Anita

Vorige week liet ik zien hoe Fluffy uiteindelijk was geworden. Op de foto hieronder zie je haar nog een keer helemaal ...

Kijk goed naar haar buik, want je kunt goed zien dat ze al wat rondingen begint te krijgen op deze foto.

En dat was bepaald NIET van de paaseitjes...

Fluffy had dus niet gelogen, maar er was iets heel anders aan de hand!

We zaten eind vorige week juist aan de koffie met onze schoondochter, toen we een gekreun hoorde uit de kamer 'van Guus'. Nou ja, die kamer is niet echt van Guus, maar er staat wel een peuterbed en al het speelgoed, maar ook een bureau en een kast, en de kinderstoel...

Er was daar duidelijk iets aan de hand! Petra en ik liepen allebei tegelijk naar het kamertje en al snel had Petra door wat er aan de hand was...

'Haal mijn verlostas maar snel uit de auto', zei ze...

Ik  stond perplex, dat snap je wel.

Hoe in de wereld was dit mogelijk?

Maar ze had gelijk! Nog geen uurtje later mocht ik de kraamkamer betreden en deze foto maken:

Fluffy vertelde dat de kleine Anita heet. Ze is heel zorgzaam voor haar baby.

'Maar waar is de wieg, oma?' vroeg Guus

Tja, die hadden we natuurlijk niet... Dus ik ben als een malle aan het haken gegaan.

En Guus vond ook nog dat de baby een dekentje moest hebben. Een blauwe!

Tjonge zeg, dat was me het dagje wel!

Een grote koffer

Een tijdje geleden kreeg ik van mijn buurvrouw (84) een appje. Ze was aan het opruimen en haar dochter inmiddels ook en ze waren van allerlei handwerkspullen tegen gekomen. Zij vroeg of ik daar misschien interesse (ze kent me wel een beetje...) voor had.

Ja...., die had ik natuurlijk! En ik ging 'even' bij haar langs...

Nou, je ziet het al... Oude patronen, dun haakgaren, zijdjes ...

Gehaakte kleedjes en gordijnen, borduurkatoen en allerlei kleurtjes katoenen garen.

Deze boekjes vind ik toch zo leuk... waarschijnlijk kreeg je die vroeger ergens bij...

Ik heb ze open gelegd en nog een paar foto's gemaakt.

Inmiddels heb ik alles uitgezocht en een sortering gemaakt. Sommige dingen worden verkocht via Marktplaats, dat doet Corrie voor mij.

Een aantal hele oude gekopieerde patronen gaan weg en de haakboekjes gaan grotendeels naar de kringloopwinkel.

Maar de katoen en de langwerpige kleedjes bewaar ik zelf. Die gaan nog wel van pas komen.

En de oude koffer zelf vind ik ook leuk.

Daar is ze weer ...

Het is eigenlijk wel zielig; Miss Fluffy heeft wekenlang moeten wachten totdat ze weer aan de beurt is.

HIER kun je de 2 voorgaande blogberichten over haar lezen...

Maar intussen was ze niet vergeten hoor. Tussen de bedrijven door is Fluffy helemaal verzorgd en vandaag laat ze zich zien!

De vorige keer liet ze haar jurkje al zien, waar ze zo trots op was. En ik moet zeggen dat het haar ook heel leuk staat!

Maar omdat Fluffy graag buiten is en door de natuur struint, wilde ze heel graag een schortje hebben en dat heeft ze gekregen ook.

Het is gehaakt met grotendeels halve stokjes en dat geeft een leuk effect.

Ik kan wel zeggen dat ze het schortje elke dag draagt, en ze heeft al om een tweede gevraagd voor het geval de één nog in de was zit...

Het haar van Fluffy is ook helemaal goed gekomen, èn je ziet niets meer van het baby roze garen eronder (waar ze zo van baalde).

Rond haar hoofd heeft ze nog een lange vlecht gekregen, met kraaltjes erin.

En natuurlijk wilde ze bloemetjes in het haar hebben!

Tot zover dus allemaal oké en niks aan de hand.

Maar ja....

Als je dan op een onbewaakt ogenblik dit ziet....!

- Fluffy, wat doe jij daar?

- Eh...., niks....

- Jij zit te snoepen, Fluffy!

- Nee, nee... ik ben de eitjes aan het tellen...

- Nou, daar geloof ik niks van. Als ik naar je buik kijk, dan denk ik dat je al heel vaak eitjes hebt gesnoept. En het lijkt wel alsof die zak een paar dagen geleden veel voller zat...

- Eigenlijk wil ik het niet verklappen, maar het is poppenpaps die steeds paaseitjes smikkelt...

- Poppenpaps? Och heden, laat hem dat maar niet horen! Ik denk niet dat hij zo genoemd wil worden..

De paaseitjes zijn daarna in een schaal gegaan en die staat nu in de kast, zodat Fluffy er niet meer bij kan.

Maar feit is wel dat haar jurkje inmiddels behoorlijk strak zit...

Onesies

Vandaag laat ik de laatste popjes zien die ingeleverd werden voor de actie Libanon.

Deze babypopjes had ik al heel lang liggen en er was nooit van gekomen om iets leuks qua kleding voor ze te maken. Er zijn ook niet zoveel patroontjes te vinden voor dergelijke kleine popjes.

Maar bij Memorylane Crochet vond ik iets dat ik vrij gemakkelijk kon aanpassen door dunner garen en dito haaknaald te kiezen. Tussendoor paste ik het steeds bij de pop en zo kon het 'maatwerk' worden.

Ik haakte de onesies met restjes Soft van Zeeman en naald nr. 3

Het is eigenlijk een mooi basispatroon dat je ook voor een jurkje kunt gebruiken. Je draait het bovenstukje om met de sluiting naar achter en je haakt er een rokje aan...

Maar daar is het allemaal niet van gekomen, want er was haast bij vanwege de sluitingsdatum van de actie.

Ik had ook nog roze fleecestof liggen om bijpassende slaapzakjes te naaien, maar ook dat lukte niet meer qua tijd.

Toen ik door deze actie weer eens in mijn poppenhoek dook, merkte ik hoe leuk ik het eigenlijk weer vind.

Zo kwam ik Susanna weer tegen die altijd zo goed met ouwe Magda was en hier nog zo'n prachtig zomerjurkje kreeg. 

Susanna hoeft ouwe Magda niet meer te helpen, maar mocht wel mee naar Libanon.

Ik heb al haar kleren maar over elkaar heen getrokken; zo blijft alles bij elkaar.

Intussen zijn er nog een paar andere poppen aangeschaft bij de kringloopwinkel, maar die ga ik voor een andere actie mooi aankleden.

Babbeltje op vrijdag

Vandaag een blogbericht over van alles en nog wat. 

Ik zit heerlijk aan de eetkamertafel, half in het zonnetje. De hele kamer wordt het grootste deel van de dag gratis verwarmd; 4 grote ramen, waarvan 1 aan de zuidkant, 2 aan de westkant en 1 aan de noordkant. 

De meeste planten haal ik even uit de vensterbank als de zon erop schijnt en de lange vitrage trek ik dicht; wel de warmte, maar geen verkleuring van de meubels.

Aan het einde van de middag of begin van de avond maakt DH de houtkachel aan ...  Het scheelt flink in de stookkosten!

Vooruit... 1 fotootje dan maar. De strepen op de muur zijn van de zon...

We genieten nog elke dag van de geoliede vloer en de nieuwe kleur op de wanden. Het is een kamer en suite, en we hebben de indeling ook omgedraaid en wat meubelstukken weg gedaan. Het is nu heerlijk leeg en ruim, wat een rust geeft dat.

Het groene truitje voor Moos is af! Het heeft me nog wel wat hoofdbrekens gekost en ik snap nog niet hoe het kon gebeuren...

Ik had juist de auto met de nodige moeite netjes op het voorpand gemaasd, toen ik erachter kwam dat ik te weinig toeren zonder het averechte streepje had gebreid om de letters in de hoogte kwijt te kunnen!

Dus heb ik het voorpand maar uitgehaald tot het punt waar je de naald ziet. Een avondje breien en het was weer in orde, maar toch vond ik het niet leuk...

Het mazen van de letters was ook nog een dingetje. Een rij maken van rechts naar links gaat goed, en een kolom van onder naar boven ook. 

Maar de letters waren breder dan 1 kolom en ik vond het lastig om het zo te krijgen dat er geen groen meer tussen de maassteken door piepte...

Nadat ik het truitje heb gewassen, lijkt het wel iets beter geworden.

De blauwe knoopjes had ik in voorraad en toen de mouwen en de panden gesloten waren, heb ik met de Kreeftsteek nog een blauwe randje langs de onderkanten gehaakt.

En toen was ik opeens heel druk met alle spullen die binnen kwamen voor Oekraïne. 

We zijn nog maar pas inzamelpunt geworden, maar mensen weten ons te vinden (mede dankzij de website GAiN - inzamelpunten) en het loopt als een trein. 

Eerst zette ik alles netjes naast elkaar in onze garage, maar het werd al snel een bende.

En omdat er spullen bijzaten waarvan ik wist dat ze dringend nodig waren voor transport naar Polen, Roemenië en Moldavië, vond ik het tijd om te sorteren en in te pakken.

Het lukte me echter niet om aan bananendozen te komen, want iedereen wil deze dozen gebruiken...

Gelukkig kon Corrie mij uit de brand helpen!

Dinsdagavond stond alles klaar om de volgende dag in te laden...

Een aanhangwagen vol....

Woensdagmorgen hebben we alles naar Sleeuwijk gebracht, waar de grote distributieloods staat.

Het stond er tjok- en tjokvol met dozen, zakken, pallets...

Wat wordt er veel gegeven door mensen! Hartverwarmend om te zien, werkelijk waar...

En het is zo fijn om een klein schakeltje te zijn in de grote keten van hulptransporten!

En tenslotte kwam Guus nog een middagje spelen. Alle auto's werden tevoorschijn gehaald en op rij gezet. De brandweerauto's van groot naar klein gesorteerd en de tractors bij elkaar. Hij kan toch zo heerlijk spelen!

Ik zat in een luie stoel ernaast te haken aan mijn restjesdeken.

Later hebben we samen gekookt en dat helpt echt goed om je bord leeg te eten!

Lekker nog in het bad spelen, nog even een spelletje op oma's telefoon en toen kwam papa Guus halen en waren de gouden uurtjes weer voorbij!

En ik stop nu snel met mijn babbeltje, want anders is het geen babbeltje meer...

Daniëlle

Daniëlle had natuurlijk al lang gezien dat ik voor Boris aan het breien was en ze hoopte vurig dat ze ook nieuwe kleren zou krijgen.

Het lijkt wel alsof poppen alleen maar aan kleren kunnen denken, zucht...

Maar ja, geef haar eens ongelijk. Dat jurkje wat ze aanhad, is ook een beetje gedateerd.

Het rompertje voor Boris was nog niet af, of er werd een lavendelkleurig jurkje gestart. 

Het patroon van dit jurkje vond ik HIER op Ravelry. Omdat ik i.p.v. naald 4 gekozen heb voor naald 3 past het aardig qua maat. Ik heb Soft van Zeeman gebruikt als garen.

De bovenste helft heb ik op 2 naalden gebreid en vlak voor de taille ben ik over gegaan op rondbreien met 4 naalden.

Voor het rokdeel heb ik iedere 4e naald verdeeld over de toer 6 steken gemeerderd.

Aan het einde kwam nog een kantpatroontje, maar daar heb ik minder toeren van gedaan omdat het jurkje opeens al zo lang leek. 

Helaas krult het nu wel een beetje om...

En toen moest er ook voor Daniëlle een vestje komen. Ik breide dit met witte Soft van Zeeman op naald 3,5. En dan denk je klaar te zijn... , om erachter te komen dat ze nog een blote bips had...

Op het nippertje werd nog een onderbroekje gebreid met witte katoen en op naald 2,5.

Ik gebruikte het patroontje voor Wildebrasjes, dat je HIER kunt vinden (even naar beneden scrollen).

Daniëlle is inmiddels al op reis hoor!

Inzamelpunt

Ik weet niet hoe jullie het ervaren..., maar ik voel me zo ontzettend machteloos rond de situatie in Oekraïne. 

Pasgeleden zei iemand 'oorlog is van alle tijden, maar nu lijkt iedereen er zich druk om te maken'.

Ja, daar ben ik eens over na gaan denken. 

Oorlog treft je altijd wel, maar als het ver weg is ben je er toch niet zo bij betrokken..., tenzij je in dat gebied mensen kent. Tenminste, zo is het wel bij mij...

Een paar dagen lang was ik echt uit het lood geslagen en leek alles waar ik normaal plezier in had bijna banaal.

Ik deed gewoon mijn werk en daarnaast haakte en breide ik verder aan de dingen waarmee ik bezig was.

Maar het voelde raar...

Nog niet zolang geleden blogde ik over GAiN en deze organisatie volg ik ook op social media.

En toen zag ik de SOS actie voor Ukraine en meteen wist ik wat ik wilde!

Er werden inzamelpunten gevraagd en dat is nou precies de manier waarop ik iets kan betekenen.

We hebben de ruimte en ik heb de tijd en de mogelijkheden hiervoor.

Heel snel ging er een mail met aanmelding de deur uit.

Het duurde even voordat ik reactie kreeg; waarschijnlijk hadden ze het heel erg druk, want om de paar dagen gaat er een vrachtauto richting Polen momenteel en ze werken veel met vrijwilligers.

Ik kon natuurlijk niet wachten en besloot maar vast om de kruiwagen aan de weg op onze brug neer te zetten en ik printte wat informatie.

En toen afwachten..., spannend hoor!

Die dag kwam er niks in de krat of kruiwagen, maar 's avonds belde een mevrouw aan met spullen die ze bij de drogist had gehaald en ze had ook nog heel veel kleding, maar die moest nog even uitgezocht worden... 

Van twee andere mensen kreeg ik toezeggingen via whatsapp; ik had e.e.a. in mijn profiel gezet.

Ik snap het wel hoor, het heeft even tijd nodig. 

En er zijn zoveel acties en inzamelingen. 

Anderen doen liever een donatie.

Maar reken maar dat ik dat kruiwagentje in de gaten houd. Iedere avond en vroege morgen wordt het weer van en naar zijn plek gereden.

 

Inmiddels is er een reactie en zijn er wat dingen afgesproken. En het belangrijkste; we zijn nu officieel inzamelpunt!

En nu beginnen de spullen echt binnen te komen... Zo fijn!

Volgende week breng ik alles naar het centrale magazijn in Sleeuwijk.

Mocht je nu ook spullen willen inleveren bij deze organisatie; HIER vind je de lijst met inzamelpunten in heel Nederland.

Groene trui voor Moos

Nog ruim 2 weken, en dan hoopt onze Moos al weer 1 jaar te worden. 

Half januari wilde ik starten met een nieuw truitje, nadat de kabeltrui af was.

Helaas moest ik een poosje wachten op het bestelde garen en kon ik pas eind januari beginnen.

Schoondochter Petra had zelf dit garen uitgekozen. Ik had nog niet eerder met dit merk katoen iets gemaakt? Heeft één van jullie er inmiddels ervaringen mee?

Het patroon komt uit een behoorlijk oud blad dat ik nog bewaard had van de tijd toen onze jongens (nu 26 en 30 jaar) klein waren.

Ik brei de trui op naaldnummer 3 en er gaan best veel steekjes in zitten...

Het streepmotief was oorspronkelijk 8 steken recht en 1 steek averecht, maar toen ik een klein stukje had gebreid was het averechte steekje nauwelijks zichtbaar.

Toen ben ik opnieuw begonnen en heb ik 2 steken averecht tussen de 8 steken recht gemaakt, en nu komt het veel beter uit!

Zaterdag heb ik de teltekening gemaakt; ik doe dat met de computer via tabellen in Word.

De beschrijving van de trui geeft aan dat de afbeelding en de letters later op het voorpand moeten worden gemaasd.

Maar ik was natuurlijk weer eens eigenwijs en dacht dat het beter was om ze in te breien.

Inmiddels heb ik bakzeil gehaald; het werd niet mooi ....

Ik denk dat het komt omdat katoen niet zo goed voegt, wol had een ander resultaat gegeven.

Deze week heb ik de vaart in de trui, want hij moet zèker af voor die eerste verjaardag. En liefst nog ruim voor die tijd ook!

Boris

Vorige week dinsdag vertelde ik dat Boris en Daniëlle vanuit de kringloopwinkel direct in bad gingen.

Daniëlle had wat langer werk, Boris lag inmiddels te drogen op de verwarming.

Eerst maar eens een warm pakje voor hem maken, dacht ik.

Ik had nog wat kleine bolletjes uitgehaalde katoen liggen (ooit aan een katoenen trui begonnen), maar al snel vond ik het met naald 3 niet mooi worden en ben ik over gegaan op 2,5. 

Het patroontje vond ik in een oud boekje van Marie Claire - Poppenkleertjes- en ik maakte netjes volgens de beschrijving op iedere schouder 6 kleine knoopsgaatjes.

Had ik nu maar even opgelet... het hadden er gerust veel minder kunnen zijn. Nu moest ik ook 12 knoopjes aanzetten...

Na het wassen en drogen waren de onregelmatigheden (ik denk vanwege de uitgehaalde katoen) gelukkig verdwenen.

Boris was blij met zijn pak, en ik ook!

Maar om hem nu zo op missie te sturen... Misschien is het wel koud in Libanon!

Misschien is het wel een goed idee om een vestje erbij te maken.

Al zo'n 10 jaar lag er een bont gemêleerd katoenen bolletje in de lade, en dit garen vond ik nu precies leuk voor Boris en bij zijn geel gestreepte pakje!

Het was best lang geleden dat ik een poppenvestje had gebreid, dus ik haalde mijn stapeltje Andrea Kreativ Poppenmode weer eens tevoorschijn.

Met het gevolg dat ik wel een poosje heerlijk dwaalde door al die schattige ontwerpen en maar geen keuze kon maken.

Het vestje in elkaar zetten en de afwerking kostte eigenlijk meer tijd dan het breien, maar ik vind dat niet erg. 

Ik ben altijd erg blij dat ik knoopjes zo uit de voorraad kan pakken. Al heel lang heb ik potjes per kleur knoopjes in een box staan en ik grijp zelden mis.

Nog even heb ik getwijfeld of er nog sokjes of schoenen voor Boris gemaakt moesten worden.

Maar ik had geen tijd meer, want de spullen moesten worden weg gebracht...