de plek waar we willen zijn.
DH is alweer twee weken aan het werk, maar sinds die tijd is onze jongste zoon (21) weer vrij.
Ik ben eigenlijk geen dag alleen thuis geweest, sinds gisteren dan. Robert is nu een aantal dagen naar Berlijn met een vriend.
Het voelt best een beetje gek deze zomervakantie ... Zo totaal anders; weinig aan de hobby, weinig geblogd, weinig weg geweest, weinig gelezen en veel rond en in het huis gedaan. Maar genoten hebben we zeker! En de poezen niet minder ... ze zijn nu echt helemaal gewend en gaan lekker hun eigen gang. Ze zijn in hun element hier!

Boofy

Spooky

Veel mensen vragen of we een beetje klaar zijn in huis ... Tja, ik denk dan altijd 'wat is klaar?'

Het is prima leefbaar in huis en alles staat op z'n plaats en kan gebruikt worden. Maar we hebben nog volop plannetjes, en we doen het rustig aan. Het hoeft van ons niet allemaal zo snel mogelijk een soort van perfect te zijn. Dat gaat het misschien wel (gelukkig) nooit worden ook ...

Neem nou bijvoorbeeld de veranda.. Daar ligt nu vloerbedekking die we uit de slaapkamers hebben getrokken. Het plan is wel dat dit weg gaat zodra het herfst wordt.

Op dit moment staat er een uitstalling van allerlei (tuin) stoelen en tafeltjes ..., krukjes, bankjes ...

Hèel wat anders dan zo'n plaatje van een veranda met loungeset enzovoort...

En dat gaat het waarschijnlijk ook nooit worden. Ik vind dat best leuk hoor om te zien, maar nu we hier zitten denk ik 'dat hoeft hier niet'...

Misschien gaan we wel wat oude meuk uit de kringloop zoeken, zoals bv een rookstoel en een eiken salontafeltje ... Doos sigaren op tafel, planken aan de muur met m'n emaille pannen ...

Rood-wit geruite kussens en een ouderwets vloerkleed op de grond ...

Maar .... even terug naar de werkelijkheid. De vakantie is dus bijna ten einde en maandag zet ik weer m'n schoolgezicht op en ga ik aan de slag.

Best wel met dubbele gevoelens ..., om diverse redenen. Een collega is ernstig ziek en wat voel je dan wat een voorrecht het is als je zelf gezond bent en weer aan het werk kan. Ondanks dat de zin in werken nog moet komen ...

En zoals elk jaar zie ik er toch wel weer tegen op; waar wordt je mee geconfronteerd en hoe kun je daar het beste op in springen ...

Daarnaast zijn er nog wel wat overwegingen, maar daar ben ik zelf nog niet klaar mee.

Nou, dit was weer een aardige babbel op deze vroege morgen. Het is maar de vraag of het blogbericht meteen gepubliceerd wordt, want het duurt de laatste tijd soms meer dan 8 uur voordat het in de leeslijst komt. Hebben jullie dat nou ook?

Eigenlijk had ik nog een heleboel te schrijven. Over de koeien, over DH die aan het hooien is geslagen, over de kamerplantjes, over de poezen, over een hond in het weiland en de tuin, over de wind, over de boomgaard, over de tuin, over de hobbyplannen ... en vul maar aan ...

Maar ik ga nu eerst even poetsen, want dan is dat maar vast gebeurd!

Fijn weekend allemaal ...

Andere koeien ...

Zaterdagmorgen zaten we gezellig met z'n allen (dat betekent mèt oudste zoon en schoondochter) in de boomgaard aan de koffie  ..., komt er bezoek ...
Boer Leo vraagt of de auto (die voor het hek staat) opzij kan. want ze komen koeien wisselen.

Oh, we moeten dus afscheid nemen van Bertha en Clara ... Tussen nu en twee weken zullen ze gaan kalven op de boerderij, hier een kilometer vandaan.

Maar ... er komen twee andere koeien voor in de plaats! Daar is de eerste, een mooie zwarte ...

En daar is nummer twee, een zwart wit bonte ... Hopsa, ze hebben de vaart erin en willen wel in de wei!

Heerlijke ontmoeting met Clara en Bertha en meteen moet de rangorde worden bepaald.

Maar alles leuk en grappig ... Clara en Bertha moeten gevangen worden en mee in de aanhanger!

En natuurlijk zijn ze met z'n vieren lekker naar achteren gerend ... Dus boer Leo en zijn zoon Lennart pakken de stokken en gaan het land in ...

En hoe vreselijk leuk we het ook vinden; we gaan niet bij het hek staan joelen maar we blijven rustig zitten. Ik heb netjes gevraagd of ik foto's mocht nemen en sommige heb ik bewerkt om het beeld wat dichterbij te krijgen, wel ten koste van de kwaliteit ...

Oké, dan komen we toch allemaal terug! Samen uit, samen thuis lijken ze te denken ...

En nu is het zaak om niet de verkeerde mee te nemen. Maar dat overkomt de boer natuurlijk niet!

En terwijl Bertha al in de kar staat, maken de nieuwelingen nog even kennis met Ezra het paard van de buren ...

Clara vangen gaat een stuk gemakkelijker, voor haar hoeven ze geen rondjes te rennen. Alsof ze het al snapte ...

Lennart vertelt dat beide dames voor hun huis gaan lopen, dus we kunnen ze zo zien als we langsrijden. De komende tijd krijgen ze extra mineralen om goed op krachten te zijn voor de bevalling. En we worden al uitgenodigd om te komen kijken als de kalfjes geboren zijn! En dat gaat we zeker doen ....

Nog even afscheid nemen van Clara en Bertha, en daar gaan ze dan!

Ik heb nog geen goede duidelijke foto's van dichtbij kunnen nemen, maar dat duurt vast niet lang meer.

De nieuwelingen moeten nog wel even wennen, maar het gaat al beter.

Bregje, de zwarte, is wel wat stug en wil nog geen contact. Vandaag huilde ze ..  echt waar hoor!

De tranen liepen uit haar ogen ... Ze eet wel gras, maar draait haar kop om voor de koeienkoek.

Ze loeit naar de poezen en soms ook wel tussendoor...

Aagje, de gevlekte koe, is heel anders. Zij laat zich heerlijk masseren en over de neus wrijven en eet ui je hand. Bregje lijkt de leider, maar is wel wat nurks ...

We gaan het zien!