Dear Jane op tafel ...

Ja, mijn borduur DJ ligt vrijwel constant op de tafel. Ze gaat er alleen even vandaan als de tafel gedekt moet worden voor het eten, maar zodra ze de kans ziet komt ze weer terug.
Tja, en zie de verleiding maar eens te weerstaan om er niet naar te kijken en wat steekjes te zetten ...

En ik kwam erachter dat ik haar al heel lang niet meer aan jullie heb laten zien. Schandalig gewoon, voor 't laatst in augustus van de afgelopen zomer. En toen had ze nog maar 20 vakjes...

Ik moet wel vertellen dat DJ de afgelopen herfst en winter een tijd stil heeft gelegen in het borduurmandje. Gewoon omdat de randjes per week voorrang hadden en deze best veel tijd kostten.
Maar ik had voor de herfst al een paar punten gemaakt ..., en zo zie je maar .. ongemerkt groeit zo'n borduurwerk.

Het is een heerlijk werkje om te doen. Steeds even kleur bepalen en dan kun je weer een vakje of punt gaan borduren. Zo ontspannend ...

En dat is precies wat ik nu wel nodig heb. De situatie van m'n vader is de laatste dagen wel stabiel, maar het ziet er toch niet goed uit. Ik denk niet dat hij er nog bovenop komt en dat is ook de verwachting van de arts en het verplegend personeel van het verzorgingstehuis.
Ik probeer elke dag bij hem te gaan kijken; soms kunnen we wat praten, soms is hij helemaal in de war, en soms is hij erg moet en versufd ..., ook door de medicatie.
De laatste tijd heeft hij vaak gezegd 'oud worden willen we allemaal wel, maar oud zijn valt niet mee'... en dat is precies wat ik zie.

Deze week heb ik voorjaarsvakantie, maar het zal wel een heel andere vakantie zijn als voorgaande jaren. We leven bij de dag en als de telefoon gaat schrik ik al op ...
Toch probeer ik wat afleiding te zoeken, om even te ontspannen. Begin vorige week vond ik het bijna banaal om me bezig te houden met de dingen van m'n werk, onvoorstelbaar dat je er dan even zo tegen aan kunt kijken ... Maar nu weet ik dat het goed is om toch even afstand te nemen op momenten dat het kan. Het helpt je om er sterker in te staan. Maar het lukt me ook niet altijd om er op deze manier mee om te gaan hoor..

En daarom is het goed om m'n doosje maar weer op te pakken en verder te gaan...

Valentines

Een beetje verlaat, maar ik wilde het onderwerp toch niet laten zitten ...
Veel inspiratie had ik niet, maar ik herinnerde me de stempelstiften waar ook een hartjesstift bij zit.
Op internet vond ik een mooi stukje tekst en op de andere bladzijde kon ik het niet nalaten om toch even te vermelden wat ik als de keerzijde van Valentijnsdag ervaar.
Zelf doen we niet aan Valentijn, er zijn best andere momenten waarop je spontaan aan elkaar kunt laten merken hoe je de ander waardeert en lief hebt...

Op de rechterpagina werkte ik met de sjabloon-veegtechniek, zoals we vroeger wel eens in een poëzie album iets maakten. Of deden jullie dat niet?

Ben je benieuwd wat andere deelnemers hebben gemaakt? Kijk dan bij week 7 van Journal 52.

Even wat rustiger ...

Misschien had je al gemerkt dat er de laatste tijd wat minder berichtjes hier verschenen...
Ik moet m'n energie op dit moment even sparen voor andere dingen en ik merk ook dat het bloggen me even wat minder boeit.

M'n vader (91) heeft voor de 3e keer longontsteking in een paar weken tijd en de prostaatkanker zet ook door.
Hij wordt goed verzorgd, maar we zien wel dat hij achteruit gaat.
Afgelopen week was de jongste hier ziek (griep) en zelf had ik het die week ervoor..
Het mat je toch wel af.
En op m'n werk is het een hele drukke periode met groeps- en leerlingbesprekingen na de afgenomen cito toetsen.

Dus ..., af en toe wel een breiwerkje of wat kleuren voor de ontspanning, maar weinig fut om weer achter de pc te zitten. Ik kan soms geen beeldscherm meer zien!

Maar ..., nog één weekje en dan hebben we voorjaarsvakantie en hoop ik weer wat bij te tanken...

Fijn weekend allemaal!

Windows ...

Het thema van Journal 52 is deze week 'windows' ...
Leuk onderwerp, was m'n eerste reactie!
En ideetjes genoeg, maar het was het allemaal nèt nìet als ik er langer over na dacht.

Totdat DH me een foto liet zien van een huis in Zeeland. Hij was die dag voor z'n werk daar in de buurt geweest en hij schiet graag plaatjes onderweg...
Wow, wat een bijzonder huis! Een soort van glazen kas boven het land zwevend. Eerst dacht ik dat het huis over de weg heen gebouwd was. Maar het is geen weg ..., het is een eigen oprit!

Even zoeken op internet leverde de nodige informatie op. Het is villa Kogelhof in Kempenerland.
De eigenaar - een uienboer - wilde altijd het liefst in een parkeergarage wonen. Nu heeft hij er zijn kantoor en woont hij boven in het huis vol glasramen...
Ja...., windows ....!!

De contouren tekende ik licht met een zacht potlood n.a.v. de foto en daarna ging ik met een paar pastelkleurpotloden aan de slag. Door te doezelen met m'n vinger kreeg ik een vrij egale menging van bruin en grijs voor de zeeuwse klei en het oprijpad.

Ik had al wat plaatjes verzamelt van allerlei ramen en ik besloot om twee pagina's te maken, ingekaderd door een raam...

Enne... excuses voor de overbelichting op sommige foto's; het valt niet mee met lamplicht.

Misschien maak ik morgen overdag nog wat betere foto's...

Daar baal ik van ...

Ik dacht dat m'n slof een beetje nat was aan de onderkant ..., het voelde een beetje koud aan.

Maar bij nader inzien was het een gat! En in de andere slof ook al één ....

Ook bij de sloffen van onze jongste was het raak ... grrrrrrrr

En bij navraag heeft de oudste ook gaten in de sloffen zitten!

Al deze sloffen zijn dubbel gebreid, niet met een dubbele draad, maar met twee draden zodat je steeds per steek van draad wisselt. Dat maakt dat je breiwerk een dubbele laag heeft omdat je draad achterlangs wordt genomen. Maximale warmte en stevigheid ...  ja ja ...

En dan is intussen ook het eerste kraamcadeautje af, maar ook daar baal ik van want het is echt klein uitgevallen! Hier heeft de babypop de cape aan en hij past maar net. Ik weet niet of ik dit nu zo'n geschikt cadeautje moet vinden hoor, het kan maar heel kort gedragen worden ...

Twijfeldetwijfeldetwijfel dus...

Intussen was ik ook met babycadeautje twee begonnen; een vestje voor een jongen naar dit patroon.

Ik had iets dunnere wol en naalden gebruikt dan stond aangegeven, maar het stekenaantal genomen en de beschrijving gevolgd voor de grootste maat. Maar ondanks de stekenverhouding, die aardig leek te kloppen, werd het een 'poppenvestje'. 

De rug is lang en smal, terwijl ik de lengte voor de kleinste maat heb aangehouden. Het leek zo'n mooi patroontje; helemaal aan één stuk gebreid, de mouwen in het rond ...

Ik heb het nog nèt niet uitgehaald, maar ik denk dat ik het wel ga doen!

En ik weet één ding ... en dat is dat ik niet meer afwijk van de voorgeschreven dikte garen en naalden.

Nu nog op zoek naar een leuk en geschikt patroon dat matcht met m'n garen ....

Television

Het onderwerp van deze week voor Journal 52 is televisie.
Nu zou ik zelf niet snel voor zo'n onderwerp kiezen om daar een art journal pagina voor te maken, maar dat is nu juist wel het leuke van zo'n online workshop ... je wordt uitgedaagd tot iets wat niet direct in je op zou komen!

Zoals de meeste mensen die graag creatief bezig zijn, kijk ik niet veel televisie. Ik kan sowieso al niet te lang op m'n achterste zitten, maar ik heb ook niet het geduld en de rust om iets te volgen dat me maar matig interesseert of waarbij ik het gevoel heb dat het maar vulling is.
Ik lees veel liever, dan kan ik ook m'n eigen tempo bepalen.

Maar ..., als ik dan toch eens televisie kijk, dan wil ik graag 'ver weg' kijken ...
Precies wat het woord tele-visie letterlijk betekent!
Dus voor mij geen sport, geen shows, nauwelijks speelfilms, maar wel documentaires over de natuur en cultuur van 'verre' oorden. Of zien hoe mensen daar leven, wat hun gewoonten zijn en middelen van bestaan...
Op zo'n moment kan ik heel geboeid raken en werkelijk alles om me heen vergeten.