Iers (kant) haakwerk

Iers haakwerk ontstond in Ierland, in het begin van de 19e eeuw. Het was een tijd van grote armoede.
Eén van de weinige manieren om een beetje geld te verdienen was als kantklostersster. Omdat lang niet iedereen dat kon, kwam men op het idee om kant na te haken: dat ging niet alleen sneller, het was ook veel gemakkelijker dan kantklossen. (Bron: Ariadne mei 1989)

Haken als techniek bestond al veel langer. Als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van deze techniek, kun je bij Haken is leuk daar meer over lezen.

De boekenlegger die ik heb gemaakt in Iers haakwerk is afgeleid van honiton-kant. Deze kantsoort wordt gekenmerkt door de rozetjes, die heel goed in reliëf na te haken zijn. De boekenlegger bestaat uit drie vierkantjes. Deze worden aan elkaar gehaakt.

Ik vond het een lastig patroon vanaf de 5e toer en heb erg zitten puzzelen hoe je de 3 vierkantjes aan elkaar maakt. Jammer dat er geen schematekening bij gegeven was...

Uiteindelijk is het toch gelukt! Alleen de laatste toer heb ik ander gedaan. Wie de beschrijving van het patroontje graag wil hebben, mag daarom vragen. Ik scan het graag even voor je in.

Wat ik wel doorheb is dat Iers haken vooral veel picotjes haken is... En in het midden meestal een rozet..

Ik had het helemaal gehad met de picotjes en de picotboogjes en heb er inmiddels een zere wijsvinger van, want daar ging de haaknaald steeds langs...

Maar na een lekkere Irish coffee - na Irisc crochet - ging ik toch wéér overstag!

In een andere Ariadne (febr. 1989) kwam ik een lavendelzakje tegen in Iers gehaakt kant...

Het begin is er al...