Busy Bessy Creatief

Totaal aantal pageviews

zaterdag 22 oktober 2016

Now or never ...

Het zal een maand of wat geleden zijn dat wij op zondagavond thuis kwamen en uit de auto stapten, toen we het kattenluik hoorden rammelen. Omdat we aan de andere kant van de beukhaag stonden, hadden we geen zicht op de keukendeur.
Wie schetst onze verbazing toen we Spooky in het weiland zagen en Boofy even later slapend op zolder aantroffen ...
Aha .. dat is geen zuivere koffie, dacht ik.



Nu hadden we al vrij snel na de verhuizing gezien dat er wel eens een grote kat (we noemen hem inmiddels ´Hein´) in de tuin van de buurvrouw zat. En die hadden we ook een enkel keertje bij ons in de boomgaard zien lopen. (De foto hierboven is ´em niet hoor, maar hij lijkt er wat op. Hij heeft vooral een veel bozere snuit in het echie ...)
Daarvoor moest hij dan wel het slootje over springen, maar dat is een peulenschilletje voor een poes.
Toen ik de buurvrouw weer sprak, vroeg ik of ze een poes had. Hij bleek van haar buren te zijn aan de andere kant ...

Al vrij snel merkten we dat het kattenluik ´s nachts druk werd gebruikt. Omdat ik vrij licht slaap, hoor ik dat allemaal.
Moet het zo hard ... vroeg ik me wel vaak af ...
En wat vreemd dat Boofy altijd meteen de trap naar zolder op stuift!

Toen we terug kwamen van Valkenburg, was de eettafel helemaal vies. Grond, zand, gras ... bah!
Nu zit Spooky wel eens op tafel, maar dit ...?
Nee, dit is echt niet pluis!

Van de week zag ik het een keer gebeuren aan het einde van de middag. Ik was juist eten aan het koken en Boofy stoof door het luik naar binnen. En hij werd achterna gezeten door Hein!
Drommels, drommels nog aan toe ... Ik stond meteen buiten en jaagde hem weg. Hij vloog zo ongeveer door de boomgaard en verdween met een grote boog over de sloot in het struikgewas bij de buurvrouw!
Intussen werd het ons wel steeds duidelijker wat er hier aan de hand was...
Wat een rotkat zeg! Ik dacht van mezelf dat ik van alle poezen hield, maar deze kon ik wel villen!
Als ik hem te pakken krijg, draai ik gehakt van hem hoor..., zei ik tegen Spooky en Boofy.

Maar aan boos worden alleen heb je ook niet veel, dus toch maar je verstand gebruiken...
Misschien was het toch wel beter om een kattenluik te plaatsen die op de chip van onze poezen reageert ... Maar ja, dan kan Hein in de tuin toch nog steeds heer en meester zijn.
Hij jaagt onze poezen de stuipen op het lijf; de één zit bang op zolder en de ander op de tafel beneden ...
Op het aanrecht kwam standaard een literkan water te staan en ik smeedde een plannetje.
Het huidige kattenluik heeft namelijk 2 knopjes, waarmee je kunt regelen dat poezen wel naar buiten kunnen maar niet naar binnen. Maar ook juist andersom...

Afgelopen nacht was het weer raak! Eerst vloog Boofy door het kattenluik en rende linea recta de zoldertrap op. Meteen hoorde ik weer het kattenluik ..., en daarna nog een keer.
Ik stoof meteen m´n bed uit om te kijken. Als onze beide poezen nu binnen waren, dan was het foute boel. En jawel hoor ... Spooky zat angstig op de tafel en Boofy zat met grote ogen op een verhuisdoos op zolder.
Met m´n nieuwe kleine felle zaklampje speurde ik vanachter het glas van de keukendeur de tuin af, maar ik zag geen Hein...


Now of never ...., dacht ik!
Het kattenvoer verhuisde naar de hal, de deur tussen de keuken en de hal ging dicht en uiteraard het kattenluik op het standje van wel naar binnen kunnen en niet meer naar buiten ...
En toen maar wachten ..!
Eigenlijk verwachtte ik niet dat Hein het nog een keer zou proberen. Hij is nog deksels slim ook...
En ik hoopte ook maar dat onze eigen katten niet gingen zeuren om naar buiten te gaan. Boofy kwam inderdaad al heen en weer lopen in onze slaapkamer en ging bij het raam kijken. Spooky lag aan m´n voeteneinde en was nog steeds bang.

Na zo´n anderhalf uur hoorde ik het kattenluik! En hoe ... Hein leek als een kanonskogel naar binnen te stuiven.
Hahahaha, en ik hoefde mezelf niet eens te haasten, want hij kon er toch niet meer uit.
Ik hoorde hoe hij probeerde eruit te komen, maar het luik zat dicht en hij zat gevangen!
Oh, wat voelde ik me goed ... Vijf minuten over 4...
Het uur van vergelding!



Ik deed de keukendeur open en het licht aan. Daar zat ie dan, dat grote lompe beest ...
Geen wonder dat mijn poesjes bang voor hem zijn, dacht ik. Wat een lelijkerd zeg!
Als je die ´s nachts in het donker tegen komt ...
En terwijl Hein als een gek met zijn kop tegen het kattenluik stond te rammen, pakte ik de literkan met water en plensde het in één keer over hem heen.
Hij vloog letterlijk een meter in de lucht tegen het raam van de keukendeur aan!
In paniek begon hij nog harder te beuken tegen het luik ...
En toen kreeg hij nog een tweede lading water van mij .. Ja, wraak is zoet hoor ...
Hij krijste afschuwelijk en vloog nu diagonaal omhoog en het koffiezetapparaat lag bijna op de grond.
Weer begon hij doodsbenauwd tegen het luik te rammen en te janken.
Het had geen zin om hem nog langer vast te houden, dus pakte ik de sleutel en draaide ik de buitendeur van slot. Maar hij had het niet eens door en stond maar met z´n kop tegen het luik te dreunen ... Ik gaf hem een voetje en toen stond hij buiten ...

Wat een voldoening, ondanks dat m´n keuken behoorlijk nat was!
De tussendeur ging weer open en het luik stelde ik weer normaal in.
Nee, die zien we nooit meer terug ... zong ik stilletjes...


32 opmerkingen:

  1. ooo wat een verhaal!! Hein komt vast nooit meer terug na deze behandeling hahahaha fantastisch! Je ben een meester in het verhalen vertellen !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nou, laten we het hopen .. Maar het is een brutale rakker hoor!

      Verwijderen
  2. Ik hoop voor jullie dat Hein zijn les geleerd heeft. En jij maar dweilen midden in de nacht. Wat een theater. Gr. Dientje

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, ik heb de boel de boel gelaten... Erg hè? DH bromde vanmorgen dat de mat zeiknat was!

      Verwijderen
  3. Wat een actie zo midden in de nacht. Maar ik denk ook niet dat hij dit nog een keer doet. De buurvrouw verderop zal zich wel afvragen hoe haar kat zo nat geworden kan zijn. Fijn en vooral rustig weekend nog. groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. DH zei al´stel dat de buurvrouw je blog leest...´ Nou, ik zit er niet mee.

      Verwijderen
  4. Wahahaha, ik zie het zo voor me! Geweldig...en nu maar hopen je aktie heeft geholpen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een actie! Ik hoop dat je er af bent. Hoe lang is het geheugen van een kat, weet je dat? En nu nog iets bedenken dat hij ook je tuin gaat mijden. Maar misschien is het ook gewenning van voor dat jullie er woonden. Volhouden met wegjagen/ afschrikken, bij ons wordt het ook steeds minder dat ze in onze tuin komen.
    Fijne dag, groetjes, Thea

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammer dat onze poezen van die angsthazen zijn ... De vorige bewoonster had ook een poes, maar die kwam zelden buiten.
      Ik hoop maar dat ie lang van geheugen is!

      Verwijderen
  6. Hahaha, heerlijk verteld! Wat een avontuur. Ik ben wel benieuwd of je van hem af bent....Wij hadden ooit een vissenkom en de buren een kat. Die kwam steeds bij ons vissen. Wij hadden geen kattenluik, maar de kat kon zelf de deur open doen om zich binnen te laten. Helaas heeft een plens water nooit geholpen.
    Maar jij hebt hem wel verschrikkelijk de stuipen op het lijf gejaagd, dus ik denk wel dat het gelukt is. Voor nu een rustige nacht gewenst.
    Groetjes, Jannie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heerlijk!! Ik voel de triomf bij zo'n pijnloze afstraffing. Ik hoop dat jouw katten weer van het 'buitenleven' kunnen genieten, want met zo'n despoot naast ze is het niet echt zorgeloos wonen voor ze.
    Dit was weer schilderen met woorden Elizabeth, Ik was erbij en keek ernaar.
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  8. O, o, wat een verhaal! Ik denk ook dat Hein het nu wel gezien heeft bij jullie :-)
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ooooh, wat zal hij bang zijn geweest... Hij heeft natuurlijk een tijdlang het hele terrein onder zijn beheer gehad en dan als nieuwe buren een stelletjes watjes, die het op een rennen zetten.. Dan voel je je natuurlijk een koning! Buurvrouw merkt hier zelf niets van, een tijdje poetsen en Hein is weer het Heertje, die heel onschuldig naar huis wandelt.
    Ik ben heel benieuwd, of hij weer eens komt kijken. In elk geval geen voer laten staan, dat ontmoedigt ook misschien.

    Trouwens, zo'n luikje met een chip: dat hadden wij ook. In elk geval had onze Kobus het dingetje aan de halsband. Bleek het magnetisch te zijn: kwam hij thuis met verroeste spijkers aan dat ding. Hij kwam ook een keertje wijdpotig aansjokken, hing er een oude lepel tussen de voorpoten. Had je zijn kop moeten zien: "moet dit nu zo?"
    Dus bij ons wel de open/dicht methode, maar geen speciale magneetsluiting...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind zo´n halsbandje een beetje eng... Er gebeuren wel eens ongelukken mee. Onze katten hebben een chip in de huid.

      Verwijderen
  10. ha,ha, wat een verhaal, ben benieuwd of je gelijk krijgt m.b.t. die zien we nooit meer terug ;)
    Ja je beschermt toch je eigen dieren en spullen!! Moet Hein maar een ander adresje zoeken waar hij de baas kan spelen :)
    Groetjes Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik zit hier heerlijk te lachen achter mijn laptopje. Wat kan jij dat heerlijk vertellen zeg. Ik zie het gewoon voor me. Bange poezen. Brutale kat en een vrouwtje in pyama op blote voeten met een kan water in de hand.
    Laat je het ons nog weten of het geholpen heeft?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een prachtig verhaal.
    Dit hebben wij ook meegemaakt maar onze kat was niet bang dus dat werden vechtpartijen binnen en buiten.
    Het heeft een week of twee geduurt maar toen had Poesje gewonnen en we hebben de indringer nooit terug gezien.
    Hopelijk blijft Hein ook weg!
    Fijn weekend.
    Groetjes Gea

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hahahaaaaaa ik lig hier in een appelflauwte, terwijl het toch een serieuze zaak is, hahahhihhwhahaha
    Alle gekheid op een stokje Elizabeth, je hebt het heel kordaat
    aangepakt, die plompheid van Hein is zeker niet te tolereren.

    Had jou met Hein weleens willen zien, trouwens als ik dit
    verhaal lees zie ik het helemaal voor me gebeuren. Je kan er
    bijna wel een boek over schrijven zo schitterend hoe je
    het allemaal opschrijft.

    Hoop van harte dat Hein zijn lesje geleerd heeft, [de rotzak]
    en dat Spooky en Boofy weer zonder spanning verder kunnen leven.

    Groetjes,
    Josephine

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik heb hier ook zo'n angsthazen van poezen, en toevallig zit er buiten ook een boos exemplaar ( een zwerfkat ). Maar boosheid komt door angst en ongelukkig zijn, en nu ik de poes eten geef buiten ( hij krijgt wel tegen zijn voeten als hij iets doet tegen mijn katten )en een slaapplekje in de garage, is hij al wat gekalmeerd.
    Ik denk trouwens dat die kat die jouw poezen achterna zit, niet gesteriliseerd/gecastreerd is, want anders zou dat beest veel kalmer zijn.
    Als die ene buurvrouw dat eens snel laat doen, dat zou veel beter zijn, zowel voor het karakter van kat als voor de rust en kalmte van de buurt.
    Succes er nog mee en een fijne zondag,
    Sigrid

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hopelijk komt die niet terug. Maar je hebt er een prachtig verhaal aan overgehouden.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik ben heel benieuwd hoor, of Hein het nu begrepen heeft, haha!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat een heerlijk verhaal weer. Ik heb het met ingehouden adem gelezen😉
    Wat een terrorist die dikke kat! Ben benieuwd of ie zijn lesje heeft geleerd!
    Groetjes, Monique

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ooohh ik ben nét begonnen met bijlezen, maar nog niet verder gekomen dan dit geweldig spannende verhaal!
    Ik hoop dat dikke Hein niet meer terug komt, maar voor het geval dat wél zo zijn: er bestaan ook kattenluikjes voor gechipte katten. Mijn vriendin (en haar kat) zij er heel tevreden over.
    Als je het eten dan binnen houdt en buiten bereik van dikke Hein, is er niets meer om hem te belonen als hij op jullie grond komt. Waarschijnlijk gaat de lol er dan voor hem af......(hoop ik voor jou, voor de poezen en de natte voeten van DH :-)
    Zo, dan ga ik nu maar eens verder lezen ....
    Oh vergeet ik het nog bijna: als ik me niet vergis, ben je onlangs jarig geweest? Alsnog van harte proficiat en nog heel veel mooie, creatieve en landelijke jaren toegewenst :-)
    Groetjes weer

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat een verhaal, zo je weet houd ik niet van poezen, dus hebben we het ook nooit mee gemaakt.
    Groetnis Annie

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Ik ben geen poezen/kattenliefhebber en kan me ondanks dat jij er wel van houd voorstellen hoe het is als een ongewenste gast bij je komt "logeren" ....brrr!

    Laat me ook gelijk aan een grappig verhaal denken dat ik afgelopen donderdagavond hoorde...bij een lokale knutselavond. De dame die het organiseert vertelde dat ze sinds een maand opeens een kip als huisdier hebben. Midden in de stad. De kip was gewoon via de achterdeur naar binnen gelopen en sindsdien bijna handtam is en bij manlief op de schoot ligt samen tv te kijken. Heb je zoiets ooit gehoord? Het word nog gekker...want iemand anders in deze groep..vertelde dat ze sinds een maand hun kip kwijt waren (ze bleken 2 straten van elkaar af te wonen).
    Ik heb smakelijk moeten lachten en de kip blijft waar hij is. Hij was blijkbaar aan een rustiger huishouden toe ;-)


    Lieve groet,Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ooohhh wat een verhaal Elisabeth! Lekker lang van stof hahha!
    Die Hein toch, die ziet nieuwe katten op "zijn" territorium en denkt "weg met die indringers!"
    Heb het hier ook zo. Onze poes lag al 8 jaar in de tuin en het meest in de plantenkas in haar mandje. Lekker warm.
    Nieuwe buren, rode kater.... en hup hij vond dat het zijn tuin was en zijn kas en zijn mandje.
    Mijn poes durft nu niet meer naar buiten en ligt altijd op zolder en hij de hele dag in haar (nu zijn) mandje.
    Zielig hè? Maar het is de natuur je doet er weinig aan en ik denk ook niet dat het gaat helpen. Misschien dat ie niet meer binnenkomt, maar buiten zal hij jouw poesjes blijven verjagen.
    Die van jou moeten assertiever worden, maar ja voor poezen is daar geen cursus voor.
    Misschien een goede waterpistool kopen, dan kan je hem uit je tuin "schieten". Wie weet gaat dat helpen. Wordt vast vervolgd.
    Groetjes,
    FLoor

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Stiekem had ik jou wel eens in de keuken bezig willen zien. zo midden in de nacht. Een prachtig verhaal hoor.
    Ik heb net ook even het Valkenburg blogje gelezen en wat mij daarbij opvalt dat je aan het einde schrijft dat je blij bent om weer naar huis te gaan, denk dat dat ook wel eens anders is geweest. Ik ken het gevoel de laatste jaren ook het is leuk om weg te gaan maar ook weer heerlijk om thuis te komen iets wat ik in ons andere huis echt niet zo was.
    Groeten
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Tránen met tuiten heb ik gelachen, whahahaaaa! Dankjewel voor dit heerlijke relaas van jouw kordate optreden. Een wáre kattenmama x
    Ik duim dat Hein voorgoed uit de buurt blijft!
    Liefs,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Haha, geweldig. Ik hoop dat het de rommel waard is geweest!

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Ik vind het een kostelijk verhaal. Maar wat bij jij wraakzuchtig, zeg, nooit van je gedacht;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...