Dan maar de vertaling; doel/doelstelling/ doelen stellen ...
Zodra ik deze woorden hoor of opschrijf en ze verbindt met het woord 'plan' gaan mijn haren recht overeind staan. Ik ben allergisch geworden voor deze woorden en er ook volledig op afgeknapt.
Waarschijnlijk ga ik chargeren in het persoonlijke stukje dat nu volgt, maar dat is niet zonder reden.
Ik ben veel jaren werkzaam geweest in het onderwijs, en met groot plezier. Eerst als leerkracht, daarna als remedial teacher en de laatste zes jaar als intern begeleider. Er zijn veel ontwikkelingen geweest, maar als er een punt komt waarop het kind niet meer centraal staat en we ons moeten gaan bezighouden met opbrengsten alsof we managers van een bedrijf zijn, dan knapt er iets in me.
En denk niet dat de inspectie daar altijd de boosdoener van is; scholen hebben een behoorlijke vrijheid om dingen beargumenteerd zelf in te vullen. Het is het management van een school die de koers bepaald.
Zo ging het ook op mijn school. Cito opbrengsten werden het doel en om die zo hoog mogelijk te krijgen kwamen er groepsplannen met doelen voor de hoofdvakken, subdoelen en niveaugroepen, tussendoelen waarop geëvalueerd moest worden en dit alles aan de hand van gestelde percentages...
Een enorme extra berg werk, die veel energie en tijd opslokt van de leerkracht.
Stel je een rekenles voor; je hebt drie verschillende niveaus en voor elk niveau een paar doelen waaraan je moet werken... En een uur later heb je dat voor de taalles.. Ha, wie heeft die doelen steeds allemaal paraat? Je bureau dan maar vol met memobriefjes...
(tot zover mijn frustratie...)
Er is niks mis met een globaal doel, maar het stellen van doelen lijkt wel een doel op zich geworden!
En in mijn optiek levert het alleen maar negativiteit op. Want de werkelijkheid verandert zò snel omdat je veel dingen niet in de hand hebt (zowel positief als negatief) en je je doelen dus steeds moet bijstellen/herformuleren. Dat kost veel tijd en energie. En wat als doelstellingen niet behaald worden? Dan voel je je falen, je hebt volop (zelf) kritiek of je gaat nog harder werken!
Als mens heb je de behoefte om gewenst, gezien en je gewaardeerd te voelen, je bent immers een sociaal wezen. Zodra je je echte zijn verbindt aan wat je presteert, raakt je onthecht of blokkeer je, zeker als je de gestelde doelen niet haalt. Dan kun je je waardeloos gaan voelen.
Even terug naar mijn persoonlijke situatie; ik kwam door het ver-gaande beleid van doelen stellen en alles wat daar mee samenhangt (opbrengstgericht werken, gesprekken en vergaderingen) compleet in strijd met mezelf omdat ik dingen moest uitvoeren waarvan mijn hart keihard NEE zei. Dat levert veel stress op, en je vecht een tijd door en probeert dingen zo goed mogelijk op te lossen. Maar ik raakte steeds losser van mezelf en kwam met de dag verder af te staan van het gevoerde beleid.
De ziel en de creativiteit waren uit mijn werk als intern begeleider.
En toen nam ik ontslag, omdat ik met deze werkelijkheid niet meer kon leven.
Zijn doelen dan fout? Nee, dat geloof ik niet... Stel; je hebt een vrije dag en bedenkt een locatie om naar toe te gaan en even wat anders te doen. Onderweg of tijdens het uitstapje kom je dingen tegen die je zeker niet gepland had, maar die reuze leuk zijn. Loop daar niet voorbij! Laat je leiden door wat er op je pad komt... Je hoeft niet meteen helemaal afgeleid te worden van je doel, maar het voegt wel iets toe.
Ik ben ervan overtuigd dat je uiteindelijk (als je dat dan zo belangrijk vindt...) tot betere resultaten komt als je je laat leiden door het proces en het unieke van jezelf kunt verweven in wat je doet.
Dat motiveert, geeft plezier, voorkomt veel stress en geeft voldoening en leidt uiteindelijk ook tot meer efficiëntie.
En daarom buig ik graag om van doelgericht naar procesgericht. De ambachtsman van vroeger begon als leerjongen en moest nog veel oefenen. Geld en status was zeker niet aan de orde, maar de jongen had plezier in wat hij deed en wat hij leerde, was gericht op zijn werk!
Het arbeidsideaal van tegenwoordig is persoonlijke ontwikkeling of het salaris. We gaan daarmee steeds losser staan van ons diepste zijn en de ander; individualisme.
Het leven heeft een andere betekenis en ik beperk me nu tot het horizontale vlak. Het gaat om de dingen die zelf waarde hebben; zoals verantwoordelijkheid, liefde, vertrouwen, waarde, vrijheid, vergeving, verwondering ...
De linkerpagina (product doelen) is gestempeld met een driehoekje van karton dat ik steeds door blauw-zwarte verf haalde. De rondjes zijn gestempeld met behulp van een klein dopje.
In mijn tekenmap had ik wat 'koppen' zitten; een tijdje geleden heb ik zitten oefenen m.b.v. tips uit een boek. Eén van die koppen heb ik aangepast en gebruikt.
De achtergrond op de rechterpagina (proces doelen) is gemaakt met de gelli plate. Ik kon opnieuw een hoofdje gebruiken uit de map. De plaatjes spreken voor zich, denk ik...
Het was deze week ware therapie voor me!
Meer zien van week 9 Crea 5219 over Goal ?
- Marjan Maakt
- Blauw ruitje
- Juffrouw Ooievaar
- In de weer
- Knutselpret
Het thema voor volgende week is Travel
