Speldenkussentje ...

Onlangs was m'n schoondochter jarig en na lang nadenken vond ik het een leuk idee om haar een naaimachine cadeau te geven. Gewoon een eenvoudige machine waarop je kunt stikken en kunt zigzaggen en eventueel nog een steekje extra...

Helaas was de naaimachinezaak op ons dorp gesloten wegens vakantie. Ik wilde graag een goede tweedehands machine voor haar kopen.
Dus werd er een geheim om het cadeau heen geweven en een soort raadsel... Dat alles via een zelfgemaakte kaart met diverse stiksels... (ik heb hem al eens laten zien...):

Maar ze heeft het tot nu toe niet geraden. Inmiddels is duidelijk dat het geen tweedehandsmachine wordt, want er is momenteel weinig soeps. 

Nu heb ik een Toyota naaimachine via internet besteld (had ik dat maar meteen gedaan...) en gisteren kwam hij binnen!

Natuurlijk heb ik ook wat garen, naalden en spelden gekocht... Want anders kan ze nog niet aan de slag.

Maandagmiddag bedacht ik opeens dat het wel leuk is om nog een speldenkussentje erbij te maken.

Nu had ik in een oude Ariadne al een patchwork kussentje gezien van zeshoekjes die via de kartonnetjes methode aan elkaar waren gemaakt.

Het plannetje was snel geboren...

Voor de liefhebbers heb ik de beschrijving even gefotografeerd...

Mijn speldenkussentje is veel kleiner geworden, maar de zeshoekjes zijn wel groter!

Ik had nog nooit met deze paper piercing methode gewerkt, ik had het al wel eens gezien.

Het werkt echt heel prettig, ik vond het enorm leuk om te doen.

 

Het middelste zeshoekje is van kaaslinnen en ik borduurde daar eerst een mini speldenkussentje op..

De zeshoekjes rondom het borduurwerkje zijn voor de helft naar achteren gevouwen en zitten daar weer vast aan het donkergrijze zeshoekje. Ik had dat eerst fout vastgemaakt aan de andere zeshoekje (zie foto), dus dat moest weer los.

Enfin, na wat uurtjes ingespannen werken had ik maandagavond het kussentje klaar!

Zo snel kan het dus gaan...

Gisteravond heb ik het cadeau bij m'n schoondochter gebracht. O, wat was ze nieuwsgierig...

Maar alles zat stevig ingepakt. Ik had al een heleboel voorpret gehad, maar het moment dat het papier het cadeau onthulde was super... Dat had ze nooit gedacht, en o wat was ze er blij mee.

En ik genoot weer omdat zij zo genoot...

En ik had er nog wat lapjes bij gedaan, tja zo zijn moeders hè ...

Tenslotte wil ik jullie nog graag laten weten dat ik enorm heb genoten van alle spontane reacties gisteren op m'n koffie-bericht! Heerlijk om te lezen, en zo lekker herkenbaar....

Voor vanmorgen zit het koffie-ritueel er al weer op. Ik was vroeg uit de veren, heb de strijk al gedaan en een wasje gedraaid. Straks naar m'n vader, die in een verzorgingstehuis zit en daarna duik ik nog een half uurtje de tuin in. Ja, een half uurtje... ; langer houdt mijn rug het niet vol. Ik vind het erg vermoeiend om al dat onkruid te lijf te gaan. En wat groeit het hard!

Fijne dag allemaal!

Tapisserie

Geïnspireerd door de "techniek van de maand" in een oude Ariadne, ben ik de afgelopen dagen aan de slag gegaan met tapisserie.
Een tijd geleden had ik een stukje stramien op de kop getikt en dit lag nog rustig te wachten in de kast.
Maar nu kwam het goed van pas.

Bij tapisserie wordt het stramien helemaal bedekt met borduursteekjes. Het is een oude techniek die vroeger veel werd toegepast om oude gobelins te imiteren. In principe zijn gobelins geweven wandtapijten die door vakmensen met de hand werden gemaakt. Maar ze kunnen ook geborduurd worden; dat is goedkoper en veel eenvoudiger.

Er zijn allerlei steken te gebruiken:

Ik heb nog even getwijfeld of ik dit leuke theehuisje (muts) zou gaan maken, maar daar heb ik toch maar van afgezien. Eerst maar eens wat experimenteren met iets kleins...

Ik had nog borduurwol liggen (eens uit de kringloopwinkel), maar eigenlijk is het net iets te dik voor mijn type stramien... Ik maak er een klein kussentje van en zit nog te dubben over de kleur van de achterkant.
Wat vinden jullie?

In mijn handboek handwerktechnieken staat ook een hoofdstuk over tapisserie. Alle steken worden daar duidelijk voor gedaan a.d.h.v. afbeeldingen èn aanwijzingen!

..

zoveel variatie en mogelijkheden ...

Deze steek heb ik gebruikt voor het kussentje ...

dit ga ik ook nog proberen!

Natuurlijk moest ik nog even wat steken uit proberen, dus ik knipte nog een stukje stramien af.

En nu maak ik maar een sampler om wat te oefenen...

Ik heb wat kleurtjes Soft liggen van de Zeeman, en ondanks dat je wel moet oppassen voor pluizen, borduurt het prettig op dit stramien!

Inmiddels heb ik ook een board gemaakt op mijn Pinterest over tapisserie. Als je zoekt op "needlepoint" komt je veel meer tegen op het wereldwijde web!

Momenteel bestaat er volgens mij weinig belangstelling voor deze techniek, maar ik vind het leuk!

Lavendelzakje gehaakt in Iers kantmotief

Ik zei het een paar berichtjes terug al.... alhoewel ik een zere vinger kreeg van al die picootjes, ik kon toch niet ophouden met dit fijne haakwerk!
In een andere oude Ariadne kwam ik lavendelzakjes in een heleboel verschillende uitvoeringen tegen.
En dit is er dus één van. De voorkant heb ik mèt picootjes gehaakt en de achterkant zonder.

Ik houd echt van dit gepriegel. Hoe fijner het materiaal hoe leuker ik het vind. En dat alles nog zonder leesbrilletje, alhoewel ik soms wel denk dat die tijd er aan komt...!

Klik op afbeelding voor vergroten...

Iers (kant) haakwerk

Iers haakwerk ontstond in Ierland, in het begin van de 19e eeuw. Het was een tijd van grote armoede.
Eén van de weinige manieren om een beetje geld te verdienen was als kantklostersster. Omdat lang niet iedereen dat kon, kwam men op het idee om kant na te haken: dat ging niet alleen sneller, het was ook veel gemakkelijker dan kantklossen. (Bron: Ariadne mei 1989)

Haken als techniek bestond al veel langer. Als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van deze techniek, kun je bij Haken is leuk daar meer over lezen.

De boekenlegger die ik heb gemaakt in Iers haakwerk is afgeleid van honiton-kant. Deze kantsoort wordt gekenmerkt door de rozetjes, die heel goed in reliëf na te haken zijn. De boekenlegger bestaat uit drie vierkantjes. Deze worden aan elkaar gehaakt.

Ik vond het een lastig patroon vanaf de 5e toer en heb erg zitten puzzelen hoe je de 3 vierkantjes aan elkaar maakt. Jammer dat er geen schematekening bij gegeven was...

Uiteindelijk is het toch gelukt! Alleen de laatste toer heb ik ander gedaan. Wie de beschrijving van het patroontje graag wil hebben, mag daarom vragen. Ik scan het graag even voor je in.

Wat ik wel doorheb is dat Iers haken vooral veel picotjes haken is... En in het midden meestal een rozet..

Ik had het helemaal gehad met de picotjes en de picotboogjes en heb er inmiddels een zere wijsvinger van, want daar ging de haaknaald steeds langs...

Maar na een lekkere Irish coffee - na Irisc crochet - ging ik toch wéér overstag!

In een andere Ariadne (febr. 1989) kwam ik een lavendelzakje tegen in Iers gehaakt kant...

Het begin is er al...

Oude Ariadne's gescoord...

Viel ik me daar gisteren toch met m'n neus in de boter...
Ik kom in de plaatselijke kringloopwinkel en nog geen twee meter van de deur staat een doos met Ariadne's.
Tegenwoordig hebben we "ariadne at Home", echt een woontijdschrift. Hartstikke leuk, daar niet van...

Maar vroeger was Ariadne echt een handwerktijdschrift!
Ik heb een paar oudjes op de kop kunnen tikken van de jaren 1986, 1988 en 1989...

En wat is nu zo leuk om te zien...? De dingen komen gewoon terug in een ander jasje!
Twee jaar later zie je het tijdschrift al wat veranderen.
Ik heb er ook een aantal van 1991. En daar staan ook b.v. leuke babytruitjes in om te breien, kussens om te borduren en patchwork! Maar vooral ook sfeerhoekjes, kersthuizen, tafeldek-ideeën.
Langzamerhand is de verschuiving gekomen naar wat het tijdschrift nu is.

Ik vind beide "uitvoeringen" leuk. Ook al staan er in die oudjes van 1988 best hele ouderwetse dingen, ik kom ook veel dingen tegen die bruikbaar zijn en/of in andere kleuren nu heel hip zijn.
Het allerleukste vind ik de rubriek "techniek van de maand".
Breien en haken zijn technieken die we nu overal veel zien, maar er zijn nog zoveel andere, bijna vergeten technieken... En daar wil ik het één en ander van uit gaan proberen en over gaan bloggen.
Dat is toch een manier om deze technieken bekendheid te geven en mogelijk in stand te houden.

Hier alvast een voorproefje waar ik vanmorgen aan ben begonnen.. "iers haken"....

Een klein werkstukje dat in een weekend af kan zijn!

Volgende week meer over de techniek en het patroon.