Jullie zijn vast heel benieuwd hoe het met Magda gaat ...
Nou, we hebben weer het nodige beleefd hoor de afgelopen week.
De eerste dagen na de operatie was ze best slaperig, maar dat is nu wel een beetje over.
Ze zit graag in de schommelstoel toe te kijken naar alles wat er om haar heen gebeurt.
Maar van tijd tot tijd doet ze echt lelijk tegen me. O, haar gezichtje blijft o zo vriendelijk staan, maar ik zal maar niet allemaal herhalen wat ze zegt!
Ik was het vorige week een keer zo zat, dat ik pardoes een laken over de schommelstoel heen gooide.
Je weet wel, zoals je bij een papegaai doet...
Het wonderlijke was dat ze meteen haar mond dicht hield.
Na een half uurtje kwam ik maar weer even kijken en toen lag Boofy bovenop het laken!
Nou ja zeg ..., en van onder het laken hoorde ik een diep gesnurk ...
Vorige week merkten we ook dat er opeens dingen kwijt waren. Eerst heb je er nog niet zo'n erg in, maar onze zoon eet iedere morgen een banaan bij zijn ontbijt. Donderdagavond lag er nog één op de fruitschaal (niet erg, want zaterdag ga ik boodschappen doen), maar vrijdagmorgen was 't ie verdwenen!
En toen ik 's avonds aardappeltjes wilde gaan schillen, dacht ik 'mmmmm, ik had toch nog een maaltje in voorraad?' Er lagen er nog maar 3 in de aardappelbak!
Een beetje erg vreemd hoor ...
Waar is Magda eigenlijk? Ze zit niet in de schommelstoel ...
Aha, ze doet nog een dutje! Ja, ze kan gewoon al weer zelf de trap op en in bed kruipen. 't Is een taaie hoor.
Zou ze diep slapen? Het lijkt er wel op. Ze zal toch niet met haar kleren aan in bed zijn gaan liggen hè...
Even voorzichtig kijken ...
Oooooohhhhhhh ......
As je me nou ....
Wat gaan we nu beleven ...
Magda ...., Magda ...?
Haar ogen zijn open, maar ze reageert niet ...
Er drupten wel twee grote tranen op het laken ...
Ah, wat zal er allemaal in haar omgaan?
Ik voelde me echt rot en ik ben heel stilletjes weggelopen.
Wat moet je nou toch met zoiets?
De volgende morgen zat ze al voor dag en dauw in haar eigen stoeltje in de keuken. Weer die starende blik .... Totdat ik te dichtbij kwam .. 'Spion', riep ze ... 'je bent een spion ..., maak dat je weg komt!'
'Hé Magda, wat heb je daar in die tas zitten?' vroeg ik.
'Voor Marie ... en jij bent een spion ... pas op ... ik heb je door!'
'Magda, als jij wat druifjes wil dan mag je dat vragen hoor. Dan pak ik ze voor je.
En als je een koekje wil, dan krijg je er één ...'
Ze keek me heel boos en vurig aan en klemde haar tasjes zo stijf mogelijk tegen zich aan.
Ik zag dat haar arm er pijn van deed ...
'Marie ..., Marie ... heeft zo'n honger ...' stamelde ze.
Ze kon het tasje niet lang tegen zich aanklemmen, en even later vielen de koekjes eruit ...
'Dat is mijn gouden armband, Magda ...! En ik zie daar ook m'n kettinkje ... Hoe komen die nu toch in je tas?'
Magda zei niets meer. Ze slaakte een zucht er raakte in trance ...
Tot zover over Magda!
Want heb ik nu helemaal niets op handwerkgebied gedaan?
O, ja zeker ...
Even voorstellen ... 'Ik ben Susanna, aangenaam kennis met jullie te maken!'
Ook Susanna komt uit de kringloopwinkel. Geen idee wie haar daar gedumpt heeft, maar ik kon die mooie blauwe oogjes niet weerstaan ...
Ze had alleen dit mouwloze jurkje aan en daar vind ik het nu toch echt nog te fris voor.
Dus werd er snel iets gehaakt voor Susanna ...
Het is maar een klein popje van 21 cm, maar ik denk dat ze een echte aanwinst is!
Misschien is er meer poppennieuws bij:
