Vanmiddag kwam Spooky met een raar geluidje de keuken binnenlopen en daar door heen hoorde ik angstig piepen...; hij had een klein vogeltje in de bek! GGGGRRRR, daar moet ik niks van hebben, dus heb ik hem meteen de deur gewezen. Je voelt je zo machteloos..., het vogeltje was al half verminkt en niet meer te redden en je laat je kat z'n gang gaan...
Ik wilde het niet meer zien. Na een klein uurtje toch even gekeken en m'n duvels waren er samen mee aan het spelen! Toen heeft m'n zoon heel heldhaftig het vogeltje uit z'n lijden verlost met een schot hagel uit de buks. Dat hadden we natuurlijk meteen moeten doen..
Vroeger thuis hadden we ook een poes, en die ving ook wel eens een vogeltje. Als kind werd ik dan zo boos, dat ik in staat was de kat een aframmeling te geven. M'n vader voorkwam dit natuurlijk altijd en zei dan: "da's de natuur van het beestje, meid, daar doe je niks tegen"...
Tja, ik vind het dus nog steeds moeilijk. Ik laat Spooky en Boofy nu ook even links liggen, daar snappen ze natuurlijk niets van, maar ik heb echt nog iets te overwinnen...
oh, wat snap ik goed wat je bedoelt. Het gebeurt hier met de roofvogels en kraaien die de kleine vogeltjes uit de nesten roven. Je weet dat die grote vogels ook moeten leven, maar ik zie het liever niet gebeuren...
BeantwoordenVerwijderenMisschien helpt het om de poezen een belletje aan de halsband te binden zodat ze hun aanwezigheid wat sneller verraden.
lieve groet,
Betsy
Wolatelier DiAn
Ja, hoe 'natuurlijk' het ook is, het blijft akelig om te zien (zeker als ze er nog een uur mee gaan spelen ook!) Onze kids zijn van t weekeind opgetreden tegen een reiger die op één van 'onze' babyeendjes zat te azen. Voor die dag was t gelukt, maar hij heeft er inmiddels vast tóch één verschalkt...zucht.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Tante Trijns
Hahaha, onze Willem (= een mevrouw, lekker verwarrend haha) was vorig jaar ook nog zo'n stoute bol pluis. Het was alsof we aan kangaroo in huis hadden gehaald in plaats van een kitten, wat een energie. Gelukkig heeft ze veel geleerd en is ze een stukje rustiger geworden. Gelukkig heeft ze nooit wat aangevallen behalve aan langpootmug en die heeft ze uitgespuugd en zielig gemiauwd. Hahaha! Als ik deze mini's zo zie kan ik ze wel weer kroelen hoor!
BeantwoordenVerwijderenEsther.
Ik moet er wel een beetje om lachen..Het zijn en blijven dieren met een instinct!Hoe vervelend het ook is om aan te zien.Ik krijg regelmatig een muisje of in deze tijd v/h jaar een vogeltje bij het óntbijt'(kadootje voor het baasje:wij dus)...t is even wennen..maar zie het toch maar positief.Al vind ik het ook heel vervelend om aan te zien natuurlijk:)Groet.
BeantwoordenVerwijderenje moet ze juist prijzen ! anders denken ze dat het niet goed genoeg was en halen ze er nog eentje voor je !
BeantwoordenVerwijderenJa, zo af en toe worden wij ook verwend met een vers muisje voor ontbijt of vinden we veertjes in de schuur... het hoort erbij, maar inderdaad zie ik het liever ook niet. Al heb ik met hen nooit last van muizen in mijn kippenvoer... die kant zit er dan ook wel weer aan.
BeantwoordenVerwijderenHallo,
BeantwoordenVerwijderenIk had vanmorgen een reactie proberen te plaatsen, maar Google deed een beetje raar.Ik ben dol op dieren,maar als ze hun jachtinstinct laten zien, vind ik het ook maar niks.dan gaat de zwakke toch voor de sterkste.Bobby kan trouwens ook een hele dag achter konijnen aan zitten.Is goed voor zijn conditie.misschien iets voor ons?! Hahahaj
Groetjes tiny