Babbeltje op vrijdag

Vandaag een blogbericht over van alles en nog wat. 

Ik zit heerlijk aan de eetkamertafel, half in het zonnetje. De hele kamer wordt het grootste deel van de dag gratis verwarmd; 4 grote ramen, waarvan 1 aan de zuidkant, 2 aan de westkant en 1 aan de noordkant. 

De meeste planten haal ik even uit de vensterbank als de zon erop schijnt en de lange vitrage trek ik dicht; wel de warmte, maar geen verkleuring van de meubels.

Aan het einde van de middag of begin van de avond maakt DH de houtkachel aan ...  Het scheelt flink in de stookkosten!

Vooruit... 1 fotootje dan maar. De strepen op de muur zijn van de zon...

We genieten nog elke dag van de geoliede vloer en de nieuwe kleur op de wanden. Het is een kamer en suite, en we hebben de indeling ook omgedraaid en wat meubelstukken weg gedaan. Het is nu heerlijk leeg en ruim, wat een rust geeft dat.

Het groene truitje voor Moos is af! Het heeft me nog wel wat hoofdbrekens gekost en ik snap nog niet hoe het kon gebeuren...

Ik had juist de auto met de nodige moeite netjes op het voorpand gemaasd, toen ik erachter kwam dat ik te weinig toeren zonder het averechte streepje had gebreid om de letters in de hoogte kwijt te kunnen!

Dus heb ik het voorpand maar uitgehaald tot het punt waar je de naald ziet. Een avondje breien en het was weer in orde, maar toch vond ik het niet leuk...

Het mazen van de letters was ook nog een dingetje. Een rij maken van rechts naar links gaat goed, en een kolom van onder naar boven ook. 

Maar de letters waren breder dan 1 kolom en ik vond het lastig om het zo te krijgen dat er geen groen meer tussen de maassteken door piepte...

Nadat ik het truitje heb gewassen, lijkt het wel iets beter geworden.

De blauwe knoopjes had ik in voorraad en toen de mouwen en de panden gesloten waren, heb ik met de Kreeftsteek nog een blauwe randje langs de onderkanten gehaakt.

En toen was ik opeens heel druk met alle spullen die binnen kwamen voor Oekraïne. 

We zijn nog maar pas inzamelpunt geworden, maar mensen weten ons te vinden (mede dankzij de website GAiN - inzamelpunten) en het loopt als een trein. 

Eerst zette ik alles netjes naast elkaar in onze garage, maar het werd al snel een bende.

En omdat er spullen bijzaten waarvan ik wist dat ze dringend nodig waren voor transport naar Polen, Roemenië en Moldavië, vond ik het tijd om te sorteren en in te pakken.

Het lukte me echter niet om aan bananendozen te komen, want iedereen wil deze dozen gebruiken...

Gelukkig kon Corrie mij uit de brand helpen!

Dinsdagavond stond alles klaar om de volgende dag in te laden...

Een aanhangwagen vol....

Woensdagmorgen hebben we alles naar Sleeuwijk gebracht, waar de grote distributieloods staat.

Het stond er tjok- en tjokvol met dozen, zakken, pallets...

Wat wordt er veel gegeven door mensen! Hartverwarmend om te zien, werkelijk waar...

En het is zo fijn om een klein schakeltje te zijn in de grote keten van hulptransporten!

En tenslotte kwam Guus nog een middagje spelen. Alle auto's werden tevoorschijn gehaald en op rij gezet. De brandweerauto's van groot naar klein gesorteerd en de tractors bij elkaar. Hij kan toch zo heerlijk spelen!

Ik zat in een luie stoel ernaast te haken aan mijn restjesdeken.

Later hebben we samen gekookt en dat helpt echt goed om je bord leeg te eten!

Lekker nog in het bad spelen, nog even een spelletje op oma's telefoon en toen kwam papa Guus halen en waren de gouden uurtjes weer voorbij!

En ik stop nu snel met mijn babbeltje, want anders is het geen babbeltje meer...

Groene trui voor Moos

Nog ruim 2 weken, en dan hoopt onze Moos al weer 1 jaar te worden. 

Half januari wilde ik starten met een nieuw truitje, nadat de kabeltrui af was.

Helaas moest ik een poosje wachten op het bestelde garen en kon ik pas eind januari beginnen.

Schoondochter Petra had zelf dit garen uitgekozen. Ik had nog niet eerder met dit merk katoen iets gemaakt? Heeft één van jullie er inmiddels ervaringen mee?

Het patroon komt uit een behoorlijk oud blad dat ik nog bewaard had van de tijd toen onze jongens (nu 26 en 30 jaar) klein waren.

Ik brei de trui op naaldnummer 3 en er gaan best veel steekjes in zitten...

Het streepmotief was oorspronkelijk 8 steken recht en 1 steek averecht, maar toen ik een klein stukje had gebreid was het averechte steekje nauwelijks zichtbaar.

Toen ben ik opnieuw begonnen en heb ik 2 steken averecht tussen de 8 steken recht gemaakt, en nu komt het veel beter uit!

Zaterdag heb ik de teltekening gemaakt; ik doe dat met de computer via tabellen in Word.

De beschrijving van de trui geeft aan dat de afbeelding en de letters later op het voorpand moeten worden gemaasd.

Maar ik was natuurlijk weer eens eigenwijs en dacht dat het beter was om ze in te breien.

Inmiddels heb ik bakzeil gehaald; het werd niet mooi ....

Ik denk dat het komt omdat katoen niet zo goed voegt, wol had een ander resultaat gegeven.

Deze week heb ik de vaart in de trui, want hij moet zèker af voor die eerste verjaardag. En liefst nog ruim voor die tijd ook!

Een trui voor Moos

Vorig jaar december begon ik aan een kabeltruitje voor Moos. Ik liet al eerder de mouwen zien, die ik toen klaar had.

De trui is gebreid met Phildar garen, partner 3,5 en op naaldnummer 3,5. 

Het is mooi zacht garen en heeft een samenstelling van 25% wol, 25% acryl en 50% polyamide.

Vlak voor de lockdown heb ik nog snel een 5e  bolletje gehaald in de winkel, maar achteraf had ik dat nèt niet nodig. 

En toen kwam er zondag nog een fotootje binnen van Moos himself in de trui...

Ja, dat is natuurlijk veel leuker om te zien dan met Biene, de pop. Ik mag haar trouwens geen Biene meer noemen van Guus... ; 'het is mijn baby, oma!'

Haken en andere zaken ...

Natuurlijk wordt er nog heerlijk gehaakt aan de Christmas Trees. Ik ben nèt over de helft van het patroon, maar de rand is ook een flinke klus. Haast is er niet bij; ik hoef hem echt niet af te hebben voor de Kerst...

Er is wèl iets anders af... George, de giraf...!

Alweer zo'n leuk junglebeest uit dit boekje, waarin totaal 14 grappige dieren staan en ik er tot nu toe 6 heb gemaakt. Voorlopig staat het boekje even in de kast, maar ik denk dat er zo tussendoor wel weer eens een beestje wordt gehaakt.

Intussen wordt er ook nog gebreid. Ik ben nu bezig met een truitje (maat 74-80) voor Moos.

Omdat Moos heldere blauwe ogen heeft, vond zijn moeder het wel leuk om voor blauw te kiezen en gelijk heeft ze... 

Het breiwerk trekt behoorlijk in, vooral aan de achterkant kun je dat zien, en dat maakt de maat bepalen lastig.

De komende tijd ga ik even stevig doorwerken  (de mouwtjes zijn al af), want des te langer kan hij de trui dit seizoen dragen. 

En dan de andere zaken...

Soms heb je een dag die er zomaar uitspringt! Dat overkwam mij onlangs.

Eind oktober schreef ik in dit bericht helemaal onderaan dat ik een formulier ging inleveren bij de Kringloopwinkel in ons dorp. Helaas was mijn doel niet uitgekozen voor deze actie en ik was het alweer een beetje vergeten, totdat ik werd opgebeld. Wat bleek nu...? Ze hadden begin december een grote vergadering gehad en daar MIJN DOEL ingebracht...

Bij de actie van eind oktober ging het om 150 euro, maar nu vertelden ze me dat er 500 euro zou worden overgemaakt naar de vereniging Moldavië...  Ik stond natuurlijk te stuiteren van opwinding!

Niet te geloven, zoveel...!

En toen was er nòg iets leuks op diezelfde dag, op diezelfde morgen en zelfs binnen het uur!

Er werd een pakje bezorgd, en moet je kijken wat er in zat...

De doos was door Floor opgestuurd en bevatte prachtig kwaliteitsgaren. Natuurlijk hadden we er van tevoren al over gecommuniceerd... Floor vertelde dat ze 20 jaar geleden aan een trui was begonnen, maar dat ze hem niet meer ging afmaken. Of ik het garen wilde hebben voor het goede doel of voor mezelf... Eh.., ja... dat wilde ik wel!

Ik ben er hartstikke blij mee en intussen heb ik het gebreide pand al uitgehaald en alle bollen gewogen. Bij elkaar bijna 1000 gram!

Op dit moment laat ik het nog even netjes in een lade liggen. Ik heb ook nog niet echt een plan wat er van te maken, maar het garen biedt veel mogelijkheden. Nogmaals dankjewel Floor!

Een muts voor Moos

Schoondochter Petra kwam met de vraag of ik het leuk vond om een muts te maken voor Guus en Moos....

Nou, dat vind ik natuurlijk méer dan leuk!

Beide jongens hebben een nieuwe winterjas. Guus een donkerblauwe en Moos een donker olijfgroene.

Er werden kleurtjes bij elkaar gezocht, maar het groen matchte niet echt dus ik besloot samen met Guus naar de winkel te gaan...

En hier kwamen we mee thuis...

Guus wilde graag oranje, maar zelf had ik geel met blauw in gedachten bij zijn jas, omdat de binnenvoering van de jas en capuchon ook die kleur hebben.

Petra had intussen een leuke muts gevonden voor Guus bij een webshop en het model was niet zo moeilijk na te breien.

Maar ik besloot eerst de muts voor Moos te breien; hij zit tenslotte stil in de wandelwagen en heeft nog niet zoveel haar als Guus.

Ik had in dit boekje (kringloopwinkel) een leuke muts gevonden en Petra vond hem ook grappig, maar dan wel zonder oorwarmers...

't Is een beetje slechte foto vanuit het boekje, maar dan heb je toch een idee.

Wij vonden het leuk om de kleuren andersom te gebruiken omdat de jas van Moos ook al zo donker was. 

Af en toe werden er natuurlijk fotootjes geappt om de vorderingen te laten zien.

De muts is heen en weer gebreid en later middenachter met een naadje gesloten.

En natuurlijk moesten er ook nog wantjes bij gemaakt worden...

Al met al was het wel een beetje spannend, want er is tussendoor niet gepast en ik had wat twijfels of de muts wel goed zou passen. 

Vrijdag nam zoon Arthur het setje mee naar huis en moest Moos even passen. Hij zat net een soepstengel te eten en ja... als die dan even afgepakt wordt omdat je je nieuwe wanten moet passen dan wordt je daar niet vrolijk van! Moos werd boos...

Maar het goede nieuws was dat de set perfect paste!

Tegeltjes dekentje en meer...

Het afmaken van de UFO's gaat soms sneller dan het bloggen erover... Ik wil eigenlijk niet vaker dan 3x per week bloggen en de vrijdag staat vast voor Crea 2021 en meestal is er ook nog wel een ander onderwerp waarover ik iets wil schrijven.

Enfin, ik doe gewoon meerdere vliegen in één klap.

Waar ik erg blij mee ben, is dat dit gele dekentje af is! Ik noem het 'tegeltjes dekentje' omdat het gebreide motief zo wordt genoemd in het boekje waar ik dit in vond.

Vol goede moed begon ik van de zomer met het breien van babydekentjes en deze gele was er één van. 

De foto hiernaast is van begin juni 2020 en laat zien hoeveel cm er uit één bolletje Drops Paris katoen gaat.

Ik breide het dekentje op naaldnummer 4,5 en gebruikte 7 bolletjes.

Maar meestal maak ik ook een knuffel bij een dekentje, en dat had ik niet voor dit gele tegeltjesdekentje gedaan.

Gelukkig had ik Jip nog in de kast liggen en hij had nog geen bestemming, dus werden ze aan elkaar verbonden...

Intussen zijn er nog twee kleinere werkstukjes af gemaakt.

Een gehaakt vliegtuigje, volgens dit patroon van Troetels en zo...

Het was eigenlijk de bedoeling dat ik ook nog een grijs dekentje zou breien, maar dat is er niet meer van gekomen.

Dit groene dekentje hàd al en knuffel, zoals ik al eens eerder liet zien.

En dan hebben we nog Moos, de poes...  Die komt uit het boekje van Cristel Krukkert dat ik in oktober voor mijn verjaardag kreeg (Jip komt daar ook uit...).

Kijk hem daar eens lekker zitten, in het bedje van Guus...

We hebben het kleuterbed neer gezet en net als in de kamer van Guus thuis een brandweer-dekbed-overtrek gekocht. Het is echt helemaal zijn bedje en hij heeft er al twee keer geslapen.

Update: en toen maakte ik tòch nog een knuffel bij het gele dekentje. Alleen gaf ik die wel weg, aan onze lieve eigen Moos natuurlijk...

En bij deze hartelijk dank voor alle gelukwensen rondom de geboorte van ons tweede kleinkind Moos. Het gaat heel goed met hem en ook met Guus en papa&mama...

Moos

Jullie begrijpen het vast al zonder woorden...

Guus heeft een broertje gekregen en wij zijn opnieuw opa en oma geworden!

Afgelopen vrijdagavond is Moos geboren, een flinke knul van 3900 gram.

Wat zijn we blij en dankbaar dat alles goed is.

Onze schoondochter is zelf verloskundige, maar de bevalling werd thuis begeleid door een lieve collega.

Guus was 's middags al bij ons en bleef op de valreep ook logeren toen het allemaal heel snel ging.

Zaterdagmorgen had hij nog helemaal geen zin om naar huis te gaan, want hij wilde nog buiten spelen en met opa op de tractor...

We hadden afgesproken dat we niets zouden vertellen (moeilijk hoor...), en uiteindelijk hadden we bedacht dat 'mama verstopt was' en Guus haar thuis moest zoeken. Dat vindt hij altijd het allerleukste spelletje...

Nou, met die twee zit het wel goed hè... 

Guus mag de zuster elke dag helpen bij het verzorgen van Moos en krijgt dan een wit kinderschort om. Hij vindt het geweldig!

En wij kijken natuurlijk elke dag even om het hoekje (zo heerlijk als je maar 2 km van elkaar woont),  en genieten enorm!