Bedankt en een stukje vervolg ...

Ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor de hartverwarmende reacties op mijn vorige blogbericht.
Het heeft me erg goed gedaan om zoveel begrip en steun te krijgen. Triest dat de gang van zaken zo herkenbaar is voor velen. En aan de andere kant ook een schrale troost...

Er wordt vaak gedacht dat de overheid en de inspectie verantwoordelijk zijn voor de prestatiedruk in het onderwijs en alle administratie die dat met zich mee brengt.
Toch vind ik dit zelf te kort door de bocht geredeneerd.
De overheid schrijft inderdaad een aantal regels voor waar scholen zich aan moeten houden, maar scholen hebben vervolgens wel zelf de keuze hoe ze zaken invulling geven.
En mijn ervaring is dat veel scholen daarin enorm doorschieten!

Niet verplicht	Verplicht
Toetsen	Een kleutertoets is niet verplicht. Methodetoetsen zijn ook niet verplicht.	De Inspectie adviseert het eens per jaar afnemen van een landelijk genormeerde toets in alle leerjaren. Een eindtoets voor alle leerlingen van groep 8 voor taal en rekenen is verplicht vanaf 2015.
Leerling-volgsysteem	Het leerlingvolgsysteem van Cito of ParnasSys is niet verplicht. Scholen zijn vrij te kiezen hoe ze ontwikkelingen in kaart brengen.	Een samenhangend systeem voor het volgen van prestaties en ontwikkelingen van leerlingen is verplicht. Ontwikkelingen laten zien is voldoende.
Sociaal emotionele ontwikkeling	Scholen zijn niet verplicht tot gebruik van SCOL of ZIEN. Scholen zijn vrij in het kiezen van een (eigen) systeem.	Scholen moeten de sociaal-emotionele ontwikkeling van leerlingen volgen. Inspectie adviseert een zelfrapportage door leerlingen.
Kleuter-observaties	Kleuterobservaties zijn niet verplicht.	Scholen moeten de sociaal-emotionele ontwikkeling van leerlingen volgen.
Individueel handelingsplan	Individueel handelingsplan is niet verplicht.
Groepsplan	Een groepsplan is niet verplicht. Minimale plannen als didactisch hulpmiddel zijn voldoende.
Ontwikkelings-perspectief (OPP)	Ontwikkelingsperspectief hoeft niet voor het basis ondersteuningsaanbod zoals begeleiding van dyslexie of kortdurende remedial teaching.	Een OPP is verplicht voor alle leerlingen in het reguliere onderwijs die extra ondersteuning nodig hebben. Een OPP is verplicht voor leerlingen in het speciaal (basis) onderwijs. Leerlingen kunnen daarbij geclusterd worden.

Bovenstaand schema komt uit een artikel over regeldruk en administratie van Wij leren.

Een ook de samenvatting van het artikel geef ik hier graag letterlijk door, want ik zou het niet beter kunnen formuleren:

Samenvattend komt het er op neer dat de wet veel vrije ruimte toestaat. Dit wordt echter momenteel ingeperkt door stimulerende adviezen van de onderwijsinspectie. Daarnaast speelt een rol dat de toets- en afrekencultuur de verantwoordingsdruk opvoert. Ook online vergelijkingen van scholen op smalle meetbare aspecten doet de werkdruk geen goed. 

Duidelijkheid over verplichtingen kan helpen om scholen de juiste keuzes te laten maken bij het administreren van hun procesinformatie en resultaten. Onnodige administratie kan zo beperkt worden en de nuttige verslaglegging wordt dan met meer motivatie gedaan.

Dat is toch heel iets anders dan voor 4 hoofdvakgebieden en 4 planperioden een groepsplan maken, waarin je voor 3 verschillende niveaus doelen stelt, beschrijft hoe je die wil gaan bereiken en na 8 weken moet evalueren? Stel dat je (maar) 2 doelen hebt per niveau, dan heb je per 8 weken 2 x 3 x 4= 24 doelen te hanteren en op jaarbasis zijn dit er dan 96!

Het is m.i. goed dat er een aantal jaren geleden meer aandacht kwam voor de basisvakken, maar ik zie nu dat er compleet doorgeschoten wordt. Muziek en expressie zijn vaak een ondergeschoven kindje geworden. Om nog maar te zwijgen over de sociaal emotionele ontwikkeling. Daar zou eerst eens een groepsplan voor gemaakt moeten worden! Gelukkig zijn er scholen die hier wel aandacht aan besteden. Helaas ben ik de laatste jaren tijdens de leerlingbesprekingen toch vaak geconfronteerd met vragen over kinderen die faalangst ontwikkelen ...

Op papier kunnen we het allemaal mooi verwoorden en daar wordt door het management soms ook erg veel zorg en aandacht aan besteed. Ik denk dat we nuchter moeten blijven, minder achter die bureaus moeten zitten, minder moeten vergaderen en met z'n allen dicht bij het kind moeten blijven en daar onze tijd voor gebruiken.

Een aantal richtlijnen zijn nodig in een school, maar dikke handboeken en uitgebreide protocollen, plannen en afspraken die telkens weer bijgesteld moeten worden (want de praktijk is weerbarstig en laat zich toch niet een documentje vangen), zou je toch niet moeten willen...

Wat ik kwijt wilde ...

Het is rustig in blogland en dat is begrijpelijk in deze tijd van het jaar.
Andere jaren ging ik zelf vrolijk door, maar dit jaar zit er bij mij ook de klad in.
En dat heeft niet alleen met het mooie weer te maken. Maar er komt gewoon niet zoveel uit m'n handen; niet op handwerkgebied en niet op ander creatief vlak en ook niet rondom het huis.
Ik wilde er eigenlijk al heel lang een keertje over schrijven, maar het kwam er maar niet van.
Maar ik had blijkbaar dit duwtje van Conny nodig om zover te komen...

Sinds 1 maart werk ik niet meer in het onderwijs. Ik heb m'n ontslag genomen omdat het werk me totaal leeg zoog. Bij Conny kun je lezen hoe het er in het basisonderwijs aan toe gaat vanuit een persoonlijke reactie. En ik kan daar gewoon m'n eigen verhaal aan toe voegen.
Ik was ruim 30 jaar werkzaam in het onderwijs en heb de verschuiving van lesgeven naar steeds meer andere taken meegemaakt.
Ik begon als leerkracht, was daarna jarenlang werkzaam als remedial teacher en de laatste 6 jaren als intern begeleider.
Ook ik werkte veel meer uren dan er conform mijn benoeming was afgesproken. Niet omdat ik langzaam ben of mijn tijd niet goed in zou kunnen delen, maar omdat het meer tijd kost als je je werk goed wil doen. Het gaat wel om kinderen hè...
Maar juist dat laatste kwam steeds meer in het gedrang vanwege langdurige besprekingen en beschrijven en formuleren van allerlei zaken, maken van rapportages, etc.
De inhoud van mijn werk werd steeds beleidsmatiger en kwam steeds verder van het kind te staan.
Met veel dingen was ik het niet eens, en dat ging mij steeds meer stress geven omdat ik de dingen wel moest uitvoeren.
Ik kreeg steeds meer last van hoofdpijn, kon me slecht concentreren, was prikkelbaar, kon minder lang achter een beeldscherm zitten, kreeg last met lezen, en was ontzettend vermoeid. En het plezier in m'n werk was totaal weg, nu de inhoud van de functie zo was veranderd.

En het is een goede beslissing geweest, al voelde het in het begin best wrang. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Eigenlijk had ik nog eerder moeten stoppen, want ik ben totaal op.
En het herstelt zich maar heel langzaam. De ene dag gaat het beter dan de andere. Er zijn dagen dat ik om 11 uur al verschrikkelijk moe ben. Ik slaap elke middag een aantal uren en dat is gewoon nodig.
Wat ben ik blij dat we nu hier zo heerlijk wonen, dat is geweldig om te ontspannen.

Zo, en nu tijd voor iets leuks... Gisteren zag ik dit tafeltje staan bij de kringloop. Ik denk dat het nèt binnen was, want het stond nog opgeklapt beneden bij de ingang waar de grote spullen gelost worden.

Voor 4,50 mocht het met mij mee!

Ik heb nu de zaailingen erop gezet, maar het is ook ideaal als buffettafeltje buiten... En je kunt er gemakkelijk een stylinghoekje van maken. Ik ben er helemaal mee in m'n schik!

En ik heb twee nieuwe vriendinnen in het weiland... Hierboven zie je Klazien en ze is helemaal niet bang en hoeft ook niks te wennen. Ze eet al koek uit je hand!

En hieronder zie je Katrien, een prachtige kop heeft ze hè... Katrien kijkt nog een klein beetje de kat uit de boom, maar het komt wel goed...

Manon en Sharon zijn naar de boerderij gebracht en worden nu goed in de gaten gehouden. Tussen nu en twee weken kunnen de kalfjes geboren worden. Als we willen, mogen we altijd bij de kalfjes komen kijken. Deze boer zet ze echter wel binnen een halve dag apart van de koeien. Na een paar weken worden de kalfjes verkocht en elders groeien ze op. Het is niet anders...

Een bewuste keuze van deze boer en hij heeft daar zijn redenen voor.

Gelukkig blijven Klazien en Katrien nog tot eind augustus bij ons!

Vakje per week

Waar anderen trouw elke week een vakje borduren, moet ik bekennen heel erg achter te blijven.
Zelf vind ik dat niet erg. Het was ook van tevoren de bedoeling dat ik niet alle patroontjes zou gaan borduren omdat mijn lapje niet zo groot is.

Het is niet omdat ik geen hulp krijg ... Tjonge, die poezen hebben iets met borduren hoor! En als je teveel rommelt dan kun je nog een tik met een poot krijgen ook...

Oké, dan ga je toch slapen ...

Eh ..., kijk je wel een beetje uit met die nageltjes?

Ja joh, ga even lekker een tukkie doen en pianospelen op mijn werk ...

Zo noemen we dat altijd; in werkelijkheid is de poes aan het kneden en daarbij wordt mijn borduurwerk niet gespaard! 

Daar kunnen ze hier wat van hoor en dan blijft het bekje ook niet droog...

Tja, van borduren komt zo niks en dat vakje per week schiet dan ook van geen kanten op.

Volgende poging ...

Nou ja zeg!

De laatste tijd proberen we de poezen wat vaker uit de kamer te houden. We hebben een andere bank, en we willen niet dat ze daar steeds op zitten. Of zeg maar; liggen...

Er zijn genoeg andere lekkere plekjes in huis waar ze wel mogen.

En als bijkomend voordeel kan ik op deze manier ook weer ongestoord borduren!

Op dit moment ben ik iets verder dan op de foto hier boven. Toch maar eens verder gaan en wat tijd er voor uit trekken...

De tuin in juni

Nee, deze mooie bloemen groeien helaas niet in onze tuin! We hebben eigenlijk helemaal niet zoveel bloeiers, wel veel groen. En daar moet wel verandering in komen, vind ik.

Maar deze prachtige bos kreeg ik afgelopen week van m'n lievelingsneef, die vaak dinsdagavond bij ons eet. Daarna gaat hij sporten met onze zoon Robert en ze hebben altijd een hoop lol samen.

DH is de afgelopen week begonnen met ophogen en herstraten van het pad naar de achterdeur. Dat is geen overbodige luxe, want de boel lag ongelijk en er waren grote kieren die snel vol groeiden met onkruid en mosachtige plantjes.

Nu het stoepje nog, waarbij hij met drie treden de hoogte moet verdelen!

De buxushaag achter is gesnoeid en ziet er redelijk uit. Maar we hebben ook last van buxusmot. Momenteel zien we geen rupsjes, maar wel van dat witte spinsel.

We hebben advies gevraagd bij het tuincentrum en we spuiten iedere twee weken. En we blijven zoeken naar eitjes, larven en wormen... We hopen dat onze buxus goed blijft!

Aan de voorkant van ons huis hebben we ook twee buxushagen, maar dan iets smaller. Ze moeten nog gesnoeid worden. In deze haagjes staat hortensia, maar die bloeit dit jaar niet omdat we hem eenmalig heel kort hebben terug gesnoeid. Vorig jaar hadden we een zee van blauwe bloemen ...

En dit is een stukje van de voortuin. Het lijkt alsof we overal tegelijk bezig zijn...

DH heeft daar een rij tegels langs de beschoeiing gemaakt, zodat we beter bij de planten kunnen. En we kunnen ook nog een hengeltje uitwerpen.

Zoals je ziet, moet er nog wel wat gebeuren in dit perkje ...

En dan hebben we hier de zaailingen. Links boven basilicum (lekker gegroeid) en in het potje ervoor rucola (helaas wat verbrand). De andere potjes zijn de stokrozen die ik heb gezaaid. Helaas weet ik niet welke kleuren ze worden .., dat is een nadeeltje bij zaaien.

Tweeënhalve week geleden kreeg ik zonnebloempitten van Anita en een aantal heb ik er in een potje gedaan. Drie van de negen lijken er geen zin in te hebben, maar ik wacht nog even rustig af...

Helaas gaan de violen hard achteruit. Ze staan er niet mooi meer bij, vooral in de potten waar wat minder aarde zit. Jammer, want ik vind ze zo leuk en het was ook best een hele klus om ze allemaal te poten.

In deze bak zit links beneden kaasjeskruid, de andere grote planten zijn tomatenplantjes die ik van m'n schoonzusje heb gekregen. 

En eens even kijken ... ja hoor, daar hebben we ook nog een paar peultjes!

En verscholen onder de tomatenplantjes staat nog duizendschoon, ook gekregen van m'n schoonzus. Die moet eigenlijk hoog nodig de tuin in, evenals de tomatenplantjes!

De stokrozen groeien flink en ik zie gelukkig geen slakken meer. Ik denk dat het bekend geworden is dat ik ze levend aan de kippen voer...

En van de clematis word ik blij... Ik geef hem nu elke avond water en ik maak de ranke takjes voorzichtig vast aan het raamwerk. Hopelijk gaat hij ook nog bloeien!

Afgelopen winter hebben we alle bomen gesnoeid. Nou ja, niet we ..., maar DH... En hij doet dat altijd behoorlijk rigoureus. Ik ben het afgeleerd om er over te piepen, want het komt altijd goed.

Maar het duurde nu wel erg lang voordat de bolacacia's een blaadje lieten zien ...

En dit in tegenstelling tot de bolcatalpa's die we aan de voorkant hebben. Deze zijn nog later gesnoeid, maar hebben al behoorlijk veel blad. Toen we de afgelopen week zoveel regen en wind hadden, leken ze er toch wel van geleden te hebben. 

Over dit stukje tuin zijn we niet tevreden. Het ligt aan de westkant en het grootste deel van de dag staat de zon er op. Als bodembedekker groeit er sieraardbei en daar tussen door staan Hosta's.

De sieraardbei is voor een deel verbrand door de zon, en de Hosta's zijn verbleekt. 

Een collega gaf de tip om er lavendel te poten, en dat vind ik helemaal leuk. Dus van de herfst gaat hier de schop in!

De Hosta's kunnen mooi in grote potten aan de voorkant (noorden) en van de sieraardbei nemen we wat stekjes want ik vind het een hele fijne bodembedekker die niet zo snel overal oprukt.

En tenslotte nog de komkommerplant... Hij wordt groot! Ik ben echt heel benieuwd ...

Met de kippen en de koeien gaat het gelukkig allemaal naar wens, geen bijzonderheden op dit moment te melden. Maar dat kan natuurlijk zomaar veranderen ...

Nieuw dekentje

Ik ben begonnen met een nieuwe deken, zoals ik al eerder had aangegeven. In deze deken combineer ik de steken/randen van de Mix 'n Match CAL 2016 en die van de Double Trouble CAL 2017.

De deken wordt voor onze schoondochter Petra en zij heeft ook de kleuren gekozen, helemaal passend in hun interieur. 

De 'grannysteek' randen in wit laat ik steeds terugkomen, omdat deze in de deken van 2016 dè rustgevende factor zijn. En ook nu pakt het weer heel goed uit. Het geeft de deken evenwicht.

Eigenlijk had ik boven dit bericht 'nieuwe dekentjes' moeten schrijven, want ik haak nòg een deken.

In een wat andere kleurencombinatie, maar met dezelfde opbouw van randen.

Maar het is een geheim project, en ook al verwacht ik niet dat de ontvangers meelezen op m'n blog...

ik doe maar even voorzichtig!

Manon in de sloot

Gisteravond zaten we lekker af te koelen in de boomgaard toen DH opeens vroeg of er overdag een koe was opgehaald. Nee, daar had ik niets van gemerkt.
Achterin het weiland zagen we twee koeien lopen en zo te zien waren dat Sharon en Grietje.
Als er dan al een koe was opgehaald, dan zou het Grietje moeten zijn want zij is het eerst uitgerekend!
DH ging een kijkje nemen en hij was nog niet bij het hek of riep 'er zit er eentje in de sloot!'

Goeie grutten... Manon in de sloot! En ze had zich niet eens laten horen ...

De buurman was in de tuin bezig en kwam ook kijken en zijn buurman ook weer.

En al snel stonden de buurvrouwen er ook bij, en de kinderen...

We lokten Manon met koeienkoek naar de kant; ze at wel de koek smakelijk op maar intussen bleef ze zelf lekker in de sloot. Misschien had ze het wel warm...

Natuurlijk probeerden we haar eruit te krijgen. DH deed een touw om de halsband en met drie man sterk hebben ze staan trekken. Aan de overkant prikten de dames met een plastic bladhark Manon een beetje tegen haar billen. Er kwam wel wat beweging in, maar ze liep meer vooruit dan dat ze uit de sloot kwam.

Intussen hadden we al gebeld naar de boer en binnen 5 minuten kwam zoon Lennart met de tractor!

Een sjorband om de kop en even de tractor in z'n achteruit. Het was in een poep en zucht gebeurd!

Wat een gejoel toen ze op de kant lag... en oh... ze zag er niet uit! Alsof ze een zwarte panty aan had...

Lennart vertelde dat het wel meer gebeurd is. Toen de vorige bewoonster (Margriet) nog in ons huis woonde, werd er een keer 's nachts door iemand gebeld die op de snelweg achter het weiland reed. Die had een koe in de sloot gezien (knap hoor...). Er waren drie brandweerauto's gekomen en Margriet was wakker geworden van het lawaai! Toen heeft ze de boer natuurlijk gebeld, maar die is nooit blij met al die consternatie van zwaailichten en vreemde mensen. Daar gaan de koeien alleen maar gek van doen!

Uiteindelijk heeft de brandweer toen de koe uit de sloot gehaald.

Manon was in no time weer in actie. Ze begon eigenlijk een beetje stoer te doen... Een beetje kopstoten tegen Sharon en op een gegeven moment duwde ze haar gewoon achteruit, ook bijna de sloot in! We hielden het een poosje in de gaten, en gelukkig gedroeg ze zich na een kwartiertje weer normaal.

En vanmorgen kwam de tractor weer aangereden, ditmaal met de kar erachter. Nu was het tijd om Grietje op te halen... Maar ze wilden alle drie wel mee, geloof ik ...

Toen puntje bij paaltje kwam, zetten ze het op een lopen.

Leo en Lennart elk met een stok het weiland in .. En wij bleven dat op een afstandje.

Meekomen, Grietje!

En het laatste stukje lijkt ze te beseffen dat er geen ontkomen aan is... Zo gaat het altijd, alsof ze zich er dan bij neerleggen. Deze koeien hebben het al vaker meegemaakt.

Dag mooie Grietje ..., goede bevalling hoor ...

Maar Manon vindt het niet leuk! BOEH, boeh ... BOEH....

En zie je hoe schoon ze alweer is?