Rondje buiten

Net als andere jaren kon ik het toch niet laten om weer wat tuinfoto's te nemen en er een blogbericht over te maken...

Deze gevulde hanger kocht ik een paar weken geleden. Onderin zit een reservoir, zodat ik altijd kan zien of er water nodig is. De praktijk is wel dat er iedere avond een scheutje water bij kan.

De stokrozen doen het dit jaar heel goed, en ze groeien prachtig op. Gelukkig nog geen bruin roestplekken op de bladeren, maar ik ben bang dat dit nog wel komt, ondanks dat ik ze altijd helemaal onderaan water geef en nooit over de plant zelf heen.

 

Afgelopen februari werden de treurwilgen bij ons drastisch onder handen genomen; er bleven alleen nog maar wat dikke takken over aan de stam. HIER kun je de foto's zien. 

En moet je nu eens kijken.... er groeit alweer zoveel 'fluis' aan. Het gaat helemaal goed komen!

Langs de slootkant hebben we een border in een halve ovaal en het is nog niet gemakkelijk om die goed gevuld en bloeiend te houden.

   

Ik ben gek van viltige Hoornbloem. Als je het eenmaal in je tuin hebt, vermeerdert het zich vanzelf. Het heeft prachtig fijn grijsgroen blad en als het bloeit is het een zee van witte bloemetjes.

Dit jaar hebben we Fuchsia in de oude plantenhanger gedaan. Ik hoop wel dat ze de middagzon goed kunnen verdragen, want zelfs de muur is 's avonds nog warm.

En met de tips van Albèrtje moet het toch lukken om ze de winter over te houden en eventueel te gaan stekken!

Dit is mijn 'Franse tuintje' zoals ik het noem... Er groeit Kattenkruid (dat veel lijkt op Lavendel) en Steenzaad, een heel mooi blauw plantje. Het is vreselijk moeilijk om dit tuintje goed te fotograferen. De kleur, het licht... nooit is het bijna zoals in werkelijkheid.

Deze foto heb ik een keertje 's avonds gemaakt en benadert de werkelijkheid nog het best...

 

Langs de sloot staan heel veel wilde bloemen of onkruid, als je het zo wil noemen. Ik vind het prachtig, evenals de bermen langs de weg waar we wonen. Volgens Corrie staan er zeker 10 verschillende soorten.

  

Toen we hier 5 jaar geleden kwamen wonen stonden er in de zij- en voortuin heel wat Hosta's. Ik vind het een prachtige plant, alleen al vanwege het mooie blad. Maar wat ik nooit begrepen heb is dat ze geplaatst zijn aan de westkant, terwijl de zon er ook volop vanuit het zuiden op schijnt. 

Elke zomer zagen we alles verbranden, evenals de Sieraardbei die er als bodembedekker omheen stond. Dat zijn toch echt planten voor wat meer schaduw, dacht ik. 

We hebben daarom een aantal Hosta's verplaatst en de Sieraardbei eruit gehaald.

Het is nog niet veel, want de plantjes zijn nog maar pas geplant, maar hier komt een klein Lavendelveldje...

Elke avond geven we ze nu een beetje water en ze groeien al goed. 

Vanmorgen ontdekte ik zelfs al een beetje bloei!

Aan de oostkant van ons huis  (slaapkamers) zijn er door de vorige bewoner 2 ramen dicht gemaakt tijdens de verbouwing. Er is keurig netjes een muur in gemetseld, maar je ziet tòch altijd verschil. 

Daarom is er Klimhortensia geplaatst en die doet het eigenlijk heel goed.

Vooral de bloemen vind ik zo mooi.

En dit is waar we 's zomers 'leven'... Na een grondige schoonmaakbeurt is alles weer op z'n plek gezet en heb ik de decoratiespullen weer uit de dozen gehaald.

Alleen slapen en douchen doen we binnen, want het is hier heerlijk vertoeven.

En ook hier heb ik een klein 'Frans' hoekje, gemaakt met allemaal gekregen spulletjes. 

Niets bijzonders, maar ik houd van gewone dingen en het doen met wat je hebt...

Genieten jullie ook zo van de zomer en het buiten zijn?

Van treurwilg naar cactus

Een paar weken geleden was het dan toch eindelijk zover; de boomsnoeier zou komen.

Onze buurvrouw was er heel blij mee, want ze vond het 'eng' worden met die grote boom, zeker als het hard waaide.

Nou snap ik dat wel, want jàren geleden is er een reusachtige dikke tak afgebroken en bij haar op de brug terecht gekomen en daar stond de auto... Allemaal voor onze tijd, toen woonden wij hier nog niet.

Kijk, over deze boom heb ik het... Deze foto is van april vorig jaar en rechts zie je de treurwilg op de afscheiding tussen onze tuin en de sloot waarnaast het perceel van de buren ligt.

Hij is nog een heel stuk hoger, maar dat staat helaas niet op de foto.

Hier kun je hem iets beter zien, een foto van afgelopen december. Inmiddels was alle blad eraf.

En zo ziet de boom er nù uit. De foto is vanuit het dakraam genomen. 

DH had een vrije dag genomen op vrijdag en zaterdag ging de klus weer verder.

Want we hebben nòg een treurwilg staan en die is groter dan deze. De bomen staan er al meer dan 50 jaar en eigenlijk horen ze meer in een park dan bij een woning. Maar ja, mooi zijn ze wel...

En dit is de andere reus, aan de andere kant van het perceel. Deze treurwilg was veel voller en groter. 

Als je goed kijkt, zie je Sander (de boomsnoeier) in de boom. 

We hadden 24 uur een zware versnipperaar gehuurd en het was nog hard werken om alles daar door heen te jassen...

Maar het ìs gelukt en het apparaat kon weer nèt op tijd ingeleverd worden. 

En nu hebben we dus heel veel houtsnippers, die DH allemaal in de kieper van de tractor (zie onderste foto) heeft gedaan. Vooraf had hij nog extra hoge schutwanden gemaakt en dat was niet voor niets...

Maandag wilde ik nog een foto maken van beide 'cactussen', maar dat viel nog niet mee. Daarvoor staan ze nèt te ver uit elkaar, of ik moet de foto helemaal schuin nemen en dan staan er weer andere bomen in het zicht...

Enfin, de snoei is voor ons nog niet afgelopen. Ik klaag niet hoor, maar er is hier altijd wat te doen. En daar hebben we zelf voor gekozen en we hebben er ook geen spijt van. Het houdt je in beweging en het is heerlijk om zo lichamelijk buiten bezig te zijn.

DH is nu begonnen met de snoei van de fruitbomen in de boomgaard. Dat moet gebeuren voordat de knoppen uitkomen. 

Bij elkaar is dat een hele klus, waar je je snel in vergist. Het vergt al snel 1 tot 2,5 uur per boom. Mijn man probeert elke dag na werktijd en vroeg in de avond één boom per dag te snoeien. 

De volgende dag raap ik de takken van de grond en verknip ze zo dat ze in de groene container passen. Gelukkig hebben we er daar 3 van, want het gaat hard!

De allerdikste takken laten we drogen en verbranden we van de zomer in de vuurton.

Sneeuw

Laat ik ook maar een sneeuwbericht maken .... Iedereen doet het, en het is zò leuk om te zien hoe mooi de sneeuw alles betovert...

En dan doe ik meteen 2 vliegen in één klap. Want n.a.v. 10 jaar bloggen ben ik jullie nog een paar dingetjes 'schuldig'. (Hoe woon je en hoe ziet je dag eruit...)

Na een lange sneeuwnacht viel er zondag overdag nog steeds sneeuw. Deze foto maakte ik vanuit het raam aan de achterkant van ons huis.

En dit is dan de achterkant van ons huis met de aangebouwde veranda en garage. De foto is genomen vanuit de kleine boomgaard. Achter de boomgaard staat de schuur met daarnaast de ren en het kippenhok. Daar maakte ik vanmorgen deze foto van:

Oh, die kippen... ik vind het zò zielig in die kou. Maar toch schijnen ze er goed tegen te kunnen mits er geen tocht is, ze steeds vers water krijgen en je de kam en lellen zo nodig invet met vaseline.

We hebben wollen dekens over het hok gelegd en DH heeft ze geïsoleerd met sneeuw. Voor het hok is een tijdelijk extra portaal gemaakt, maar eigenlijk komen ze niet naar beneden.

Na een nacht is het water natuurlijk helemaal bevroren, dus ik bracht ze vanmorgen een vers bakje...

Vanuit het leghok kan ik nu e.e.a. strooien en neerzetten voor de kipjes. En dat doe ik een keer of 4 per dag. Vooral de doorgesneden druifjes zijn ze gek op. Op de foto krijgen ze nog wat aardappelrestjes van gisteren.

Gisteravond hadden we ook nog een klusje te doen, althans... DH nam het voor zijn rekening. Het is een slechte foto (genomen vanuit het keukenraam en je ziet de spiegeling nog van de fluitketel en de pan in het glas), maar als je goed kijkt zie je twee witten apparaten staan; de buitenkoelkast en de vriezer. Dat kon tot nu toe goed, maar nu het zò koud is, werken ze niet goed meer. 

Ze werden dus allebei verplaatst naar de garage en gelukkig werken ze weer naar behoren. Ik had juist een heleboel ingeslagen vorige week...

En terwijl DH druk bezig was, genoot ik van de warmte en het uitzicht buiten. Hierboven het zich op de achtertuin, direct vanuit de kamer. Er brandt geen vuurtje bij het trapje hoor, het is de spiegeling...

van onze houtkachel, die we nu met dit extreme weer elke avond branden. Overdag hoeft het van mij niet zo warm, maar 's avonds is het wel aangenaaam.

De lichtjes in de verte zijn van de auto's op de A-15, die achter het weiland ligt. Altijd leuk om naar te kijken, maar nu is het 's avonds bijzonder rustig.

Deze foto is van zondag en dit is dus het huis waar wij wonen. We maken geen paadjes en laten de sneeuw bewust liggen. Gewoon omdat we dat mooi vinden, maar ook omdat er anders een ophoping komt en een blubberbende die ook weer gladheid oplevert. 

De brievenbus is helemaal vooraan de weg, dus 'no problem' voor de postbode. 

De dagen verlopen wat anders dan normaal in deze winter- en sneeuwperiode. Meestal sta ik vroeg op, maar nu is het toch wel een uur of half 8. Na het ontbijt (altijd een boterham met kaas en een sterke bak koffie) ga ik douchen en aankleden en dan opruimen en huishoudelijke klusjes doen. Of juist andersom... Om een uur of 10 koffie en daarna kan het wat variéren van dag tot dag... even wat creatiefs doen, waaronder ook blogberichten schrijven en foto's maken, of een vriendin op bezoek krijgen of naar iemand toe gaan, boodschappen halen, of iets extra's doen in het HH.

Om 12 uur een paar lekkere boterhammen en daarna houd ik siësta. 

's Middags een rondje buiten; afval in de containers doen, de post halen, langs de kippen... Meestal gaan de poezen ook mee en dan dollen we wat.

De tweede helft van de middag zit ik meestal te knutselen of te handwerken en dan is het om kwart over 5 weer tijd om voor de warme maaltijd te gaan zorgen. Meestal eten we om een uur of 6 en voor de rest doen we 's avonds niet zoveel meer. DH maakt lange dagen in de winter, soms gaat hij na het eten nog even buiten iets doen. Maar zodra het langer licht wordt en de lente zich aankondigt, verandert dat en zijn we vaak buiten bezig in de tuin of bij de schuur of ... nou ja, zoveel te doen buiten!

Onze kinderen komen ook vaak langs en daar genieten we van. Altijd weer leuk om over en weer te praten over de dingetjes van het leven.

En vaak kunnen we elkaar helpen. 

Tja, en over Guus kom ik natuurlijke niet uitgepraat, dus daar begin ik maar niet aan...

Nog een paar weekjes, en dan hoopt hij grote broer te worden!

Het heeft gevroren!

Ik ben helemaal in m'n nopjes..., want het heeft gevroren! Alles is zo mooi buiten... Daar moest ik natuurlijk even wat foto's van maken.

Terwijl ik naar de brievenbus vooraan de weg liep om de krant eruit te vissen, pakte ik m'n mobiel uit mijn vestzak en ik drukte ik heel vaak op het knopje....

Oh, de stokroos die vorige week nog bloeide (zomaar één bloempje hoor), is ook bevroren.

Wat een mooie blaadjes heeft ze toch. 

De ribbeltjes komen nu veel beter uit.

En wat te denken van de hortensia hieronder...

DH wilde hem een tijdje geleden al snoeien, maar ik zei 'nee, misschien komt er nog sneeuw, en dan is het zo'n mooi gezicht'.... 

De bladeren zijn er inmiddels allemaal wel af, maar er zitten nog een aantal bloemen in!

En zelfs hier en daar nog een klein groen blaadje aan de verder kale takken. Hoe leuk is dat!

De beukhaag is zo mooi met een laagje rijp erover heen. Daar kan ik niet genoeg van krijgen.

Zelfs grassprietjes zijn de moeite van het bekijken waard...

Salvia's ... ik had ze nog niet gesnoeid. En nu staan ze daar in de vrieskou mooi te wezen.

En jawel hoor, ijs in de sloot... Van mij mag het nog even hard door vriezen. 

Inmiddels was ik in de achtertuin beland, en daar was DH bezig met het opruimen van de moestuin.

Ik heb het al eens eerder verteld; die moestuin is gewoon geen succes en dat komt deels ook wel door mij. Maar de groenten smaken ook niet lekker, en dan is de lol er snel af.

Toch wel mooi hè, zo'n bevroren kool...

En zelfs een simpel touw op het omgedraaide bootje heeft zo zijn charme in bevroren toestand...

En kijk..., deze liggen er bij... DH heeft ze uit de grond getrokken. Onze bieten... En nu wil hij ze gaan koken! Ik weet echt niet of dat nog kan, ik bedoel... of dat nog zin heeft... Wie heeft er verstand van?

Tja, en zo stonden wij daar te overleggen... Waar moet er iets gebeuren...(verharden, ophogen, indelen)?

En toen was het tijd voor een lekker bakje koffie. 

Om er daarna achter te komen dat de krant nog steeds niet was gehaald!

Fruit en kippen

Toen we hier 4 jaar geleden kwamen wonen, wisten we niet veel van fruitbomen. Maar we hadden wel een boomgaard met een aantal pruimen-, appel- en perenbomen. 

Boer Leo vertelde ons dat de bomen niet best waren en dat er ziekten in zaten. Nou, ze zagen er dan ook raar en slecht uit.

DH verdiepte zich in de materie van deze fruitbomen en ging aan het snoeien. Nu, na veel inspanning, gaat het letterlijk z'n vruchten een beetje afwerpen.

Maar... zoveel fruit kunnen we niet op. De pruimen zijn heerlijk en goed van smaak. We zijn echter geen jam liefhebbers. De appeltjes zijn nog aan de kleine kant en één soort is goed eetbaar.

Het vervelende is, dat we niet goed weten wèlke soorten appels en peren we hebben. 

De perenboom doet het dit jaar heel goed, maar of het nu hand- of stoofperen zijn...

Ze zijn een beetje hard en groen en dat blijven ze ook. Wij houden niet van stoofperen, dus ik hebt het ook niet geprobeerd. Misschien moet ik dat tòch eens doen om te kijken wat er gebeurt...

Maar... wat doe je met al dat fruit? Dit jaar heb ik een rekje aan de weg staan, gevuld met wat er rijp van de bomen komt en iedereen mag het gratis meenemen. Ik had niet verwacht dat het zò goed zou lopen. Iedere dag zijn de mandjes zo goed als leeg.

Ik ben er blij mee, want fruit weggooien... nee, dat kan ik niet. Wat beurs of aangevreten is en op de grond ligt, wordt door de eenden opgegeten en dat vind ik ook wel oké.

Onze kippen worden ouder en ouder. Van de 5 leven er nog maar 3...

Nicky is het overgebleven krielkipje en Mathilde en Dora de bruine legkippen.

Ik schreef het al eerder; ik zou nooit weer kiezen voor dit soort kippen...

Ze zijn lief, gemakkelijk en geven veel eieren, maar ze zijn ook snel oud en uitgeput. 

Het laatste jaar is het vaak voorgekomen dat ze windeieren legden of problemen hadden met het leggen van de grote eieren. En dat vind ik echt zielig. Soms kwamen de darmen deels naar buiten, wat zich eigenlijk steeds wel herstelde.

Mathilde is een poosje niet lekker geweest, en zonderde zich steeds af. Ze at niet goed en de kam op haar hoofd werd licht van kleur en slapjes. Dat wijst op ziekte... Wist je trouwens dat een kip een kam heeft om te kunnen afkoelen? HIER kun je daar meer over lezen.

Van de zomer moesten we bovendien heel alert zijn op bloedluis. Dat komt eigenlijk steeds weer terug.

Ik blogde al eens eerder over die akelige beestjes...

Mathilde is weer nieuwsgierig...😊

Enfin, het is maar de vraag hoe lang onze kippen nog zullen leven. Op dit moment zie ik Mathilde weer opleven en loopt ze weer te tokken. Eieren leggen is er niet meer bij.

Alleen Nicky legt heel soms een klein eitje. Trouwens... ze eten soms ook nog eens dat ei op en Nicky doet net zo hard mee!