Perplex

Vorige week stond ik buiten het tafellaken uit te kloppen toen de bestelbus van PostNL achter op het pad stopte. Ze brengen onze pakketjes altijd heerlijk achterom en leggen het gewoon op de tafel in de veranda neer...
Maar nu ik toch buiten was, pakte ik het natuurlijk aan. Ik dacht dat onze zoon weer eens wat had besteld... Groot was mijn verbazing toen ik mijn eigen naam zag staan op de doos!
Ik had de doos nog niet op tafel gezet, of ik hoorde iets ... 'Joehoe..., haal mij er eens uit...'
Hûh? Wat is dit? En ik had helemaal niets besteld...
Of? Nee, dat kan niet... Ik dacht even aan Sandra van Blauw ruitje: zij had mijn adres gevraagd omdat ze me iets wilde sturen. Een kaart of zo, dacht ik..
De doos was snel open en ik hoorde een meisjesstem 'Hallo... , mag ik er uit ... ik heb een lange reis gemaakt...'

Ik stond werkelijk perplex! Hoe kan dit nu gebeuren? Oh, daar word je toch echt verlegen van...
DH kan getuigen dat ik echt helemaal niet wist hoe ik het had....
Dit is helemaal te gek! Waar heb ik dat aan verdiend?

Maar natuurlijk mag jij mij bij wonen, lieve Noor. Ik was meteen dol op haar, wat een lieve pop!

Maar ooooooooo die Sandra... dit is toch echt te gek...

Ik heb haar meteen een mailtje gestuurd om te bedanken.

Sandra maakt graag Waldorfpoppen en ze kan er wat van hoor!

Noor heeft een prachtig gebreid jurkje aan, met ingebreide bloemetjes. En een bijpassend broekje en schoentjes. Ook haar haren heb ik eens goed bekeken, tjonge... dat is echt heel kunstig gedaan.

Zijn er hier nog meer poppen, vroeg Noor

Ja nou en of... kom maar mee naar boven, zei ik ...

Hallo, klonk het in koor... Tjonge, ze waren allemaal bij elkaar gaan zitten .. alsof ze op de foto moesten... Helaas is het hoofd van Mieke niet te zien. Enne... warempel, ik mis er een paar!

Maar die lieten zich ook horen, de acrobaten zaten hoog in de balken...

Noor keek eens rustig rond en zei niet veel. Ik schrok wel een beetje, want zou ze het misschien te druk vinden met al die poppen? En ze waren nu echt nog rustig... onder de indruk ...

Waar hangen jullie kleren? vroeg ze uiteindelijk.

En mag ik jullie jurken eens zien?

Oeps..., ik werd vuurrood. En helemaal toen het poppenkoor begon te roepen 'Elizabeth.....'

Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat alles in een mandje en een schoenendoos zit gepropt. En er zat niks anders op om die even uit de kast te halen.

Noor zei niks, maar die stilte vond ik best naar.

Dus ik begon alles maar zo'n beetje op de tafel te leggen ...

Noor had veel aandacht voor alles wat op tafel kwam. En al snel waren de andere poppen heerlijk met haar in gesprek. En toen ben ik er maar zachtjes van tussen gegaan ...