Vandaag weer een poppenblogbericht ...
Want we hebben weer wat beleefd met onze oude dame, hoor.
Het was me al opgevallen dat ze graag bij de deur staat. Maar ik dacht dat het kwam door het mooie weer. Zelf lopen we ook in en uit en de achterdeur staat open met de wat hogere temperaturen.
Magda heeft een inmiddels een jas gekregen, die had ze hard nodig. Het warme groene pakje trekt ze iedere keer uit en haar nachtponnetje is gewoon veel te dun.
Er lag nog donkergroene wol en die leek perfect voor een jas voor ouwe Magda. Volgens dit gratis patroon breide ik een warme jas. Ze past hem goed, alleen moeten er nog knoopjes op genaaid worden. Helaas zijn de potten met knoopjes al in de verhuisdozen gestopt. ...
Groen staat Magda echt goed en ze lijkt zich er ook prettig in te voelen.
Waar zal ze toch aan denken hè...
Ach, weet je ... soms sta ik zelf ook zo te kijken richting het oosten. Dan denk ik: 'daar een stuk of wat kilometers verder staat ons toekomstige huisje ..., midden in het groen ...'
Maar of Magda daar ook aan denkt?
Laatst hoorde ik 's nachts iets vreemds. Ik lag gespannen te luisteren; het leek wel of ik iemand hoorde roepen ...
Het geluid kwam van beneden en heel zachtjes sloop ik de trap af.
Toen hoorde ik het weer ... Het was ouwe Magda! Ze zat in de garage...
Voorzichtig ging ik via de andere deur naar buiten en ik was nog zo helder om m'n fototoestel te pakken dat altijd klaar ligt.
Wie schetst mijn verbazing toen ik Magda via het kattenluik naar buiten zag tuimelen...
Al roepend 'Marie! Marie! Marie!
In een donker nisje bleef ik staan om te zien wat ze ging doen. Met haar groene pakje in de hand wist ze op het houten rek te klemmen en daar ging ze zitten wachten.
Ik probeerde haar naar binnen te krijgen. Maar ik kon praten als een brugman; ze deed het niet!
De volgende dag wilde ik er wel op terug komen. Maar ze was zo afwezig ...
Opeens kreeg ik een ingeving ... Natuurlijk..., dat ik daar niet eerder aan gedacht had!
Ik zocht op mijn laptop naar een foto die ik van Gea had gekregen.
Want Gea vond Magda zo sprekend lijken op een pop die ze zelf al 25 jaar heeft. HIER schreef ze er al over.
Ik was er nog nooit over begonnen tegen Magda, maar ik vond het nu wel het goede moment ...
Ik vroeg haar of ze deze dame van de foto kende ...
Och heden, ze begon me toch te krijsen en te gillen !!
Ik probeerde haar uit te leggen dat zij misschien wel Marie is... , dat ze sprekend lijkt op haar ...
Ik hield haar voor de spiegel ...
Ze begon te jammeren ..., het gegil was gelukkig over.
Ik vertelde haar dat zij dit was, maar het drong niet tot haar door. Ze keek maar zo'n beetje in de spiegel, maakte wat geluiden en staarde voor zich uit.
Eigenlijk denk ik dat ze zichzelf helemaal niet herkent, dat ze niet eens weet hoe ze eruit ziet ...
Maar wie Marie nu is? Daar zou ik toch wel graag achter willen komen. Ik had zo gehoopt dat het de pop van Gea was. En misschien is dat Marie ook wel, maar de reactie van Magda begrijp ik niet ...
Snappen jullie het?
Wil je nog meer poppendag? Kijk dan bij:
Het is me toch wat zeg. Midden in de nacht zo bezig te zijn. Straks gaan de buren nog klagen. Maar Marie moet haast wel een tweelingzus zijn, alleen snap ik niks van haar reactie. Je zou toch denken dat ze heel blij zou zijn toen ze de foto zag.
BeantwoordenVerwijderenZe heeft wel mooie kleren gekregen. Het maakt haar echt een dame.
Het blijft een beetje "mistig", wat hier nu precies aan de hand is....Wat een mooie jas heb je gemaakt trouwens!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Akkelien
Ik denk dat het aan de foto ligt, op deze foto is Marie erg vies en oud.
BeantwoordenVerwijderenDan herkent ze haar natuurlijk niet.
En een spiegel voorhouden is ook geen goed idee als ze dement is.
Het jasje is erg mooi geworden misschien maak ik hem ook wel voor Marie en een voor Mien!
Groetjes Gea
Die Magda toch zeg! Je hebt er je handen vol aan...wat een pittige tante is ze en bovendien ook nog behoorlijk eigenwijs ;-)
BeantwoordenVerwijderenZe heeft wel een mooie jas gekregen! Staat haar inderdaad echt goed.
Lieve groet, Petra
Wat jammer, dat ze niet zo van de communicatie is.. nu kost het zoveel moeite om de puzzelstukjes op de goede plek te krijgen. Gelukkig is ze blij met haar mooie pakje, want met die koude wind heeft ze het zomaar te pakken als ze door het kattenluikje begint te kruipen. Wel heel knap bedacht van haar!
BeantwoordenVerwijderenHet blijft gissen wat er in dat koppie omgaat! Zorg maar goed voor haar, dat heeft ze wel verdiend op deze respectabele leeftijd. Misschien vertelt ze ooit over Marie.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Jannie
Wat een mooi jasje heb je voor Magda gebreid. Misschien is Marie een zus van haar geweest?
BeantwoordenVerwijderenIk weet het ook niet eerlijk gezegd, ben benieuwd naar het vervolg. Groetjes en een fijne week,
Anita
Daar snap ik helemaal niks van, vooral als ze steeds zo afwezig of verward is is het moeilijk om contact met haar te krijgen lijkt me. Afwachten maar weer en hopen dat ze niet weer een ontsnappingspoging waagt! Je breide een superleuk jasje voor haar, ziet er knus uit.
BeantwoordenVerwijderenGrtjes, rita.
Je beleeft wel wat met Magda, ik ben toch wel heel benieuwd wat hier achter zit! Het donkergroene jasje is prachtig!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Marijke
Ik vind je verhalen over Magda zo boeiend. Ze is erg in de war, maar toch ook wel heel slim om door het kattenluik te kruipen. Ik hoop dat je erachter komt waarom ze zo krijst bij het zien van de oude pop. Houd ons op de hoogte...
BeantwoordenVerwijderenAch hemeltje lief, je hebt wat te stellen met Magda. Nu ook al 's nachts je bed uit voor haar.
BeantwoordenVerwijderenZe mist Marie vast heel erg. Misschien is het een pop uit de winkel waar je haar vandaan hebt?
Daar waren misschien meer poppen, al of niet al verkocht. Dat was misschien haar vriendin.
Zou er geen poppenfluisteraar bestaan die haar het geheim van haar verdriet kan ontfutselen?
Hopelijk gaat het beter in het nieuwe huis, maar ik vrees dat het niet zomaar over is.
Poppen hebben een heel goed geheugen.
Sterkte met Magda.
Ach, jullie hebben wel wat in huis gehaald met deze dame. Maar ja, ook zo'n oud besje heeft zorg en liefde nodig, misschien juist extra.... Je moet een hoop geduld met haar hebben, maar je moet haar wel nageven: ze zorgt er wel voor dat jullie je niet gaan vervelen, mocht je uberhaupt dat woord kennen ;-) Het groen staat haar inderdaad prachtig, lief dat je zo'n mooie jas voor haar hebt gemaakt!
BeantwoordenVerwijderenAch gossie toch die lieve Magda, ze is echt zoekende,
BeantwoordenVerwijderenwat zal je geschrokken zijn toe je s'nachts geluiden hoorde
en Magda zag hangen in het kattenluikje.
En wat sneu nu toch dat ze bij het zien van Marie geen
herkenning beleefde. Ze is duidelijk een beetje in de war
de schat. Maar wat heb je een PRACHTIG jasje voor Magda gemaakt
Elizabeth, dat klokkende aan het achterpand, zo mooi.
Je bent ontzettend handig zie ik wel, volgens mij is wat
je ogen zien maken je handen, echt heel MOOI.
Hoop dat Magda inmiddels weer wat rustiger is geworden,
geef haar maar een knuffel van mij.
Lieve groetjes,
Josephine
Pas maar op dat ze straks niet helemaal de weg kwijt raakt in het nieuwe huis. Het lijkt wel of ze weer een jonge meid wordt die stiekeme dingen doet, haha. Succes ermee. Gr. Dientje
BeantwoordenVerwijderenIn het nieuwe huis komt er in elk geval GEEN kattenluik. Ik ga extra goed op haar letten hoor!
VerwijderenAch die arme Magda. Jammer dat je niet in haar poppenhoofd kunt kijken om te zien waar ze aan denkt. Ze is toch echt wel een beetje de weg kwijt want welke fatsoenlijke pop klimt s'nachts nu door een kattenluik? Misschien kijkt Magda ook wel uit naar de verhuizing en krijgt ze in het nieuwe huis wat meer rust in het hoofd. Gelukkig heeft ze een mooie warme jas. Geef haar maar een knuffel van mij!
BeantwoordenVerwijderenIk snap er niets van en blijf de kriebels krijgen van Magda...
BeantwoordenVerwijderenMaar wat maakte je een fantastische jas voor haar!
Lieve groetjes,
Sandra