Babbeltje op vrijdag

Vandaag een blogbericht over van alles en nog wat. 

Ik zit heerlijk aan de eetkamertafel, half in het zonnetje. De hele kamer wordt het grootste deel van de dag gratis verwarmd; 4 grote ramen, waarvan 1 aan de zuidkant, 2 aan de westkant en 1 aan de noordkant. 

De meeste planten haal ik even uit de vensterbank als de zon erop schijnt en de lange vitrage trek ik dicht; wel de warmte, maar geen verkleuring van de meubels.

Aan het einde van de middag of begin van de avond maakt DH de houtkachel aan ...  Het scheelt flink in de stookkosten!

Vooruit... 1 fotootje dan maar. De strepen op de muur zijn van de zon...

We genieten nog elke dag van de geoliede vloer en de nieuwe kleur op de wanden. Het is een kamer en suite, en we hebben de indeling ook omgedraaid en wat meubelstukken weg gedaan. Het is nu heerlijk leeg en ruim, wat een rust geeft dat.

Het groene truitje voor Moos is af! Het heeft me nog wel wat hoofdbrekens gekost en ik snap nog niet hoe het kon gebeuren...

Ik had juist de auto met de nodige moeite netjes op het voorpand gemaasd, toen ik erachter kwam dat ik te weinig toeren zonder het averechte streepje had gebreid om de letters in de hoogte kwijt te kunnen!

Dus heb ik het voorpand maar uitgehaald tot het punt waar je de naald ziet. Een avondje breien en het was weer in orde, maar toch vond ik het niet leuk...

Het mazen van de letters was ook nog een dingetje. Een rij maken van rechts naar links gaat goed, en een kolom van onder naar boven ook. 

Maar de letters waren breder dan 1 kolom en ik vond het lastig om het zo te krijgen dat er geen groen meer tussen de maassteken door piepte...

Nadat ik het truitje heb gewassen, lijkt het wel iets beter geworden.

De blauwe knoopjes had ik in voorraad en toen de mouwen en de panden gesloten waren, heb ik met de Kreeftsteek nog een blauwe randje langs de onderkanten gehaakt.

En toen was ik opeens heel druk met alle spullen die binnen kwamen voor Oekraïne. 

We zijn nog maar pas inzamelpunt geworden, maar mensen weten ons te vinden (mede dankzij de website GAiN - inzamelpunten) en het loopt als een trein. 

Eerst zette ik alles netjes naast elkaar in onze garage, maar het werd al snel een bende.

En omdat er spullen bijzaten waarvan ik wist dat ze dringend nodig waren voor transport naar Polen, Roemenië en Moldavië, vond ik het tijd om te sorteren en in te pakken.

Het lukte me echter niet om aan bananendozen te komen, want iedereen wil deze dozen gebruiken...

Gelukkig kon Corrie mij uit de brand helpen!

Dinsdagavond stond alles klaar om de volgende dag in te laden...

Een aanhangwagen vol....

Woensdagmorgen hebben we alles naar Sleeuwijk gebracht, waar de grote distributieloods staat.

Het stond er tjok- en tjokvol met dozen, zakken, pallets...

Wat wordt er veel gegeven door mensen! Hartverwarmend om te zien, werkelijk waar...

En het is zo fijn om een klein schakeltje te zijn in de grote keten van hulptransporten!

En tenslotte kwam Guus nog een middagje spelen. Alle auto's werden tevoorschijn gehaald en op rij gezet. De brandweerauto's van groot naar klein gesorteerd en de tractors bij elkaar. Hij kan toch zo heerlijk spelen!

Ik zat in een luie stoel ernaast te haken aan mijn restjesdeken.

Later hebben we samen gekookt en dat helpt echt goed om je bord leeg te eten!

Lekker nog in het bad spelen, nog even een spelletje op oma's telefoon en toen kwam papa Guus halen en waren de gouden uurtjes weer voorbij!

En ik stop nu snel met mijn babbeltje, want anders is het geen babbeltje meer...

Inzamelpunt

Ik weet niet hoe jullie het ervaren..., maar ik voel me zo ontzettend machteloos rond de situatie in Oekraïne. 

Pasgeleden zei iemand 'oorlog is van alle tijden, maar nu lijkt iedereen er zich druk om te maken'.

Ja, daar ben ik eens over na gaan denken. 

Oorlog treft je altijd wel, maar als het ver weg is ben je er toch niet zo bij betrokken..., tenzij je in dat gebied mensen kent. Tenminste, zo is het wel bij mij...

Een paar dagen lang was ik echt uit het lood geslagen en leek alles waar ik normaal plezier in had bijna banaal.

Ik deed gewoon mijn werk en daarnaast haakte en breide ik verder aan de dingen waarmee ik bezig was.

Maar het voelde raar...

Nog niet zolang geleden blogde ik over GAiN en deze organisatie volg ik ook op social media.

En toen zag ik de SOS actie voor Ukraine en meteen wist ik wat ik wilde!

Er werden inzamelpunten gevraagd en dat is nou precies de manier waarop ik iets kan betekenen.

We hebben de ruimte en ik heb de tijd en de mogelijkheden hiervoor.

Heel snel ging er een mail met aanmelding de deur uit.

Het duurde even voordat ik reactie kreeg; waarschijnlijk hadden ze het heel erg druk, want om de paar dagen gaat er een vrachtauto richting Polen momenteel en ze werken veel met vrijwilligers.

Ik kon natuurlijk niet wachten en besloot maar vast om de kruiwagen aan de weg op onze brug neer te zetten en ik printte wat informatie.

En toen afwachten..., spannend hoor!

Die dag kwam er niks in de krat of kruiwagen, maar 's avonds belde een mevrouw aan met spullen die ze bij de drogist had gehaald en ze had ook nog heel veel kleding, maar die moest nog even uitgezocht worden... 

Van twee andere mensen kreeg ik toezeggingen via whatsapp; ik had e.e.a. in mijn profiel gezet.

Ik snap het wel hoor, het heeft even tijd nodig. 

En er zijn zoveel acties en inzamelingen. 

Anderen doen liever een donatie.

Maar reken maar dat ik dat kruiwagentje in de gaten houd. Iedere avond en vroege morgen wordt het weer van en naar zijn plek gereden.

 

Inmiddels is er een reactie en zijn er wat dingen afgesproken. En het belangrijkste; we zijn nu officieel inzamelpunt!

En nu beginnen de spullen echt binnen te komen... Zo fijn!

Volgende week breng ik alles naar het centrale magazijn in Sleeuwijk.

Mocht je nu ook spullen willen inleveren bij deze organisatie; HIER vind je de lijst met inzamelpunten in heel Nederland.

GAiN

Een aantal weken geleden gingen Corrie en ik naar de kringloopwinkel in Nieuw-Lekkerland.

We waren er al eens eerder geweest en dat was goed bevallen. 

Naast deze winkel, eveneens in Pand 83, zit een lunchroom (aangesloten bij Sterkatwerk) waar mensen met een beperking werken.

We wisten dat op die vrijdag N. daar aan het werk zou zijn en vonden het leuk om daar koffie te gaan drinken. N. is voor Corrie de dochter van kennissen en voor mij een oud-leerling. Hoe leuk is dat!

En leuk wàs het om te zien hoe zij onze bestelling kwam opnemen, ons van lekkers voorzag en later met ons afrekende...

Maar terug naar deze kringloopwinkel ...

Ze hebben een gigantisch aanbod (KLIK) en de spullen zijn goed bereikbaar uitgestald. Met lege handen naar huis gaan is uitgesloten!

De GAiN kringloopwinkel is onderdeel van stichting GAiN. Hier kun je lezen wat ze vorig jaar allemaal hebben bereikt.

GAiN (klik) is een organisatie die helpt met hart en handen. In Sleeuwijk hebben ze een kledingwinkel, in Nunspeet zit er een kringloopwinkel van GAiN.

En er zijn een heel aantal inzamelpunten..., verspreid over Nederland.

Nou, je merkt het al; deze organisatie draag ik een warm hart toe!

Op dit moment is er een speciale actie voor kinderen in Libanon, waar je HIER alles over kunt lezen.

Afgelopen vrijdag heeft Corrie er dit blogbericht aan gewijd.

Dus ja, ook hier wordt er gespeurd naar memoryspellen, knikkers, schetsboeken, vouwblaadjes etc.

En ... poppen...! Ik ben kleertjes aan het haken en breien en ik heb een aantal dingen uitgekozen vanuit de voorraad en gewassen. 

De komende weken laat ik wel e.e.a. zien, want het ging natuurlijk weer niet zonder slag of stoot met de poppen....