De tokkies ...

Waar zijn de tokkies?
Gaat het goed met de tokkies?
Zitten de tokkies al op stok?
Zijn de tokkies al los?

Ja, ik noem mijn kipjes 'Tokkies' ..., al heel lang!
Tot voor kort heb ik nooit geweten dat het niet zo'n positieve naam is en zelfs de term tokkie  een scheldnaam is...
Waarom moeten er nu in Amsterdam een familie wonen met precies deze naam en bekend staat om asociaal (huur) gedrag en nog wat meer...?
Toegegeven, mijn tokkies geven ook wel wat overlast hoor...
Want die tuin ziet er niet uit inmiddels. En DS loopt te schelden als hij voor de zoveelste keer in de poep trapt. Ja, de tokkies doen het gewoon op het paadje, eh ... soms zou je denken bij vòorkeur op het paadje!

Ja, en eigenlijk zijn het toch wel een tikkie asociale dames hoor...
Moet je die poten eens goed bekijken!

- Waar hebben jullie toch gezeten, dames?

- Tok, tok, toooooook....

- Aan de slootkant zeker..., of het weiland...?

- Toooook, tooookk ..

- Foei toch, nee je mag niet naar binnen!

Als ik niet oppas lopen ze achter elkaar de keuken binnen zodra de deur open is. En niet omdat ze het koud zouden hebben hoor. Ik pakte Mathilde onlangs vast en ze was me toch warm onder haar vleugels...

Ze vinden het heel leuk om wat lekkers te krijgen bij de keukendeur en ik vind het leuk om dan naar ze te kijken. 

In het raamkozijn heb ik een bakje staan met extra strooivoer, maar ook vaak restjes van het eten, of een korstje brood. 

De krielkipjes, Chicky en Nicky, scharrelen er ook tussendoor. Maar de rangorde is heel duidelijk hoor; ze worden gedoogd, maar af en toe moeten ze zorgen dat ze wegkomen. Ze mogen pas als laatste eten van de strooirestjes, als de andere tokkies alweer weg zijn.

Nu houden onze kippen erg van druiven... Ze vechten er bijna onderling om. De krielkipjes krijgen gewoon geen kans bij de druifjes. Ik dacht handig te zijn en af en toe een steentje te strooien voor de grote kippen en dan heel snel een half druifje naar de kleintjes. Nou, dat hadden ze na één poging al door. Dat pikten ze niet hoor...

Ik zet overdag ook altijd een waterbakje neer op het keukenstoepje. Het was me al eens opgevallen dat ze zo smakelijk met dat water omgaan. Ze nemen het in de bek en het lijkt wel alsof ze een slokje wijn aan het proeven zijn; bekje open en wat heen en weer bewegen en dan gaat het kopje een stukje achterover. Blijkt dat kippen dus niet kunnen slikken en dat het nodig is dat ze hun kop achterover gooien om het water te laten zakken...

Deze foto nam ik vorige week. Terwijl ik zelf heerlijk in het zonnetje en uit de wind in m'n buitenstoeltje zat, vleide Saartje zich op de mat in de zon en ze nam het er eens lekker van...

Het leuke was dat er binnen achter het kattenluik een poes zat te wachten om naar buiten te gaan!

Maar Spooky durfde echt niet...

Ze zijn een beetje aan elkaar gewaagd, die kippen en katten. Soms worden de katten het ook zat en dan stuiven ze recht op de kip af, die dan gewoon even maakt dat ie weg komt...

Tenslotte nog even deze foto laten zien. Hij is niet scherp, van achter het glas genomen en uitvergroot... 

Maar bijna elke middag rond een twaalf of één uur ligt het stel onder het boompje, lekker ingegraven en rollebollend. Je kunt er naar blijven kijken, zo vermakelijk is het ...