Klusserdeklus

Noor is een beetje druk en heeft het gevoel dat ze overal tegelijk moet zijn.
De helft is aan me voorbij gegaan, maar ik hoor nu toch wel een heleboel lawaai uit de keuken.
Toch maar eens een kijkje nemen ...

- Hûh? Wat is hier aan de hand?

- O, ga jij maar weer gauw terug naar bed, het is hier veel te koud voor jou Elizabeth!

- Wat ben jij aan het doen Noor?

- Ik houd de wacht, anders komt Hein weer naar binnen...

- Hein? Die komt niet binnen hoor!

- Echt wel, gisteravond nog... En jouw Peter stond toevallig in de keuken en werd zo boos toen Hein z'n kop door het luik stak!

- Maar... maar.. ik zie dat het kattenluik eruit is... wat ben je aan het doen?

- Jouw Peter heeft het luik kapot geschopt en we zetten er nu even een nieuw luik in. Eentje met een microchip...

- Even? Dat doe je niet even ...

- Nee, dat klopt. Maar ik help jouw Peter even en het komt wel goed. Ga maar weer naar bed.

Pfffftttt ..., toen ik enigzins bij m'n positieven was, ben ik maar eens navraag gaan doen bij DH... en het klopte wat Noor had verteld.

Die brutale kater zat in het donker voor de deur, de keuken was ook helemaal donker en DH zag het aankomen. Boofy zat op de veranda en liet het gewoon gebeuren. 

Zodra hij met z'n dikke kop door het luik kwam, schopte DH tegen het luik. Hein schrok zich een rotje en was meteen weg... Maar het plastic scharniertje was afgebroken en er zat een scheur in het deurtje.

Oh, het was dus toch waar wat we al die tijd dachten ... Hein kwam gewoon voer stelen!

Tjonge, die Noor was natuurlijk een echte hulp voor DH. Ze las het instructieboekje voor, nam de maat op ... er moest nog een extra stukje uitgezaagd worden bij de deur ook.

En tenslotte moesten de poezen, voordat het luikje gemonteerd werd, nog één voor één erdoorheen om de elektronica te activeren. Dat viel niet mee, want ze vonden het natuurlijk heel raar...

Maar het is gelukt!

Maybe the last story of Hein ... Die ouwe smeerlap ....

Ja, echt hoor.. Hij pieste van de zomer gewoon op de kussens in de veranda!

Zegt Noor nog aan het einde van de avond: Wie zal dit gaan betalen? 

(Niet) voor de poes

Een paar weken geleden zag ik bij Floor twee prachtige vogeltjes gezellig bij elkaar zitten op de tuintafel. Laten die nu toch te koop wezen...
Dus nu geniet ik er ook van! En ik denk dat ze zelf ook wel genieten ...

In diezelfde winkel zag ik nog iets leuks. Dierendag was dit jaar eigenlijk zomaar voorbij gegaan en daarom kon ik dit wel eens mee nemen ...

We hebben ook een flinke poezenflat met krabpaal, maar die staat op zolder. Af en toe willen de poezen toch nog wel eens hun nageltjes in de stoelen of bank zetten.

Spooky vond het balletje wel grappig en speelde er één keertje mee...

Maar toen het speeltje op tafel lag, werd het snel door Boofy ingepikt en sindsdien is het een slaapmatje!

En als ze echt goed onder zeil is, dan rust haar kopje op het zachte poezenkussentje.. zo lief...

De brutale kater

Met enige regelmaat krijg ik de vraag of we Hein, die brutale kater uit de buurt, nog wel eens zien.
En omdat ik toch weer eens wilde bloggen over onze poezenbeesten, dacht ik het maar te combineren.

Tja, het is niet spannend om te vertellen... Maar we zien Hein (die dus Jochem blijkt te heten) zelden!
Overdag houdt hij zich schuil en slaapt hij in de paardenstal twee huizen verderop.
Een heel enkele keer zien we hem bij de buurvrouw onder een struik in de achtertuin zitten.
Zodra we hem daar zien, maken wij een 'sssjjjjj'  geluid en dan maakt hij dat hij weg komt.
Dat zouden we bij geen enkele andere poes doen, maar bij deze brutale rekel is het nodig om volstrekte duidelijkheid te verschaffen.

Onze Boofy is anders ook niet voor de poes...

Wat wij heel raar vinden, is dat bijna elke morgen de voerbakjes van onze poezen helemaal leeg zijn. En soms zit er echt HEEL veel in. Onze poezels zijn helemaal niet van die grote eters.
Overdag laten ze altijd restjes liggen...
Dus we vermoeden dat er een kat aan het mee- eten is, maar bewijs hebben we tot nu toe niet.

Wat ons wèl opvalt, is dat Spooky iedere avond in het gras of op het tafeltje in de boomgaard zit te wachten. Ik wilde daar eens een leuke foto van maken, maar op de één of andere manier lukt dat vanaf heden niet meer. Spook heeft mij meteen in de smiezen en staat dan op...

Begin september dacht ik toch echt dat Hein de benen had genomen toen ik dit las. Toen ik eens ging informeren wist ik het bijna zeker... Hein was gewoon lekker op vakantie naar Friesland. Geef hem eens ongelijk.. het is daar toch prachtig!
Heel vreemd dat het voer in de bakjes rond die tijd ook niet zo hard ging...
Maar dat is nu weer voorbij. Vannacht klonk er heftig kattengejank op de veranda, daar waren er een paar heel boos op elkaar!
DH zegt steeds dat ik 's nachts geen voer moet neerzetten. Misschien heeft hij toch wel gelijk. Maar onze poezen slapen overdag en zijn 's nachts veel buiten. Dat is toch de natuur van die beesten?
En laat mijn man nu vanavond die brutale kater weer gezien hebben in het weiland...
Ik ga vannacht goed opletten en als het moet... dan krijgt hij weer een plons!

De meisjes

Ja, we hebben hier heel wat meisjes rondlopen...
Ondanks dat we toch wel een mannenhuishouden hebben!

Dit zijn onze nieuwste oude meisjes... Lena en Griet. Het zijn leuke koeien, totaal niet schuw en lekkere slijmbekjes. Ze blijven twee maanden en dan gaan ze kalven op de boerderij.

Een paar weken geleden kwamen er schapen en lammetjes. Toen was het nog best koud!

Moederschaap Maria (donker) en Neeltje passen goed om hun kroost. Maar ik kan die kleintjes niet uit elkaar houden hoor... Wie is nou Ollie, Pollewop, Quinty of Rakker?

In het begin viel het niet mee om dichtbij te komen en ik kon beter niet praten, want daar schrokken ze helemaal van!

Maar intussen gaat het een stuk beter en komen ze graag op het extra voer af. De lammetjes drinken nog bij hun moeder. Lachen hoor, hoe dat gaat... Ze stoten even bij moeder tegen de buik, drinken snel wat en intussen loopt moeder weer door...

Tjonge, dat gaat bij Guus wel anders hoor!

En dan hebben we onze kippenmeisjes natuurlijk... Dora en Mathilde kijken even om het hoekje en kleine Nicky loopt hard te snerpen en te miepen..

Want... ze is Chicky een beetje kwijt! Nou ja, ze weet best waar Chicky is, die zit al een paar dagen nep te broeden...

De eitjes hebben we weg gehaald, maar dat helpt niks. En snerpen dat ze doet als je haar wil pakken...

En daar komt onze Boof aangerend. Waar het vrouwtje is, wil ze ook zijn hoor.

Langs alle afrasteringen heb ik wilde bloemen gezaaid en als ik dan lekker bezig ben, nou dan weet Boofy het wel..

En nu mag ik Spooky natuurlijk niet vergeten. Die ligt 's morgens graag een poos te slapen, want ze is de hele nacht buiten in de weer.

Tja, vrouwtje zal dit wel speciaal voor mij hebben neer gezet... denkt ze. Of het nu zo comfortabel ligt...

Ik wens jullie allemaal een fijne zonnige dag en een knuffel van Lena!

Tok tok ..., daar is het eerste eitje ...

DS verzucht dat we alleen nog maar over de kippen en de koeien kunnen praten ... 😞😞
Och ja, we zijn er wel dolletjes van .., dat is gewoon waar!
Maar sinds de kippen ook naar hem toe rennen als hij naar buiten komt en gezellig bij hem op de bank onder de overkapping komen zitten als hij een sigaret opsteekt, moet hij er toch wel om lachen.

Vooraan Saartje, daarachter Dora en Mathilde als achterste ...

Het is me ook een stel... Ze lopen elkaar de hele dag achterna en wat de één doet, doet de ander ook.

Het rondscharrelen heeft echter ook nadelen; ze maken er ronduit een zootje van in de tuin...

Sommige plantjes zijn erg geliefd om van te eten en je schijnt er ook lekker in te kunnen slapen.

En dan zijn er nog die zachte hoopjes... Wist je dat kippen poepen en plassen tegelijk? En dat alles uit hetzelfde gaatje komt? Ook het ei? Ik wist het niet ...

Mooie Mathilde neemt hier een grondbad. Ze lag zo ongeveer ondersteboven in het gemaakte kuiltje. Spooky stond met grote ogen te kijken wat ze aan het doen was ...

De poezen vinden het reuze interessant om naar de kippen te kijken. Andersom eigenlijk ook.

Vorige week waren we in de voortuin bezig en natuurlijk waren ze van de partij. Graafwerk betekent wormen, dus ze waren niet weg te slaan...

Toen we later koffie zaten te drinken, zagen we Mathilde en Spooky tegenover elkaar zitten, afstand 40 cm ... O, daar was onze Spook niet van gediend, ik zag het al aan haar oren... Mathilde bleef haar recht aankijken en moest dit bekopen met twee ferme tikken van Spooky... Het mooiste was nog dat Mathilde deed alsof er niets gebeurde en rustig bleef staren naar die kat. Waarop Spook verontwaardigd wegliep...

Poezen en kippen zijn echt wel aan elkaar gewaagd. Afgelopen zondag lag dikke zwarte Boofy zich uit te sloven voor de kippen. Ze kan zo heerlijk rollebollen over het pad, vooral als het zonnetje even schijnt ..  En vlakbij zaten de kippen onder de heg. Maar toen Mathilde haar nek rekte en eens even heel dicht naar Boofy toe kwam, voelde die zich opeens wel erg kwetsbaar en wist niet hoe snel ze weer op de poten moest gaan staan. We moeten er heerlijk om lachen ...

De krielkipjes zijn echter een ander verhaal. Zij blijven voorlopig echt nog in het hok. Ze worden langzamerhand wat minder schuw. Maar maandag is er iets gebeurd waardoor ze bang geworden zijn. En we verdenken Boofy ervan dat ze hen de stuipen op het lijf heeft gejaagd. Die kat loopt al te vaak en veel te dicht langs het witte hok te loeren ...

Het lukt me gewoon niet om Chicky en Nicky goed op de foto te krijgen. Zodra ik het hok open doe, maken ze dat ze wegkomen ... en dan krijg je zoiets:

Jammer dat ze nog zo schuw zijn, het zijn van die zachte donzige schatjes...

Soms ben je als kip ook gewoon even moe en strijk je ergens neer. Dat kan zomaar voor de voordeur zijn ... En dan laat je ook gewoon met regelmaat wat vallen ...

Hierboven zie je tante Saartje en dikke Dora.

Dora is de meest volgzame kip; je zal haar nooit alleen treffen en ze is ook snel een beetje bang.

Mathilde is de de meest spontane en ook de leider van het stel. Ze is heel ondernemend.

Want je staat toch echt gek te kijken als ze over de buxushaag wandelt of op je vensterbank naar binnen staat te kijken... DH had haar ook al in keer in de auto!

Saartje is vaak alleen en gaat ook graag haar eigen gangetje. Soms is ze uren in de voortuin, terwijl Dora en Mathilde achter in de boomgaard zitten.

O ja, en dan moet ik jullie ook nog even vertellen over het tokken. Ze maken dus heus niet altijd hetzelfde geluid hebben we ontdekt ... Zo kunnen ze om lekkers vragen, of ze laten horen dat ze tevreden zijn. En weer een andere keer roepen ze elkaar, vooral als er eentje een tijdje alleen is.

En ik moet eerlijk bekennen dat wij gewoon een beetje mee-tokken ... En ze lijken dat ook leuk te vinden, want ze antwoorden ook weer ...

En dan was daar opeens maandagmiddag het allereerste ei! DH vond het in het leghok. Helaas lag er geen briefje bij wie van de drie het ei gelegd had. Maar we denken dat het van Dora is ...

Iemand vertelde als kippen een neerstrijkende beweging maken als je ze wil aanraken, de kans groot is dat ze binnenkort een ei gaat leggen. Bakerpraatjes?

Hein is lief ...

Vorige week hadden we een hele leuke avond met de buren en bijna buren. Zomaar heel spontaan...
Dat kwam zo; onze buurvrouw wilde graag eens de crossmotor van DH uitproberen in het weiland.
Ze had het al wel eens vaker gezegd en omdat de koeien nog niet in het weiland liepen en het gras droog was, en het ook nog eens geweldig weer was leek het de ultieme avond!

Het bakbeest werd 'van stal' gehaald en de buurman wilde er eerst wel even een rondje op rijden.
Ik denk dat hij het stiekem maar helemaal niks vond dat z'n vrouw dit zo graag wilde.
Daarna volgde er een stuk uitleg en bij de eerste paar rondjes van de buurvrouw renden de supporters naast de motor mee (kids van de buren, buurman zelf en DH).
Petje af hoe het ging... Ze bleef heel rustig en bleef netjes in z'n één rijden om eerst de motor wat te leren kennen. Want het is echt een fel ding in de lagere snelheden...
Er volgden nog heel wat rondjes en ze genoot.

Intussen had één van hun kinderen het paard van de buren van de andere buren aan onze kant gezien.
Ik heb wel eens foto's van hem laten zien, Ezra ...

Deze buurtjes liepen zelf ook in de achtertuin en we raakten over en weer aan de praat.
Ze hebben zelf een dochtertje van twee en de meisjes van de buren wilden wel graag daar even spelen.
Ik liep met ze mee en bleef een poosje praten (en genieten!) ...

Het paard werd bewonderd, en bleek Admiraal te heten! Ik vertelde dat ik altijd alle dieren een naam wil geven en hem intussen als Ezra had bestempeld. Ze moest lachen...
Maar ..., daar kwam ook een grote poes aangelopen...
Oeps, daar had je het!
'En dat is onze Jochem', zei de paardenbuur-buurvrouw...
Nou, dat werd lastig ...
Ik zag een hele vriendelijke kat, met een van plezier kronkelende en wapperende staart, rollebollend over de grond ... En voordat ik het wist, heb ik hem geaaid!
DH stond me van over de sloot aan te gapen en te observeren, maar dat wist ik toen nog niet.
Oh, wat gebeurde hier? Ik zag helemaal geen nare rotkater, maar een gezellig en aanhalig beestje!
Buur-buurvrouw vertelde dat hij niet binnen kwam. Jochem is van de boerderij gekomen en was het gewend. Hij slaapt in de paardenschuur.
Op mijn beurt vertelde ik over onze poezen. Ze hadden onze Boofy wel eens zien lopen en dachten eerst dat het de poes van de vorige bewoonster was. Dat was nl. ook zo'n hele zwarte poes.

Ik vertelde wel dat onze poezen een beetje bang waren uitgevallen en ook dat ze het op een lopen zetten voor Jochem...
Dat hoefde echt niet, want Jochem was een hele lieve poes... Ja, dat zat ik ook!
Ik had het lef niet om te vertellen wat ik HIER op m'n blog heb verteld...
En ook niet dat ik hem Hein noemde ..., het leek opeens zo'n nare naam voor hem.

Jochem lijkt op deze kat, maar heeft geen witte bef ...

Wat ik nog steeds niet snap is dat Hein zo rustig naar me toe kwam. Terwijl hij weg stuift als hij ons ziet in onze eigen tuin!
Aan de andere kant lijkt het ook wel minder gedoe te worden met onze poezen en hem. Spooky zit tegenwoordig 's avonds laat en 's nachts vaak voor de keukendeur met kattenluik, alsof hij de boel bewaakt.
Misschien dat de grenzen langzamerhand duidelijk worden ... Of zouden ze nog vriendjes worden met Jochem?

Eh ..., die zagen we wèl terug ...

Even een update over 'Hein', de buurtkater ...

In de eerste plaats hartelijk dank voor al jullie geweldige reacties!
M'n berichtje maakte ook weer andere verhalen los ..
En de tip van een waterpistool gaan we zeker opvolgen en een kattenluik dat alleen op de chips van onze poezen reageert komt er sowieso!
Ja, want we zijn dus nog niet klaar met Hein ..

Na z'n koude douche in de nacht van vrijdag op zaterdag heeft hij zich niet meer laten zien, tot vanochtend vroeg ...
DH was al uit bed en hoorde Boofy heel erg grommen in de keuken. Hij zat op de mat voor het kattenluik en aan de buitenkant voor de deur zat Hein.
Je begrijpt, de deur werd snel open gedaan en gewapend met het bewuste ledzaklampje vloog DH (in pyjama...) de tuin in, Hein achterna.
Maar dat beest is ongelofelijk snel en was niet meer te vinden. Ondanks dat alle bosjes zijn afgezocht ... Zelfs aan de voorkant werd alles geïnspecteerd. Maar zonder enig resultaat.

De kan met water staat inmiddels weer klaar op het aanrecht en we smeden 'brute' plannen om dat beest nogmaals een lesje te leren.
De komende nacht houden we onze poezen binnen, gaat het luikje op standje 'wel naar binnen en niet naar buiten' en houden we de deur tussen de keuken en de hal gesloten!
Eens kijken of hij wèer in de val loopt ... Dan krijgt hij ijskoud dezelfde behandeling.

Het eten van de poezen is inmiddels helemaal weg uit de keuken en staat nu (tja, wel een beetje raar misschien) in onze slaapkamer. Maar ik denk dat het Hein meer te doen is om onze poezen dan om het voer...

Het liefst schrik ik hem voorgoed af, maar het is maar de vraag of dit gaat lukken.
Dan moet ik toch maar eens gaan praten met de buren twee huizen verderop en aangeven dat hun kater 's nachts overlast geeft en bij ons in huis zit. Mogelijk is hij niet gecastreerd en gedraagt hij zich daarom zo opgefokt ...

Nou, ik houd jullie op de hoogte van de nachtelijke avonturen van en met Hein!

Now or never ...

Het zal een maand of wat geleden zijn dat wij op zondagavond thuis kwamen en uit de auto stapten, toen we het kattenluik hoorden rammelen. Omdat we aan de andere kant van de beukhaag stonden, hadden we geen zicht op de keukendeur.
Wie schetst onze verbazing toen we Spooky in het weiland zagen en Boofy even later slapend op zolder aantroffen ...
Aha .. dat is geen zuivere koffie, dacht ik.

Nu hadden we al vrij snel na de verhuizing gezien dat er wel eens een grote kat (we noemen hem inmiddels ´Hein´) in de tuin van de buurvrouw zat. En die hadden we ook een enkel keertje bij ons in de boomgaard zien lopen. (De foto hierboven is ´em niet hoor, maar hij lijkt er wat op. Hij heeft vooral een veel bozere snuit in het echie ...)
Daarvoor moest hij dan wel het slootje over springen, maar dat is een peulenschilletje voor een poes.
Toen ik de buurvrouw weer sprak, vroeg ik of ze een poes had. Hij bleek van haar buren te zijn aan de andere kant ...

Al vrij snel merkten we dat het kattenluik ´s nachts druk werd gebruikt. Omdat ik vrij licht slaap, hoor ik dat allemaal.
Moet het zo hard ... vroeg ik me wel vaak af ...
En wat vreemd dat Boofy altijd meteen de trap naar zolder op stuift!

Toen we terug kwamen van Valkenburg, was de eettafel helemaal vies. Grond, zand, gras ... bah!
Nu zit Spooky wel eens op tafel, maar dit ...?
Nee, dit is echt niet pluis!

Van de week zag ik het een keer gebeuren aan het einde van de middag. Ik was juist eten aan het koken en Boofy stoof door het luik naar binnen. En hij werd achterna gezeten door Hein!
Drommels, drommels nog aan toe ... Ik stond meteen buiten en jaagde hem weg. Hij vloog zo ongeveer door de boomgaard en verdween met een grote boog over de sloot in het struikgewas bij de buurvrouw!
Intussen werd het ons wel steeds duidelijker wat er hier aan de hand was...
Wat een rotkat zeg! Ik dacht van mezelf dat ik van alle poezen hield, maar deze kon ik wel villen!
Als ik hem te pakken krijg, draai ik gehakt van hem hoor..., zei ik tegen Spooky en Boofy.

Maar aan boos worden alleen heb je ook niet veel, dus toch maar je verstand gebruiken...
Misschien was het toch wel beter om een kattenluik te plaatsen die op de chip van onze poezen reageert ... Maar ja, dan kan Hein in de tuin toch nog steeds heer en meester zijn.
Hij jaagt onze poezen de stuipen op het lijf; de één zit bang op zolder en de ander op de tafel beneden ...
Op het aanrecht kwam standaard een literkan water te staan en ik smeedde een plannetje.
Het huidige kattenluik heeft namelijk 2 knopjes, waarmee je kunt regelen dat poezen wel naar buiten kunnen maar niet naar binnen. Maar ook juist andersom...

Afgelopen nacht was het weer raak! Eerst vloog Boofy door het kattenluik en rende linea recta de zoldertrap op. Meteen hoorde ik weer het kattenluik ..., en daarna nog een keer.
Ik stoof meteen m´n bed uit om te kijken. Als onze beide poezen nu binnen waren, dan was het foute boel. En jawel hoor ... Spooky zat angstig op de tafel en Boofy zat met grote ogen op een verhuisdoos op zolder.
Met m´n nieuwe kleine felle zaklampje speurde ik vanachter het glas van de keukendeur de tuin af, maar ik zag geen Hein...

Now of never ...., dacht ik!
Het kattenvoer verhuisde naar de hal, de deur tussen de keuken en de hal ging dicht en uiteraard het kattenluik op het standje van wel naar binnen kunnen en niet meer naar buiten ...
En toen maar wachten ..!
Eigenlijk verwachtte ik niet dat Hein het nog een keer zou proberen. Hij is nog deksels slim ook...
En ik hoopte ook maar dat onze eigen katten niet gingen zeuren om naar buiten te gaan. Boofy kwam inderdaad al heen en weer lopen in onze slaapkamer en ging bij het raam kijken. Spooky lag aan m´n voeteneinde en was nog steeds bang.

Na zo´n anderhalf uur hoorde ik het kattenluik! En hoe ... Hein leek als een kanonskogel naar binnen te stuiven.
Hahahaha, en ik hoefde mezelf niet eens te haasten, want hij kon er toch niet meer uit.
Ik hoorde hoe hij probeerde eruit te komen, maar het luik zat dicht en hij zat gevangen!
Oh, wat voelde ik me goed ... Vijf minuten over 4...
Het uur van vergelding!

Ik deed de keukendeur open en het licht aan. Daar zat ie dan, dat grote lompe beest ...
Geen wonder dat mijn poesjes bang voor hem zijn, dacht ik. Wat een lelijkerd zeg!
Als je die ´s nachts in het donker tegen komt ...
En terwijl Hein als een gek met zijn kop tegen het kattenluik stond te rammen, pakte ik de literkan met water en plensde het in één keer over hem heen.
Hij vloog letterlijk een meter in de lucht tegen het raam van de keukendeur aan!
In paniek begon hij nog harder te beuken tegen het luik ...
En toen kreeg hij nog een tweede lading water van mij .. Ja, wraak is zoet hoor ...
Hij krijste afschuwelijk en vloog nu diagonaal omhoog en het koffiezetapparaat lag bijna op de grond.
Weer begon hij doodsbenauwd tegen het luik te rammen en te janken.
Het had geen zin om hem nog langer vast te houden, dus pakte ik de sleutel en draaide ik de buitendeur van slot. Maar hij had het niet eens door en stond maar met z´n kop tegen het luik te dreunen ... Ik gaf hem een voetje en toen stond hij buiten ...

Wat een voldoening, ondanks dat m´n keuken behoorlijk nat was!
De tussendeur ging weer open en het luik stelde ik weer normaal in.
Nee, die zien we nooit meer terug ... zong ik stilletjes...

It wasn't a fat red cat ...!

Het is gewoon een feit - waar ik eigenlijk niet aan wil - dat het 's avonds al een stuk eerder donker begint te worden ...
Om kwart voor 10 is het gewoon zover dat je een lamp nodig hebt om iets te kunnen zien.
Vorige week had ik dus ruim voor die tijd de plantjes buiten water gegeven, het afval gescheiden opgeruimd en de rommeltjes op het terras weggehaald.
Tijd om naar binnen te gaan, ondanks dat zoonlief nog met een paar vrienden op de veranda zat te chillen en een biertje dronk ... Voor hen natuurlijk veel leuker als ouders daar niet bij zitten!

Toen ik even later de keukendeur weer open deed om nog iets uit de vriezer te halen (die staat tijdelijk onder de overkapping) voor de volgende dag, schrok ik me naar van een grote rode poes ...
Tenminste, dat dacht ik .. Maar even later zag ik dat het een hond was, niet zo'n hele grote maar wel een razendsnel en fel beestje ... Ik denk dat het een keeshond geweest is.
En ik zag iemand lopen in het weiland achter de boomgaard! Een man ..., hij klom over het hek en riep de hond ...

Ja ja, maar die hond kwam dus echt niet en ging als een razende de tuin door!
Onze poezen schrokken zich wezenloos, en het zijn al van die angsthazen ...
Dat vond hij prachtig, dus hij begon op ze te jagen ... Misschien was het wel een 'zij'...
Nu houd ik best van honden, maar ze moeten natuurlijk wel van m'n poezen af blijven!

Ik begon me er dus meteen mee te bemoeien en riep van alles naar die hond ...
Even later maakte ik kennis met z'n baas; een man die een aantal huizen verderop woont, zoals hij zelf vertelde. De hond was bij hem achter de sloot over gesprongen en had een haas achterna gezeten en te pakken gekregen ...
Nou, ik denk dat dit hondje dan wel meerdere slootjes over gesprongen moet zijn, en z'n baas ook!
De hond rende naar de voorkant en ging als een dolle te keer!
De poezen lagen plat op hun buik onder de beukhaag...
Intussen kwamen er meer mensen het weiland in lopen en probeerden ze de hond te vangen.
Op een gegeven moment rende hij weer naar achter en sjeesde zo regelrecht via de veranda onze garage in. De jongens hadden gelukkig meteen de tegenwoordigheid van geest om de de deur dicht te doen.
Robert is toen heel voorzichtig naar binnen gegaan en heeft de hond bij z'n halsband vast gehouden en bij z'n baas gebracht.
Ik denk dat hij hem ongeveer plat geknepen heeft en hoe hij hem thuis heeft gekregen is mij een raadsel. Ik was op dat moment al lang weer binnen.
We hebben de hond gelukkig niet meer gezien, maar de poezen hadden nog wel een paar dagen de schrik erin zitten!

Geen poppen-, maar poezendag!

Sinds gisteren zijn de poezen buiten ...
Tjonge, best spannend hoor. Hoe zouden ze het vinden en zullen ze niet weglopen?

Gisterochtend vroeg stond de keukendeur open, en heel ... heel voorzichtig stapten ze naar buiten.

Snuffel de snuffel ..., waakzaam en alert ... stukje voor stukje werd verkend.

Halverwege de morgen voelden ze zich wel op hun gemak en gingen ze er lekker bij zitten of liggen ...

Maar bij ieder nieuw geluidje toch weer een beetje schrikken en in elk geval alert...

Wat moeten die eenden daar?

Ja Boofy, die lopen altijd in de boomgaard!

Op een gegeven moment lag Boofy in de greppel net achter het hek. Dat er koeien in het weiland liepen had hij niet gezien. Pas toen ze een meter of 5 van de poes genaderd waren, zag hij ze en schrok zich het apezuur!

Nou, Boofy is niet meer in de buurt van het hek geweest ...

DH is bezig met het plaatsen van een airco op zolder, geen overbodige luxe met dit warme weer...

Onze poesjes zijn dol op trapjes en ladders, dus klommen ze ook naar boven. Maar terug gaat toch wat lastiger, zeker als je vervelende zus er dan nog voor zit!

In de boomgaard hebben we trouwens al 3 pruimenbomen ontdekt... Ze beginnen al te rijpen en iedere dag is het rapen en zoeken. De eenden lusten ze ook wel, en zelfs de koeien snaaien ze van de bomen!

Met dit warme weer komt er heel weinig uit m'n handen. Ik kan slecht tegen de warmte en daarom besloot ik de mega klus van de borduurkaartjes maar eens aan te pakken.

Ik heb twee dozen DMC garen uit de kringloop en die kaartjes zien er dus ongeveer zo uit:

Ik ben begonnen met alles strak en netjes op te winden en de kleurnummers bovenaan te vermelden.

En dan moeten ze tussen mijn eigen voorraad gezet worden.

Ik gebruik de DMC kleurenkaart voor de volgorde. Maar ook dan is het nog een hele klus.

En natuurlijk zijn er kleine verschillen door een ander verfbad of verkleuren. Of er staan geen nummers op kaartjes ...

Zo, en nu maar weer even een rondje doen om te kijken waar de poezen zitten. Spooky heeft al een soort van slaapplekje gevonden onder de hortensia's aan de voorkant. Toch maar even kijken of hij er nog zit ...

En dan ga ik weer lekker naar binnen. Ik vind het nu toch echt te warm worden buiten. Gisteren was het nog wel te doen, maar vanmiddag viel hier de wind ook nog weg en dan wordt het voor mij te gek. Nog één dagje tropisch, en dan weer terug naar 'normaal'...