Het wolvenmeisje...

Vorige week nam ik uit de kringloopwinkel 4 romans mee, waaronder dit boek van Kristin Hannah, het wolvenmeisje.

Wat is dit een geweldig en intrigerend verhaal...

Ik had wel eens gehoord over wolfskinderen die nooit meer leren praten omdat hun taalgevoelige periode voorbij was...

Het verhaal had me meteen helemaal te pakken. Wat ik me wel afvroeg is of het op de werkelijkheid is gebaseerd of niet.

Even googlelen leverde wel wat interessante informatie op.

 

Wikipedia:

Wolfskinderen of wilde kinderen zijn kinderen die van jongs af aan zonder menselijk contact zijn opgegroeid en dientengevolge nauwelijks of geen kennis hebben van menselijk gedrag en taal. Het gebeurt slechts zeer zelden dat wilde kinderen worden ontdekt. In de afgelopen eeuwen zijn zo'n honderd gevallen gedocumenteerd.
          Een kind kan een wolfskind worden door in de jeugd door de ouders verlaten te worden (al dan niet opzettelijk), maar het komt ook voor dat ouders een kind volledig afgezonderd laten opgroeien. In dit laatste geval komen ook vaak andere (fysieke) vormen van kindermishandeling voor.
         In de vrije natuur kan een wolfskind alleen overleven als de zorg wordt overgenomen door dieren. Zo zijn gevallen bekend van kinderen die werden 'geadopteerd' door wolven of beren en als soortgenoot zijn geaccepteerd. Het is opvallend dat deze wilde dieren zich zorgzaam voor mensenkinderen opstellen, terwijl ze zich tegenover volwassen mensen agressief opstellen.
Voor de wetenschap zijn wilde kinderen interessant, omdat ze inzicht verschaffen in de taalontwikkeling en ontwikkeling van sociale vaardigheden bij jonge kinderen. 
        Volgens de moderne ethiek is het immoreel een kind opzettelijk zo te laten opgroeien, zodat de wetenschap zich moet beperken tot toevallig gevonden wolfskinderen.
        Wolfskinderen worden in romans en films vaak voorgesteld als mensen die in staat zijn zich later redelijk te handhaven in de menselijke maatschappij, maar in de praktijk hebben wilde kinderen een zeer moeilijk te overbruggen cognitieve en sociale achterstand.

Op de achterflap van het boek staat de volgende introductie:
Dr. Julia Cates is een beroemde kinderpsychiater ' tot een schandaal haar carrière ruïneert. In ongenade keert zij terug naar Rain Valley, een stadje in de buurt van Washington, waar ze is opgegroeid. Daar komt Julia in aanraking met een bijzonder zesjarig meisje, dat helemaal alleen vanuit de donkere bossen her stadje komt binnenlopen. Het wilde, vervuilde meisje kan of wil niet praten en is opgesloten in een wereld van onvoorstelbare angst en isolatie.

Boekreview
Ik had niet zulke hoge verwachtingen van dit boek maar het leek me 'wel aardig' dus heb ik het gekocht. Inmiddels heb ik het boek uit en ben ik volledig van mening veranderd. Dit is echt een heerlijk boek. Het bevat eenzaamheid, verdriet en pijn maar ook liefde en vertrouwen.
Omdat het wolvenmeisje in eerste instantie niet kan praten kunnen er geen gesprekken plaats vinden tussen haar en de anderen. Om toch haar gevoel goed weer te geven aan de lezer zitten er stukken tussen die de lezer een blik geven in gedachten van het wolvenmeisje.
Heerlijk geschreven, wanneer je eenmaal begonnen bent wil je verder lezen. Niet een boek dat je makkelijk voor een paar dagen aan de kant zet. Ik heb hem in drie avonden uitgelezen. Een echte aanrader!

Ik heb het boek nog niet uit, maar al wel stiekem verder zitten kijken... Ook in dit boek komt het nog redelijk goed met het meisje Alice. Haar biologische vader wordt zelfs gevonden en ze leert enigzins te spreken. Ze kan zich binden aan iemand en gevoelens tonen.
Waarschijnlijk te optimistisch om helemaal waar te kunnen zijn, maar al met al een geweldig boek!