Dat is even andere koek ...

Wat hoor ik toch? Het lijkt wel gepraat ...
Wie loopt er nu toch zo vroeg op straat te praten? Het is nog maar kwart over 5 ...
En wie doet dat nu vlak onder mijn open raam?
Ja, dat vroeg ik me vanochtend toch af toen ik wakker werd van dit ongewone geluid.
Ik slaap sowieso al licht en dan hoeft er maar wat te zijn of ik ben bij bewustzijn.

Ja, en als je dan een beetje wakker wordt, voel je ook je blaas en dan zit je maar te dubben; zal ik wel - zal ik niet .... Je wordt van een bezoek aan het toilet alleen nog maar wakkerder...
Maar soms lucht het toch op, en slaap je daarna weer lekker in.

Het gepraat buiten werd alleen maar harder, dus besloot ik maar eens achter het rolgordijn te gluren om te zien wie die rustverstoorder was ...
Een man met een mobieltje ... , aha, daarom was er maar één kant van de conversatie. En hij loopt kranten te bezorgen in de wijk.
Maar moet dat praten nu zo hard? Ik riep "pssssssttttttt" en nog eens wat harder "pssssssttttt"...., maar er kwam absoluut geen reactie. Ik had natuurlijk ook "hij, jij daar .....!" kunnen roepen, of "moet dat nou, kan het niet wat zachter?" ... , maar dan had ik ook weer volume moeten gebruiken.
Bovendien liep hij naar z'n auto waarvan de achterklep open stond en smeet deze dicht om z'n dierbare krantjes niet weg te laten waaien, daarna liet hij zich achter het stuur vallen, smeet eveneens het portier dicht en reed luidruchtig weg.
Tja, dan vraag je je toch bepaalde dingen af...

Nog even ingedut, maar toen m'n zoon er om kwart over 7 op stond ben ik er ook maar uit gegaan.
Lekker ontbijtje klaarmaken, tablet opstarten, tuinstoel even droog maken en tadaa....
Nu zag de lucht al behoorlijk dicht, maar ik had niet verwacht dat ik al zo snel m'n boeltje weer op kon pakken! Ik zat nog maar net, en had de eerste hap in m'n mond of de spetters begonnen te vallen.
Even doorbijten, dacht ik ... Heel vaak valt het mee. Maar vanmorgen dus niet, dit werd te gek.
Ik overwoog nog even het zonnescherm uit te draaien, dat hier ook zo'n beetje als luifel fungeert.
Maar ik wist dat er regen opgegeven was, dus zag hier weinig heil in.
Dan maar even in de bijkeuken op de mat bij de openstaande deur... Ja, je vraag je misschien af of ik wel helemaal spoor... (misschien wel niet hoor...), maar ik ben gek op buitenlucht en buiten zijn.
De nattigheid hield echt behoorlijk aan en ik kwam van de regen in de drup. Na tien minuten gutste de regen naar beneden, onweerde het behoorlijk en besloot ik de buitendeuren toch maar dicht te doen.

Ook de poezen vonden het niet leuk. Spooky, de angsthaas, die vanmorgen nog op m'n bed lag, was nergens meer te bekennen en ik denk dat hij ergens op zolder zich heeft vertopt.
Boofy was nog lang stoer en bleef onverstoord in het gras onder de tuintafel liggen totdat ik haar binnen riep.
Nou ja, dan komt ze niet gelijk hoor... Het duurt altijd even, en als ik niet meer kijk doet ze net alsof het haar eigen plannetje was om binnen te komen.

En nu valt de regen (na twee uur) nog steeds met bakken uit de lucht en klinkt de donder er door heen.
Het lijkt wel herfst! We hadden gewoon de lamp aan beneden.
Ik ben maar naar boven gegaan en zit nu op m'n hobbykamer aan m'n bureauplank vlak voor het open raam. De loeplamp is aan, en geeft heerlijk wit licht en af en toe doe ik wat steekjes aan de Framed Flowers van juli. Dat lapje heeft overigens afgelopen zaterdagmiddag ook geleden van de onverwachte regen...
Maar dat komt wel in het berichtje t.z.t. over dit blokje.
Ik groet jullie voor vandaag, met een lang praatje en ook nog eens zonder plaatje; ook dat is andere koek...