Vorige week schreef ik dat we zoveel plezier beleven aan Suzanne ...
Maar ook zij blijkt ondernemend te kunnen zijn!
Wie schetst mijn verbazing toen ik bij thuiskomst van m'n werk opeens een nieuwe pop aan trof.
Toen ik van de schrik bekomen was, vertelde Suzanne dat ze een popje had horen huilen en dat het meisje ontroostbaar leek en dat ze haar daarom maar mee naar huis had genomen ....
Nou, van dat huilen en ontroostbaar zijn zag ik helemaal niks!
Maar het was echt waar, hield Suzanne vol. En ze had haar gewassen en iets lekkers gegeven.
Ik schudde m'n hoofd, want wat moeten we toch met nòg een pop? Zo vlak voordat we gaan verhuizen?
Suzanne pakte het popje op en liep er mee naar Magda. Ze mocht op schoot en o ...., wat keek die ouwe Magda blij!
Ze mompelde aan één stuk 'Marie, Marie, Marie, Marie ....'
Ah, en toen smolt m'n hart hoor.
Ik keek nog eens van Magda naar Marie en toen naar Suzanne ...
'Denk jij dat ...' begon ik.
'Ssstttt', waarschuwde Suzanne ...
Kijk ze nou toch eens zitten! Marie of geen Marie, of wie dan ook ...
Het is goed zo!
Ik denk niet dat ik hoef te vertellen hoe goed het de laatste dagen met Magda gaat. En Marie lijkt het ook helemaal naar haar zin te hebben.
Nee, ik zeur niet meer over "nog een pop erbij?"
Het is echt goed.
En ik kan ook nog eens in alle rust verhuizen, nu het zo goed gaat met de poppen.
Magda, Suzanne en Marie zijn nog in ons huis wat leger en leger wordt.
De andere poppen vieren hun feestje in de loods waar het boordevol met dozen en meubels staat.
En ik ben druk met heen en weer rijden, organiseren en inpakken ...
Sorry dat ik zo weinig in blogland ben, maar er gaan betere tijden komen hoor!