Hennie, Hannie en Honnie

Van tijd tot tijd is er wisseling van koeien in ons stukje weiland. Mijn broer merkte laatst op dat de koeien wel èrg vaak wisselen en vroeg hoe dat kwam.
Boer Leo laat bij ons drachtige koeien grazen en tegen de tijd dat ze uitgerekend zijn, haalt hij ze naar de boerderij. En dan komen er weer andere koeien die ook zwanger zijn. Alhoewel zijn boerderij nog geen 2 kilometer bij ons vandaag ligt, is het toch fijn dat hij deze koeien niet elke dag hoeft te melken.
De meeste koeien krijgen elk jaar een kalfje en worden gemolken tot ongeveer 40/60 dagen voor de uitgerekende datum.
Leo heeft verschillende stukjes extra weiland hier in de buurt die hij pacht, zodat hij een beetje kan 'spelen'; koeien grazen, of gras laten groeien en dan maaien en verpakken tot kuilgrasrollen.

We wonen nu ruim een jaar op deze plek en hebben al heel wat koeien zien passeren.
Maar we weten nog precies wie er bij ons hebben gelopen hoor!
Vorig jaar werden we tijdens de verhuizing aangegaapt door Clara en Bertha:

Maar half augustus werden ze ingeruild voor Aagje en Bregje:

Dit jaar hebben we al veel meer koeien gehad. Het begon al vroeg, in april, met Tietje en Rietje:

En toen kwam er nòg een koetje bij, onze Grietje:

Tietje en Rietje werden begin juni weer weg gehaald en naar de boerderij gebracht. Grietje mocht nog een poosje blijven. 

Maar ze kreeg gezelschap van Manon en Sharon:

Oh, en weet je nog dat Manon in de sloot zat?

We hebben eigenlijk helemaal geen goede en duidelijke foto van Sharon, die mooie zwarte...

De tweede helft van juni was er alweer een wisseling! Katrien en Klazien kwamen bij ons grazen:

Dat waren gemakkelijke koeien en we hebben er geen bijzondere dingen mee beleefd. Ze kwamen graag naar het hek voor een koeienkoek en vonden alles best.

En ook voor deze lieverds werd het tijd om naar de boerderij te gaan. Op 1 augustus werden ze opgehaald en kwamen er drie andere koeien voor terug!

Altijd weer een beetje afwachten hoe ze zullen zijn... De boer vertelde dat ze nog maar nèt droog stonden. Dat kan betekenen dat ze nog een beetje loeien...

Maar dat viel hard mee. Alhoewel... toen de Leo en z'n zoon drie dagen later een eind verder weg (zo'n 200 meter) aan het maaien waren met de tractor, hoorde ik ze wel. Ik geloof stellig dat ze hen gewoon herkend hebben!

Honnie is de meest spontane van het drietal. Ze komt het vaakst naar het hek en maakt soms gekke bokkesprongen. Hannie is niet bang maar een beetje op de achtergrond. 

Donkere Hennie blijft vaak achter in het weiland en àls ze een keertje richting het hek komt, verschuilt ze zich achter de andere koeien...

De komende tijd ga ik m'n best er voor doen om contact te krijgen!

En ik had geluk! Na een week was ze blijkbaar zo gewend...
Ze heeft de spreekwoordelijke kat uit de boom gekeken en nu vindt ze het leuk om aandacht te krijgen. Ik kan nu een praatje met haar maken zonder dat ze meteen weg loopt.

Lekkere zwartkop hè....