Poppendag

Voorlopig iedere dinsdag poppendag hier! Ik kan er niet meer omheen, en dat kwam zo:

Ik haalde een doos uit de kast ... en je wil niet weten waar dat allemaal toe kan leiden ...
Vorige week haalde ik dus m'n kerstpoppen tevoorschijn en Sterre moest daar even voor van haar plaats.
Ik legde haar achter me op de tafel, en de doos bleef open staan.

Wat uurtjes later zat ik achter m'n laptop en las ik dit bericht van Rita.
'k Had helemaal geen erg in Sterre, die over m'n schouders gewoon mee zat te kijken!
Bij het zien van de gele wintertrui voor Lily begon ze waarderend te fluiten; ik schrok me naar ...
En daar had je de poppen dus aan het dansen! Ik had het kunnen weten.

"Elizabeth, ik wil ook mijn ski trui aan en ook die blauwe broek die erbij hoort ..."
Ze viste zelf al één en ander uit de doos, en toen kwamen ook de rode sokken tevoorschijn, de rugzak en de hoofdband.
"Ik kan wel met Lily gaan skiën"...
"Ja, dat kan Sterre. Maar nu ligt er nog geen sneeuw. We zullen wel zien."
"Dat zeg je altijd, Elizabeth ..."

Nauwlettend hield Sterre me de hele dag in de gaten. Soms ging ze gezellig naast Hermine en Gerdine zitten, maar verder was ze erg actief.
Toen ik terug kwam van boodschappen halen, zat ze in de mand bij Biene ...

"Ik vind dit niet kunnen Elizabeth ..., Biene heeft het koud ..."
"Ze moet ook gewoon onder haar dekentje blijven liggen".
"Ze heeft alleen maar een broekje aan! Het is zo gemeen wat je elke keer doet..."
"Huh? Gemeen?"
"Elke keer trek je Biene wat moois aan en na een poosje doe je het weer uit en geef je het aan een andere baby. En dan ligt Biene zowat in haar blootje!"

Oeps ..., ja ... daar heeft Sterre eigenlijk wel gelijk in. Biene is de paspop, maar dat kan ik natuurlijk niet zeggen. En het is al een paar keer voor gekomen dat ik iets voor haar persoonlijk wilde maken, maar dat het te klein uitviel. En dan was Mieke de gelukkige ...

Ik breide een mooi onderbroekje voor Biene, maar het was te klein. En toen ging het naar Mieke.

En toen breide ik er ook een hemdje bij voor Mieke, terwijl ik eigenlijk een setje voor Biene wilde maken. Ze kreeg dan wel een broekje, maar nooit een hemdje ...

Sterre kon het me allemaal heel duidelijk vertellen! Grote grutten, ik kreeg het er warm van ...

"Elizabeth, Biene is nog maar een kleine baby ... en ze kan zelf nog niets vragen ..."

"Ja ja, ik ga een hemdje maken voor Biene".

"En ze heeft ook iets aan haar voeten nodig", besliste Sterre. "En dan niet van die sokken die je even moet passen en weer aan iemand anders geeft. Ze moet iets van zichzelf hebben!"

Oeps, werk aan de winkel dus. En dat terwijl ik juist zo lekker bezig was om wat kleine dingetjes af te ronden. 

Driftig werd er gezocht naar een geschikt hemdje voor Biene. Eigenlijk is een rompertje veel meer geschikt voor haar, maar ik wilde Sterre niet tegen me in het harnas jagen ...

Bij Grethilde vond ik een setje voor nostalgisch ondergoed, en met een kleine aanpassing breide ik een hemdje voor Biene.

Tja, en toen nog iets voor haar voetjes...  De babysokjes die ze een tijdje aan had, heb ik inmiddels aan een collegaatje gegeven... Sterre had wel gelijk ..

Nu had ik een tijdje geleden al een slofje uitgeprobeerd dat ik bij Jacqueline had gezien. Maar ze vielen erg klein uit voor een babyvoetje. Biene paste ze echter precies. Dus ik haakte er een tweede slofje bij en zo heeft ze dan toch haar eigen slofjes!

Sterre vindt dat ze ook nog sokjes aan moet hebben omdat het anders te koud is. Pfffftttt..., dat komt nog hoor Sterre.

En last but not least begon Sterre met Barbara te zwaaien .

Ze legde haar neer op de grond en Spooky schrok zich de piep ...

Sterre keek me dwingend aan met haar fonkelende blauwe ogen en ik snapte wat ze bedoelde te zeggen...

Oh, erg hè...  

Dus er werd een jurk gebreid en Barbara koos zelf de wol uit. Ze is er helemaal mee in haar nopjes.

Het patroontje is van Sticka till Barbie, nummer 148. 

Ja, dat ziet er toch een stuk beter uit. Maar als je nu denkt dat Sterre tevreden is, dan moet ik je teleurstellen. Ze heeft nog een hele lijst in haar rugzak!

Dus arme ik; de haakpen en de breinaalden maar weer opgepakt. Een mens heeft ook nooit rust.

En net als je denkt dat je alles hebt gehad, zegt Sterre "zeg Elizabeth, zou je niet eens knoopjes aan dat hemdje van Biene naaien?"

Ggggggrrrrrrr.....