Seizoen op z'n eind ...

Ik weet het wel.. er zijn vier seizoenen ... Maar hier ervaren we eigenlijk twee seizoenen; een buitenseizoen en een binnenseizoen.
En dat buitenseizoen is nu over en uit, helaas.
Dat betekent opruimen, winterklaar maken, koeien weg, meer binnen zitten.

Het was vandaag ook Landelijke Natuurwerkdag, maar wij hadden het druk met ons eigen perceeltje.

In augustus werden de vier lammetjes weggehaald bij hun moeders. Best een beetje zielig hoor.. ze hebben een paar dagen lopen blaten. Er kwam wel een ander volwassen schaap bij; Maria en Neeltje moesten het gras gaan delen met Sabrina, maar dat was geen enkel probleem.
Onlangs kwam de schapenboer ze alle drie ophalen, want ze moesten bij de bok ...

De koeien werden al eerder gehaald, omdat er onvoldoende gras voor hen was. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste maanden weinig aandacht voor ze had. Gelukkig was dat bij DH anders, dus ze hebben heus hun koeienkoekjes en liefde wel gekregen!

Begin september kwamen Marthe en Josje en een maand later werden ze al weer weg gehaald...

En nu is het weiland dus helemaal leeg, jammer hoor. Ik hoop maar dat er straks weer schapen komen!

De hagen zijn intussen allemaal gesnoeid door DH. De bomen doet hij pas helemaal aan het einde van de winter, anders worden ze veel te groot.

En natuurlijk moesten de sloten uitgebaggerd worden, en de kanten opgetrokken. Want vanaf 1 november moet alles piekfijn in orde zijn voor de schouw van de watergangen.

Vandaag hebben we ook de veranda aangepakt. Gisteren deed ik alle decoratie al in dozen, die staan nu in de kelder opgeslagen.

De banken zijn op elkaar gestapeld, de tafel is uit elkaar gehaald en alles zit nu onder een zeil.

Het is echt nodig om dit allemaal te doen, want de zuidwestenwind staat er vol op en die kan wat aanrichten ...

Dit is er nog over ... voor wie toch nog even buiten wil zitten...

En het op maat geknipte snoeihout van de afgelopen winter staat gedroogd klaar. Daar kunnen we de komende maanden weer decoraties van maken.

De moestuin moet ook nog verder worden opgeruimd. We halen de restanten van de planten eruit en DH gaat hem nog ouderwets omspitten en gedroogde koemest verwerken.

De buitenkoelkast en de vriezer (die tijdens het buitenseizoen altijd in de veranda staan) zijn ook weer naar de kelder gebracht.
We trekken onszelf steeds meer terug binnenshuis. Zelfs de poezen doen daar graag aan mee.

En intussen is de houtkachel al weer een paar keer aan geweest, want o wat was het opeens koud eind oktober!

Zijn jullie al klaar voor de winter? Piet Paulusma voorspelt een zware winter met vaak overlast en te koud ...
We gaan het zien!

"Een mens maakt deel uit van het geheel, dat door ons 'het universum' genoemd wordt. Onze taak moet zijn dat we onze cirkel van compassie vergroten, zodat alle levende wezens en de gehele natuur in al haar schoonheid erdoor omvat worden"
            Albert Einstein (1879-1955)

De meisjes

Ja, we hebben hier heel wat meisjes rondlopen...
Ondanks dat we toch wel een mannenhuishouden hebben!

Dit zijn onze nieuwste oude meisjes... Lena en Griet. Het zijn leuke koeien, totaal niet schuw en lekkere slijmbekjes. Ze blijven twee maanden en dan gaan ze kalven op de boerderij.

Een paar weken geleden kwamen er schapen en lammetjes. Toen was het nog best koud!

Moederschaap Maria (donker) en Neeltje passen goed om hun kroost. Maar ik kan die kleintjes niet uit elkaar houden hoor... Wie is nou Ollie, Pollewop, Quinty of Rakker?

In het begin viel het niet mee om dichtbij te komen en ik kon beter niet praten, want daar schrokken ze helemaal van!

Maar intussen gaat het een stuk beter en komen ze graag op het extra voer af. De lammetjes drinken nog bij hun moeder. Lachen hoor, hoe dat gaat... Ze stoten even bij moeder tegen de buik, drinken snel wat en intussen loopt moeder weer door...

Tjonge, dat gaat bij Guus wel anders hoor!

En dan hebben we onze kippenmeisjes natuurlijk... Dora en Mathilde kijken even om het hoekje en kleine Nicky loopt hard te snerpen en te miepen..

Want... ze is Chicky een beetje kwijt! Nou ja, ze weet best waar Chicky is, die zit al een paar dagen nep te broeden...

De eitjes hebben we weg gehaald, maar dat helpt niks. En snerpen dat ze doet als je haar wil pakken...

En daar komt onze Boof aangerend. Waar het vrouwtje is, wil ze ook zijn hoor.

Langs alle afrasteringen heb ik wilde bloemen gezaaid en als ik dan lekker bezig ben, nou dan weet Boofy het wel..

En nu mag ik Spooky natuurlijk niet vergeten. Die ligt 's morgens graag een poos te slapen, want ze is de hele nacht buiten in de weer.

Tja, vrouwtje zal dit wel speciaal voor mij hebben neer gezet... denkt ze. Of het nu zo comfortabel ligt...

Ik wens jullie allemaal een fijne zonnige dag en een knuffel van Lena!

Hennie, Hannie en Honnie

Van tijd tot tijd is er wisseling van koeien in ons stukje weiland. Mijn broer merkte laatst op dat de koeien wel èrg vaak wisselen en vroeg hoe dat kwam.
Boer Leo laat bij ons drachtige koeien grazen en tegen de tijd dat ze uitgerekend zijn, haalt hij ze naar de boerderij. En dan komen er weer andere koeien die ook zwanger zijn. Alhoewel zijn boerderij nog geen 2 kilometer bij ons vandaag ligt, is het toch fijn dat hij deze koeien niet elke dag hoeft te melken.
De meeste koeien krijgen elk jaar een kalfje en worden gemolken tot ongeveer 40/60 dagen voor de uitgerekende datum.
Leo heeft verschillende stukjes extra weiland hier in de buurt die hij pacht, zodat hij een beetje kan 'spelen'; koeien grazen, of gras laten groeien en dan maaien en verpakken tot kuilgrasrollen.

We wonen nu ruim een jaar op deze plek en hebben al heel wat koeien zien passeren.
Maar we weten nog precies wie er bij ons hebben gelopen hoor!
Vorig jaar werden we tijdens de verhuizing aangegaapt door Clara en Bertha:

Maar half augustus werden ze ingeruild voor Aagje en Bregje:

Dit jaar hebben we al veel meer koeien gehad. Het begon al vroeg, in april, met Tietje en Rietje:

En toen kwam er nòg een koetje bij, onze Grietje:

Tietje en Rietje werden begin juni weer weg gehaald en naar de boerderij gebracht. Grietje mocht nog een poosje blijven. 

Maar ze kreeg gezelschap van Manon en Sharon:

Oh, en weet je nog dat Manon in de sloot zat?

We hebben eigenlijk helemaal geen goede en duidelijke foto van Sharon, die mooie zwarte...

De tweede helft van juni was er alweer een wisseling! Katrien en Klazien kwamen bij ons grazen:

Dat waren gemakkelijke koeien en we hebben er geen bijzondere dingen mee beleefd. Ze kwamen graag naar het hek voor een koeienkoek en vonden alles best.

En ook voor deze lieverds werd het tijd om naar de boerderij te gaan. Op 1 augustus werden ze opgehaald en kwamen er drie andere koeien voor terug!

Altijd weer een beetje afwachten hoe ze zullen zijn... De boer vertelde dat ze nog maar nèt droog stonden. Dat kan betekenen dat ze nog een beetje loeien...

Maar dat viel hard mee. Alhoewel... toen de Leo en z'n zoon drie dagen later een eind verder weg (zo'n 200 meter) aan het maaien waren met de tractor, hoorde ik ze wel. Ik geloof stellig dat ze hen gewoon herkend hebben!

Honnie is de meest spontane van het drietal. Ze komt het vaakst naar het hek en maakt soms gekke bokkesprongen. Hannie is niet bang maar een beetje op de achtergrond. 

Donkere Hennie blijft vaak achter in het weiland en àls ze een keertje richting het hek komt, verschuilt ze zich achter de andere koeien...

De komende tijd ga ik m'n best er voor doen om contact te krijgen!

En ik had geluk! Na een week was ze blijkbaar zo gewend...
Ze heeft de spreekwoordelijke kat uit de boom gekeken en nu vindt ze het leuk om aandacht te krijgen. Ik kan nu een praatje met haar maken zonder dat ze meteen weg loopt.

Lekkere zwartkop hè....

Wat ik kwijt wilde ...

Het is rustig in blogland en dat is begrijpelijk in deze tijd van het jaar.
Andere jaren ging ik zelf vrolijk door, maar dit jaar zit er bij mij ook de klad in.
En dat heeft niet alleen met het mooie weer te maken. Maar er komt gewoon niet zoveel uit m'n handen; niet op handwerkgebied en niet op ander creatief vlak en ook niet rondom het huis.
Ik wilde er eigenlijk al heel lang een keertje over schrijven, maar het kwam er maar niet van.
Maar ik had blijkbaar dit duwtje van Conny nodig om zover te komen...

Sinds 1 maart werk ik niet meer in het onderwijs. Ik heb m'n ontslag genomen omdat het werk me totaal leeg zoog. Bij Conny kun je lezen hoe het er in het basisonderwijs aan toe gaat vanuit een persoonlijke reactie. En ik kan daar gewoon m'n eigen verhaal aan toe voegen.
Ik was ruim 30 jaar werkzaam in het onderwijs en heb de verschuiving van lesgeven naar steeds meer andere taken meegemaakt.
Ik begon als leerkracht, was daarna jarenlang werkzaam als remedial teacher en de laatste 6 jaren als intern begeleider.
Ook ik werkte veel meer uren dan er conform mijn benoeming was afgesproken. Niet omdat ik langzaam ben of mijn tijd niet goed in zou kunnen delen, maar omdat het meer tijd kost als je je werk goed wil doen. Het gaat wel om kinderen hè...
Maar juist dat laatste kwam steeds meer in het gedrang vanwege langdurige besprekingen en beschrijven en formuleren van allerlei zaken, maken van rapportages, etc.
De inhoud van mijn werk werd steeds beleidsmatiger en kwam steeds verder van het kind te staan.
Met veel dingen was ik het niet eens, en dat ging mij steeds meer stress geven omdat ik de dingen wel moest uitvoeren.
Ik kreeg steeds meer last van hoofdpijn, kon me slecht concentreren, was prikkelbaar, kon minder lang achter een beeldscherm zitten, kreeg last met lezen, en was ontzettend vermoeid. En het plezier in m'n werk was totaal weg, nu de inhoud van de functie zo was veranderd.

En het is een goede beslissing geweest, al voelde het in het begin best wrang. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Eigenlijk had ik nog eerder moeten stoppen, want ik ben totaal op.
En het herstelt zich maar heel langzaam. De ene dag gaat het beter dan de andere. Er zijn dagen dat ik om 11 uur al verschrikkelijk moe ben. Ik slaap elke middag een aantal uren en dat is gewoon nodig.
Wat ben ik blij dat we nu hier zo heerlijk wonen, dat is geweldig om te ontspannen.

Zo, en nu tijd voor iets leuks... Gisteren zag ik dit tafeltje staan bij de kringloop. Ik denk dat het nèt binnen was, want het stond nog opgeklapt beneden bij de ingang waar de grote spullen gelost worden.

Voor 4,50 mocht het met mij mee!

Ik heb nu de zaailingen erop gezet, maar het is ook ideaal als buffettafeltje buiten... En je kunt er gemakkelijk een stylinghoekje van maken. Ik ben er helemaal mee in m'n schik!

En ik heb twee nieuwe vriendinnen in het weiland... Hierboven zie je Klazien en ze is helemaal niet bang en hoeft ook niks te wennen. Ze eet al koek uit je hand!

En hieronder zie je Katrien, een prachtige kop heeft ze hè... Katrien kijkt nog een klein beetje de kat uit de boom, maar het komt wel goed...

Manon en Sharon zijn naar de boerderij gebracht en worden nu goed in de gaten gehouden. Tussen nu en twee weken kunnen de kalfjes geboren worden. Als we willen, mogen we altijd bij de kalfjes komen kijken. Deze boer zet ze echter wel binnen een halve dag apart van de koeien. Na een paar weken worden de kalfjes verkocht en elders groeien ze op. Het is niet anders...

Een bewuste keuze van deze boer en hij heeft daar zijn redenen voor.

Gelukkig blijven Klazien en Katrien nog tot eind augustus bij ons!

Manon in de sloot

Gisteravond zaten we lekker af te koelen in de boomgaard toen DH opeens vroeg of er overdag een koe was opgehaald. Nee, daar had ik niets van gemerkt.
Achterin het weiland zagen we twee koeien lopen en zo te zien waren dat Sharon en Grietje.
Als er dan al een koe was opgehaald, dan zou het Grietje moeten zijn want zij is het eerst uitgerekend!
DH ging een kijkje nemen en hij was nog niet bij het hek of riep 'er zit er eentje in de sloot!'

Goeie grutten... Manon in de sloot! En ze had zich niet eens laten horen ...

De buurman was in de tuin bezig en kwam ook kijken en zijn buurman ook weer.

En al snel stonden de buurvrouwen er ook bij, en de kinderen...

We lokten Manon met koeienkoek naar de kant; ze at wel de koek smakelijk op maar intussen bleef ze zelf lekker in de sloot. Misschien had ze het wel warm...

Natuurlijk probeerden we haar eruit te krijgen. DH deed een touw om de halsband en met drie man sterk hebben ze staan trekken. Aan de overkant prikten de dames met een plastic bladhark Manon een beetje tegen haar billen. Er kwam wel wat beweging in, maar ze liep meer vooruit dan dat ze uit de sloot kwam.

Intussen hadden we al gebeld naar de boer en binnen 5 minuten kwam zoon Lennart met de tractor!

Een sjorband om de kop en even de tractor in z'n achteruit. Het was in een poep en zucht gebeurd!

Wat een gejoel toen ze op de kant lag... en oh... ze zag er niet uit! Alsof ze een zwarte panty aan had...

Lennart vertelde dat het wel meer gebeurd is. Toen de vorige bewoonster (Margriet) nog in ons huis woonde, werd er een keer 's nachts door iemand gebeld die op de snelweg achter het weiland reed. Die had een koe in de sloot gezien (knap hoor...). Er waren drie brandweerauto's gekomen en Margriet was wakker geworden van het lawaai! Toen heeft ze de boer natuurlijk gebeld, maar die is nooit blij met al die consternatie van zwaailichten en vreemde mensen. Daar gaan de koeien alleen maar gek van doen!

Uiteindelijk heeft de brandweer toen de koe uit de sloot gehaald.

Manon was in no time weer in actie. Ze begon eigenlijk een beetje stoer te doen... Een beetje kopstoten tegen Sharon en op een gegeven moment duwde ze haar gewoon achteruit, ook bijna de sloot in! We hielden het een poosje in de gaten, en gelukkig gedroeg ze zich na een kwartiertje weer normaal.

En vanmorgen kwam de tractor weer aangereden, ditmaal met de kar erachter. Nu was het tijd om Grietje op te halen... Maar ze wilden alle drie wel mee, geloof ik ...

Toen puntje bij paaltje kwam, zetten ze het op een lopen.

Leo en Lennart elk met een stok het weiland in .. En wij bleven dat op een afstandje.

Meekomen, Grietje!

En het laatste stukje lijkt ze te beseffen dat er geen ontkomen aan is... Zo gaat het altijd, alsof ze zich er dan bij neerleggen. Deze koeien hebben het al vaker meegemaakt.

Dag mooie Grietje ..., goede bevalling hoor ...

Maar Manon vindt het niet leuk! BOEH, boeh ... BOEH....

En zie je hoe schoon ze alweer is?

Hé jij daar...

Zo ..., kom jij ook eens kijken? Het zal wel eens tijd worden ook. Want zulke sikkeneurige koeien hebben we nog niet eerder gehad... Daar houden we niet van hoor! 

Wil je een stuk koeienkoek? NEEE ???

Aha, ik weet het wel ... straks ... als DH thuis komt, dan lust je het wel hè.

Over kieskeurig gesproken ...

Stelletje slijmjurken....! Nu komen jullie wel hè...

Zo, daar hebben we de andere dame ook, onze Tietje. Duik maar lekker weg achter het hek hoor. 

Ik wacht gewoon m'n kans wel af.

Hebbes! En sta nu maar niet zo verongelijkt te kijken ..., want we willen je ook wel deftig Titia noemen hoor. Doe je dan wel een beetje aardig tegen ons?

Oké ..., en nu wil Rietje opeens ook wel voor de camera... Vooruit dan maar!

Gelukkig blijven jullie nog een paar weekjes bij ons in het weiland. Want bij navraag zijn jullie dus pas de laatste week van mei 'uitgerekend'. Dus we kunnen nog iets opbouwen, maar dan moeten jullie wel meewerken hoor.

En toen kwam er opeens nog een koe bij! Dat is leuk, hoe meer hoe liever! Dag Grietje, kom je een poosje bij ons grazen? Leo vertelde dat je nog maar nèt droog staat, dus jij gaat echt nog wel een tijdje blijven. Zullen we maatjes worden?

Alles goed en wel, zodra boer Leo vertrokken was met de tractor en aanhanger begon het 'feestje' in de wei. Snuffelen, langs elkaar kijken, ruiken aan elkaars uiers en achterwerk, kopstootjes geven, elkaar wegduwen...

Ho dames, doe eens even gezellig! Laten jullie het hek wel heel? Straks verpletteren jullie m'n lieve kipjes nog!

Het duurde even een dagje of wat en toen was de rangorde duidelijk, blijkbaar...

Ik weet nog niet hoe het zit, maar ik ben vast teveel op de kippen gericht 😅

Alhoewel...???

Oeps..., daar wil er nog eentje aandacht ...!

En voor je het weet, zijn er alweer een paar weken voorbij!

Gisteren was het koeienruil...

Ja, Tietje en Rietje moesten mee naar de boerderij. De komende twee weken worden ze goed in de gaten gehouden, omdat ze bijna uitgerekend zijn.

Maar er kwamen twee andere koeien voor in de plaats. Oh, mooie zwarte koetjes!

Dit is dus Manon en ze moet nog een beetje wennen, maar komt wel vaak naar het hek toe.

Ze zit verschrikkelijk onder de vliegen, gewoon zielig om te zien. 

En ook de andere twee hebben er last van ...

Die mooie zwarte heb ik Sharon genoemd en Grietje is dus de blijver.

Ze schudden veel hun kop en bewegen hun oren, soms trekken ze een poot op om zich te krabben of een beetje van zich af te slaan. En de staart is constant in beweging. 

We hebben het maar even laten weten aan de boer, en hij komt ze straks bespuiten. Dat helpt echt heel goed. Maar normaal gesproken zouden ze om deze tijd van het jaar nog niet zo'n last van de vliegen moeten hebben...