Andere jaren ging ik zelf vrolijk door, maar dit jaar zit er bij mij ook de klad in.
En dat heeft niet alleen met het mooie weer te maken. Maar er komt gewoon niet zoveel uit m'n handen; niet op handwerkgebied en niet op ander creatief vlak en ook niet rondom het huis.
Ik wilde er eigenlijk al heel lang een keertje over schrijven, maar het kwam er maar niet van.
Maar ik had blijkbaar dit duwtje van Conny nodig om zover te komen...
Sinds 1 maart werk ik niet meer in het onderwijs. Ik heb m'n ontslag genomen omdat het werk me totaal leeg zoog. Bij Conny kun je lezen hoe het er in het basisonderwijs aan toe gaat vanuit een persoonlijke reactie. En ik kan daar gewoon m'n eigen verhaal aan toe voegen.
Ik was ruim 30 jaar werkzaam in het onderwijs en heb de verschuiving van lesgeven naar steeds meer andere taken meegemaakt.
Ik begon als leerkracht, was daarna jarenlang werkzaam als remedial teacher en de laatste 6 jaren als intern begeleider.
Ook ik werkte veel meer uren dan er conform mijn benoeming was afgesproken. Niet omdat ik langzaam ben of mijn tijd niet goed in zou kunnen delen, maar omdat het meer tijd kost als je je werk goed wil doen. Het gaat wel om kinderen hè...
Maar juist dat laatste kwam steeds meer in het gedrang vanwege langdurige besprekingen en beschrijven en formuleren van allerlei zaken, maken van rapportages, etc.
De inhoud van mijn werk werd steeds beleidsmatiger en kwam steeds verder van het kind te staan.
Met veel dingen was ik het niet eens, en dat ging mij steeds meer stress geven omdat ik de dingen wel moest uitvoeren.
Ik kreeg steeds meer last van hoofdpijn, kon me slecht concentreren, was prikkelbaar, kon minder lang achter een beeldscherm zitten, kreeg last met lezen, en was ontzettend vermoeid. En het plezier in m'n werk was totaal weg, nu de inhoud van de functie zo was veranderd.
En het is een goede beslissing geweest, al voelde het in het begin best wrang. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Eigenlijk had ik nog eerder moeten stoppen, want ik ben totaal op.
En het herstelt zich maar heel langzaam. De ene dag gaat het beter dan de andere. Er zijn dagen dat ik om 11 uur al verschrikkelijk moe ben. Ik slaap elke middag een aantal uren en dat is gewoon nodig.
Wat ben ik blij dat we nu hier zo heerlijk wonen, dat is geweldig om te ontspannen.
Zo, en nu tijd voor iets leuks... Gisteren zag ik dit tafeltje staan bij de kringloop. Ik denk dat het nèt binnen was, want het stond nog opgeklapt beneden bij de ingang waar de grote spullen gelost worden.
Voor 4,50 mocht het met mij mee!
Ik heb nu de zaailingen erop gezet, maar het is ook ideaal als buffettafeltje buiten... En je kunt er gemakkelijk een stylinghoekje van maken. Ik ben er helemaal mee in m'n schik!
En ik heb twee nieuwe vriendinnen in het weiland... Hierboven zie je Klazien en ze is helemaal niet bang en hoeft ook niks te wennen. Ze eet al koek uit je hand!
En hieronder zie je Katrien, een prachtige kop heeft ze hè... Katrien kijkt nog een klein beetje de kat uit de boom, maar het komt wel goed...
Manon en Sharon zijn naar de boerderij gebracht en worden nu goed in de gaten gehouden. Tussen nu en twee weken kunnen de kalfjes geboren worden. Als we willen, mogen we altijd bij de kalfjes komen kijken. Deze boer zet ze echter wel binnen een halve dag apart van de koeien. Na een paar weken worden de kalfjes verkocht en elders groeien ze op. Het is niet anders...
Een bewuste keuze van deze boer en hij heeft daar zijn redenen voor.
Gelukkig blijven Klazien en Katrien nog tot eind augustus bij ons!
Nu gewoon lekker bezig zijn met leuke dingen, dat heb je nodig!!!
BeantwoordenVerwijderenJammer dat het zo moest eindigen..
Veel plezier in en om het huis, je woont heerlijk daar..hartelijke groetjes!
Wat jammer dat je op zo'n manier moest stoppen met werken, maar aan de andere kant heb je nu wel de tijd om van alles in en rond jullie huis te genieten. Toevallig heb ik een paar dagen geleden ook weer eens geblogd, iedere keer denk ik, nu wacht ik niet zo lang, maar dan komt er weer wat tussen. Doe jij maar leuke dingen, dan hebben wij weer wat te lezen ;-).
BeantwoordenVerwijderenPrachtig tafeltje.
Ik vind het toch altijd naar om te horen hoe het in het onderwijs aan toe gaat. Wrang dat je zo hebt moeten stoppen, maar goed als je je zo leeg en moe voelt.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk ga je je snel weer wat beter voelen. En die rust op blogland, elke zomer is dat het geval. Maar ik schrijf gewoon lekker door, wat moet ik ook anders ;)
Je tafeltje is een prachtige aanwinst ...
BeantwoordenVerwijderenIk wens je een beter herstel ... liefs Valerie ♥
Spijtig dat het lesgeven en vormen van onze kinderen tegenwoordig zoveel administratieve rompslomp met zich meebrengt, wat volgens mij geen taken zijn voor leerkrachten die zich met hart en ziel inzetten voor de kinderen. Neem je tijd maar om bij te komen en te genieten van je tijd thuis, de zomer, je tuin en de dieren en wie weet welke nieuwe uitdagingen komen er op je pad.
BeantwoordenVerwijderenJouw verhaal is zo herkenbaar! Ik werk ook in het onderwijs en het is zo frustrerend dat je steeds meer tijd moet besteden aan vergaderingen, administratieve rompslomp en zogenaamde beleidsontwikkeling. Hierdoor kom je steeds minder toe aan datgene waar het onderwijs om draait; namelijk kinderen voorbereiden op een goede plek in de maatschappij. En zo heb ik steeds het gevoel dat ik tekortschiet en daar wordt je heeeeeeel moe van, letterlijk! Jammer dat je hebt moeten kieze om te stoppen maar wel fijn dat je die keuzemogelijkheid had! Rust maar goed uit en geniet van je prachtige woonplek
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Jonneke
Je hebt me het verhaal destijds al eens verteld. Heel verstandig dat je bent gestopt met dit werk, maar wat een moeilijke beslissing moet dat geweest zijn.
BeantwoordenVerwijderenWerken met kinderen is zo leuk, maar als alles zo verandert.....
Ze moeten meer mensen hebben in het onderwijs. Misschien is het leuker maken wel belangrijker dan meer geld. Want daar hebben ze het wel steeds over, maar plezier in je werk is toch het belangrijkste?
Nu dan maar proberen zoveel mogelijk te genieten van het buiten wonen, de dieren en de tuin. Hopelijk knap je weer helemaal op.
Liefs,
Floor
O ja, dat tafeltje... dat vergeet ik helemaal.
BeantwoordenVerwijderenSuperleuk!!!! En dat voor zo weinig geld, echt een mazzeltje.
Jonneke schetst hierboven al mooi hoe ik het ook had willen zeggen. Dramatisch voor jou persoonlijk om zo het vak, waar je ooit met hart en ziel voor koos, moest verlaten. Ongelofelijk dat je je nog zo uitgeblust voelt. Het lijkt of de beleidsmakers niet echt begrijpen hoe je leeggezogen wordt in het (basis) onderwijs. Duizendpoten redden het ook niet meer. Voor wie dit nog leest: op mijn blog staat een link naar de petitie die je kunt tekenen om onze prikactie op de basisscholen (volgende dinsdag) te ondertekenen.
BeantwoordenVerwijderenJouw wens ik in elk geval een heel wel-verdient pensioen, met straks hoop ik ook weer energie om van alles om je heen te genieten, groetjes, Conny
Het is zo triest dat je zo het onderwijs moet laten gaan uit je leven (en dan nog langs de zijlijn zien hoe het nog erger kan worden, want je zal de ontwikkelingen best een beetje blijven volgen, je hart lag er immers ooit) en moet omgaan met alle blessures die je er in de loop der jaren hebt opgelopen. Natuurlijk, eens zal je er minder last van hebben, maar tot die tijd is het worstelen. Nogmaals heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat de koeien wat vreugde kunnen brengen :-) En dat tafeltje, daar word je ook al zo blij van, het staat wel erg gezellig :-)
Je bent een Kanjer!
BeantwoordenVerwijderenIk hoor he meer in het onderwijs, ken ook een aantal die er werken en het wordt er niet leuker op. Ik heb zoiets meegemaak tin de zorg, daar gaat het ook zo. De mens staat niet meer centraal maar de handeling en de tijd en dan vooral het geld wat er aan besteed wordt is meer belangrijk.. Erg triest allemaal want ik weet dat ook in het onderwijs er zoveel mensen werken met een gouden hart.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat er ooit gezien wordt hoe belangrijk mensen zoals jij zijn voor leerlingen en dat ze zich dood schamen voor het verlies van deze krachten..
Ik begrijp je beslissing volkomen wil ik hier mee zeggen.. Je hebt een heerlijk huis en gezelligheid om het huis, dat is ook heel veel waard.
Lieve groet, dinah
ps: mooie kleur ook dat tafeltje.
Och Elizabeth wat een beslissing heb je genomen! Wat ontzettend dapper. In mijn werk spreek ik heel veel sollicitanten en daar zitten de laatste tijd zoveel mensen tussen die in het onderwijs werk(t)en en die daar totaal leeggezogen zijn. Je bent dus niet de enige maar het is wel verdrietig dat je passie voor je werk door verkeerd beleid van de overheid om zeep wordt geholpen. Dat heeft tijd nodig en ik hoop dan ook dat je na je herstel een nieuwe plek vindt waar jouw talenten volledig tot zijn recht komen en waar je je passie weer in kwijt kunt. Dat gun ik je van harte. Als er ergens een deurtje dicht gaat, gaat er ook wel weer een raampje open. Tot die tijd hoop ik dat je tot rust komt in je nieuwe fijne huis, kunt genieten van de tuin en van Klazien en Katrien en alle geneugten die het buitenleven je nu bieden. Mooi tafeltje trouwens. Leuk met die potten erop.
BeantwoordenVerwijderenSterkte met alles en liefs uit Amsterdam. Groet, Annemarie.
PS. blijf alsjeblieft schrijven want van dat talent geniet ik, en met mij vele anderen, zo.
Wat een moeilijke beslissing moet het zijn geweest om te stoppen! Een vak waar je in het verleden met hart en ziel voor hebt gekozen, maar dat zó veranderd is dat je gedwongen moet kiezen voor jezelf.... Moeilijk hoor maar reuze moedig en verstandig!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je je 'snel' weer de oude actieve creatieve Elisabeth voelt! Wat goed dat je nu op een fijne plek woont, waar je je happy voelt en waar de rust van het platteland rust in je hoofd en lijf kan brengen. En met zulke loeileuke buurmeiden gaat het je vast lukken!
Lieve groetjes weer 😙
Elizabeth wat goed van je, dat je voor jezelf kiest!!!
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk is het een hele stap, een stap waar je wel achter staat, maar die ook pijn doet. Eerst herstellen en wat andere ook al schrijven, weer jezelf vinden en daarna zie je wel wat er op je pad komt. Je gezondheid, je familie en genieten van je huis en de natuur gaat nu allemaal even voor. Rust maar goed uit, dan komt de energie wel weer terug. Ik werk in corporatieland, maar ook daar collega's ziek thuis (overspanne) Soms is het gewoon allemaal teveel!!! Ik bewonder je stap enorm en stiekem zou ik het ook wel willen, stoppen met werken en iets anders gaan doen. Net wat je zegt, iets wat je niet leeg zuigt, maar waar je energie van krijgt :) Een hele dikke knuffel en pas goed op jezelf. Liefs Anita
Goh, wat een stap! Dapper! En goed om te horen dat je blij bent met de beslissing en nu de tijd neemt om goed uit te rusten.
BeantwoordenVerwijderenAlle goeds toegewenst.
Prachtig tafeltje en gezellige nieuwe buurvrouwen heb je!
Lieve groet,
Akkelien
Dapper en wijs dat je voor jezelf gekozen hebt. Het is Elizabethtijd. En dat was zo te horen hoog tijd. Vul je 'graanschuren' en ga, als ze vol zijn, nog even door. Het zal wat tijd nodig hebben, maar geef er lekker aan toe. Altijd als ik bij je lees, heb je wel iets gedaan, gemaakt, gekocht. Je geniet met volle teugen van de kleine dingen. Dat zie ik allemaal als 'graan'. Goed bezig! xxx
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Sandra
Tijden hebben tijden zeg ik wel, en in een lange werktijd veranderd er veel. Niet alleen het onderwijs, zo ook de zorg, waar ik altijd werkte.
BeantwoordenVerwijderenGoed om voor je zelf op te komen.
Geniet van je nieuwe huis en omgeving. Er is zoveel moois en leuks.
Lekker uitrusten, en je zult zien straks weer helemaal creatief. Het tafeltje is leuk. Weinig van waarde, maar een rijk bezit.
Groetnis Annie
Hoi Elizabeth, ik miste al langer je verhalen, zijdelings over je werk en je creatieve activiteiten. Ik dacht nog dat het van de verhuizing en het 'landgoed' waar je nu woont kwam. Zoveel te doen, zoveel nieuws.
BeantwoordenVerwijderenWat je schrijft over het onderwijs geldt ook voor de gezondheidszorg. Mijn man is verpleegkundige en ik werk als activiteitentherapeut en secretaresse. Zoveel papierwerk en toetsen en nog eens toetsen. Protocol hier, protocol daar. En we zouden steeds minder secretaresses nodig hebben, alles gaat digitaal. Jaja, de werkdruk is in 8 jaar tijd 3x zo hoog geworden. Je snapt het niet. Hebben onze bestuurders alleen oog voor meer met minder, winst maken? Ik weet het niet, maar we maken de werknemers kapot en er zijn nog zoveel werklozen. Ik vind het dapper dat je dit besluit hebt genomen en geniet ervan. Ik maak mijn kleine anderhalve jaar vol en mijn man zou dan nog 3 jaar moeten werken, maar die vindt dan ook genoeg. En de energie komt vast terug. Stevige knuffel. Dientje
Ik wist het natuurlijk al, dus ga hier nu niks aan toevoegen. Maar je verhaal is zeer herkenbaar voor velen.
BeantwoordenVerwijderenJe tafeltjes is heel leuk. Ik geloof dat ik hem ook had meegenomen.
Heel erg dapper en ook begrijpelijk Elizabeth dat je deze keus
BeantwoordenVerwijderengemaakt hebt. Het is tegenwoordig gewoon gekkenwerk en heeft
eigenlijk niets meer te maken met datgene waar je ooit vol enthousiasme
aan begonnen bent, zo jammer.
Ben zo blij dat jullie nu op zo'n zalige plek wonen, een omgeving
waar je in ieder geval tot rust kan komen al zal dat best zijn tijd
nodig hebben.
Heerlijk dat Katrien en Klazien je in ieder geval voorlopig een
heerlijk aanzicht geven. Je tafeltje is trouwens heel erg leuk,
wat een mazzeltje voor zo weinig.
Veel sterkte wens ik je,
Liefs Josephine
Heel veel rust beterschap toegewenst. Respect dat je het nog zo lang hebt volgehouden. Fijne zomer voor jou.
BeantwoordenVerwijderenAls het werk je gezondheid en gemoedstoestand gaat beïnvloeden ben je inderdaad niet goed bezig. Dat was een moedige beslissing om te stoppen. Hopelijk ben je binnenkort weer helemaal de oude en lekker opgeladen. Tot die tijd gewoon er aan toegeven en lekker een dutje doen of de boel de boel laten als je daar behoefte aan hebt. Komt vanzelf weer goed. Vooral lekker genieten van je huis en omgeving😉
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes, Monique
Ik vraag me af of er van bovenaf wel geluisterd wordt naar de "werkvloer". Je hebt,denk ik, een moeilijke beslissing genomen om te stoppen met het werk waar je hart ligt. Maar laad je lekker op en geniet nu van je mooie woonplek! (Bedankt voor je leuke reactie op mijn blog)
BeantwoordenVerwijderenOch Elisabeth, ik lees je verhaal met een traan.. ook jij bent er aan onderdoor gegaan in het onderwijs, en dat vind ik heel heel erg! Jouw verhaal is ongelofelijk herkenbaar, en schrijnend, en triest.. en..
BeantwoordenVerwijderenHet is niet alleen, dat het werk je gesloopt hebt. Dat je geen andere keuze had dan voor jezelf te kiezen. Maar het gaat tevens om de kinderen zo de dupe zijn van dit waardeloze systeem! Want die kinderen, daar deed je het allemaal voor!! Wanneer gaat het onderwijs op de barricaden dat het zo écht niet langer kan? Jou wens ik in ieder geval veel rust en ruimte toe, en een dikke knuffel! Liefs!! xxx
Ik herken je verhaal, blijf in je zelf geloven en er komt vanzelf weer wat anders op je weg, waar je energie van krijgt en wat je leuk vind, blijf luisteren naar jezelf, en geniet maar heerlijk in je huis en van de koeien enz enz,
BeantwoordenVerwijderenSchrijf maar eens op waar je allemaal van geniet en wat zal het een lijst worden.
Veel sterkte en rust goed uit.
Gr. Hanneke
Wat droevig dat je gedwongen wordt om zo'n beslissing te moeten nemen. Maar het is een verstandige beslissing, je moet uiteindelijk voor jezelf kiezen en zo te lezen was het hard nodig bij jou om te stoppen. Neem de tijd om er weer bovenop te komen,geniet van de natuur om je heen en probeer vooruit te kijken. Dikke knuffel, Marthy.
BeantwoordenVerwijderenDat is een duidelijk verhaal en je staat er zeker niet alleen zo in. Ik ben geen leraar, maar heb wel heel veel leraren in mijn omgeving en wat je vertelt hoor ik van zo veel meer mensen. Hoe triest is het dat de mensen die in het onderwijs werken het allemaal zeggen, maar dat er niets veranderd. Zoveel regeltjes en zoveel administratie dat het kind "vergeten" wordt. En dat bedoel ik niet door de leraren hoor, want die kunnen niet anders. Dit moet door de politiek opgepikt worden.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat jij tot rust komt en dan komen de creatieve uitspattingen vast weer terug. Heel veel sterkte!
Groetjes Marlies
Het onderwijs, je hoort het steeds meer dat er weinig meer over is van hetgeen waarvoor je hebt gekozen. Ik wens je veel sterkte en als je je rust gevonden hebt komen de creatieve dingen vast weer terug. Je bent al bezig met een schattig tafeltje. Geniet van je "koeien".
BeantwoordenVerwijderenOh, wat is dit herkenbaar Elizabeth!! Ik werkte in het ziekenhuis 60% en daarbij de zorgen voor een zieke man en alles alleen doen als je zelf al niet meer 100% bent na jaren terug borstkanker te hebben gehad, heeft op mij hetzelfde effect gehad. Ook mijn job en collega's zag ik zo veranderen en zogen mij leeg tot ik anderhalf jaar terug gecrasht ben. Nu heb ik medicatie en ga naar de psychiater. Ook ik ben doodmoe, heb alle verschijnselen die jij opnoemt, slaap ook bijna elke middag, maar hier zal het herstel nog moeizamer gaan helaas door de gezondheidssituatie van mijn man, maar het is niet anders. Genieten van kleine dingen en op tijd rusten is ook hier de boodschap! Onthoud dit: je hebt maar 1 leven!!
BeantwoordenVerwijderenGrtjes, rita.
Wat een lastige maar dappere beslissing. Probeer eerst maar is bij te komen. En te genieten van de mooie plek waar jullie wonen. O, wat leuk dat jullie bij de kalfjes mogen kijken!
BeantwoordenVerwijderenVerdrietig dat je vanwege de druk het besluit moest nemen om te stoppen. Maar heel dapper. Rust nu eerst maar helemaal uit. Bloggen komt wel weer, hoor.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je kunt genieten van de nieuwe omgeving. Een koe heeft nooit haast, kun je een mooi voorbeeld aan nemen..hihi.
Groeten, Jannie
Knap maar vooral ook goed dat je voor jezelf gekozen hebt. Tijd om tot rust te komen en tijd voor jezelf, je gezin en genieten van jullie heerlijke plek. Toen ik deze blog las moest ik eigenlijk ook aan de zorg denken waar ik veel gezien heb i.v.m. mijn ouders en er ook veel over gelezen heb. Er gaat meer tijd zitten in de administratie, de vergaderingen, enz. en daardoor minder tijd voor de patiënten. Wat voor hen de patiënten zijn, zijn in het onderwijs de leerlingen.
BeantwoordenVerwijderenIk wil je veel sterkte wensen om dit een plek te geven en hoop dat je uit kunt rusten en genieten!
Ha die Elizabeth. Ik loop natuurlijk weer achter en had berichtje nog niet gelezen. Ik snap helemaal wat je bedoelt en ik vind het heel jammer dat je deze keuze hebt moeten maken. Ik hoop dat je energie snel weer terug komt en je een andere leuke job vindt (of al hebt gevonden.) groetjes Sandra
BeantwoordenVerwijderenOh elizabeth dat is wel een pittig verhaal ,ja het onderwijs is heftig kwa werk ,mijn dochter werkt in het onderwijs dus hoor genoeg ,hoop dat je snel weer jezezelf kunt zijn en rust in je kijf en hoofd krijgt ,geniet van je mooie plek er komt vast een nieuwe invulling vol creatieviteit,lieve gr marloeskreatief
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar jouw verhaal! Neem de tijd om het een plaats te geven om verder te gaan. Ook ik ben weggegaan na 43 jaar gezondheidszorg omdat de vele veranderingen (vaak negatief voor patienten, waar je geen invloed op had) me tegen stonden. Nu 4 jaar later kijk ik vooruit en geniet van het leven en kan meer genuanceerd terug kijken. Veel succes Elizabeth en geniet lekker van je nieuwe omgeving! XxX
BeantwoordenVerwijderenIk geef je helemaal gelijk over dat onderwijs, dat dat eigenlijk veel dichter bij het kind zou moeten staan. Wat heb je aan allerlei rapporten, vergaderingen en blabla als je geen tijd meer overhoudt voor de leerlingen?!
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk geraak je dan uitgeput, als je je job graag goed doet en een passie voor kinderen hebt. Ik ben blij dat je nu toch de mogelijkheid hebt om te ontspannen en te rusten. Jammer dat het zo moest lopen.
Lieve groetjes, Sigrid
PS: Ik wil ook koeien naast ons huis!!!